Aklımdaki Rüya

Hayatim..

Bi gün daha doğdu. Sıradan,mutsuz bir gün. Telefonuma baktım saat 7.30'du. Yatagimdan kalkmak istemiyordum ama okula gitmek zorundaydım.Üstümden yorguni attim.Kalkip önce güzel bir duş aldim.Hemen üstümü giyindim. Çantamı taktım Anneme:
-Anne ben çıkıyorum.
   Deyip hemen dışarı çıktım. Tam saatinde servisim gelmişti.Herkese günaydın dedikten sonra en arkadaki yerimi almıştım. Serviste herkesle konusmaktansa kulaklıgımı takip müzik dinlemeyi tercih ettim. Kendine iyi bak şarkısını açtım. Kafamı cama yasladım. Ağaçlara ve dükkanlara bakarak okula gidiyordum. Okula gelmiştim.  Kolejde okuyorum ama bu koleje burs kazandığım için geliyorum. Aslinda böyle ortamlar bana göre değildir ama alışmam gerekiyor. Çünkü 4 sene burda okuyacaktim. Pek sevilen biri değildim. Sınıfta sadece 1 tane arkadaşım var. Adı Özge. Bu dönem tanıştık. Çok yakın olmasakta her gün beraberiz. O gün ben Özgeyle beraber lavoboya giderken lavobonun önündeki aynanın karşısıda saçlarını düzelten bir çocuk gördüm. Galiba arkadaşlarını bekliyordu. Tabi nasil bir duyguysa böyle gözlerimi ayırmadan ona bakıyordum. O benim baktığımın hiç farkın da değildi ama olsun ben ona bakabiliyordum. Adını,kaça gittiğini bilmiyordum. Bende Özge'ye sordum ve oda bana adı Uzay okuldaki kızlar tarafından sevilen ve çok zengin bir çocuk dedi. Tabi o anda "o çocuk bana bakmaz" dedim. Bütün gün derslerde aynada saçıyla oynaşını hatırlayıp durdum. Çıkış saati gelmişti. Servise binip eve doğru yola çıktık. Bu sefer kulaklıgı kulağıma takip cama yasladığımda kafamı ne dükkanları ne ağaçları izlemiştim. Uzayi düşünüyordum. Eve gittim Annem yemek hazırlamıştı. Yemeğimi yedikten sonra ders çalışmak için odama çıktım. Ama Uzay bir türlü aklımdan çıkmıyordu.
Derslerimi bitirdikten sonra telefonumu alıp yatağıma geçtim. Sosyal medyadan Uzay'ın hesaplarını bulmaya çalıştım. Ama Uzay benim düşündüğüm gibi bi çocuk değildi aslında. Çok zengin ve parasıyla istediğini yapabilen bir çocuktu.  Her akşam başka cafelere giden bir çocuktu. Kızlar da peşindeydi. Oda kızların peşinde olmasından gayet mutluydu. Uzay kendini bilmiş egolu bir çocuk. O yüzden bu çocuktan uzak durmalıydım. Ama nasıl her gün okulda görecektim. O aynada saçını düzeltişini nasil unutucaktim. Sabah oldu ve ben eskiden mutsuz kalkan Rüya bi anda kalkıp guzelleşmeye çalışan kendine önemseyen guzel giyenen Başka Rüya olmuştum. Her zamanki gibi servisle gitmiştim okula. Servisten indiğimde gözlerim Uzay'ı aradı. Biraz yürüdükten sonra Uzay'ı kızların arasında gördüm ve hiç başlamamış gibi sınıfa çıktım. 5.dersten sonra ki teneffüs biraz dışarı çıkıp hava almak istedim. Ama hala gözlerim Uzay'ı arıyordu. Biliyordum ki kızlarla beraberdir o yüzden nerde çok kiz varsa oraya bakıyordum. Ama Uzay hiç bir yerde yoktu. Sınıfa doğru giderken Uzay'ı gördüm içerde arkadaşlarıyla pet şişe savaşı yapiyorlardı. Ben sevdiğimi belli etmemek için hiç bisey yokmuş gibi geçmek isterken Uzay'ın elinde ki pet sıse bana isapet etti. Canim acımıştı. Ama ayaktaydım.
Uzay;
-"Bir şeyin var mi? Iyisin demi?" Gibi sorular sordu.
Ben tabi Uzay'ın yüzüne bakmaya utanıyordum.Ama yavaşça kaldırıp başımı;
-"Bir şeyim yok ben iyiyim"dedim.
Biraz tepkili davranmış olabilirim. Sonra hiç bisey yokmuş gibi sınıfa doğru yürümeye devam ettim. Içimdeki hisler çok tuhaf hislerdi. Servislerin olduğu yere doğru yürüyordum. Uzay'ın babası son lüks arabayla Uzay'ı almaya gelmişti. Ben ise servisle gidip geliyordum. Eve geldiğim de aklımda hep Uzay oluyor böyle yemek yerken yüzümü yıkarken. Bu aşık olduğumun göstergesidir ama olmamam gerektiğini biliyordum.Kalbime söz getiremiyordum. Çünkü biz çok farklıyız o zengin ben fakirim. O en güzel kıyafetleri giyerken ben eski moda kıyafetler giyiniyordum. O kolej de okurken ben burs kazanarak gidiyordum. Utanmiyorum ama bana bakmayacağı için üzgündüm. Zaman geçti. Ben gene okula gidip geldim Uzay'ı takip ettim.Karne günü gelmişti. Ben artık Uzau'a aşkımı söylemek istedim. Tabi böyle bi cesaret bana nasil geldiyse. Üstümü giyindim parfüm sıktım güzel  olduguma emindim. Okula geldiğim de herkes okuldaydi. Karne almayı bekliyordu ben ise Uzay'ın yalnız kalmasını bekliyordum. O arada Uzay lavobaya gitmek için masadan kalktı. Bende Uzay'in arkasından gittim. Uzay lavodan çıktı. Önümden gözlerimin içine bakarak giderken ben "Uzay" diye seslendim.
Uzay;
- "Evet benim" dedi. "Sonra pet şişeyi sana attığım kızsın sen"dedi.
Ben;
- "Evet bendim" dedim.
- Uzay yanlış anlamazsan sana bisey demek istiyorum.
Uzay;
- Tabiki söyleyebilirsin.
Ben;
- Uzay ben şey.
Uzay;
- Sen ney?
Ben;
- Ben senden hoşlandim.