“Everybody got something they have to lived without…
All of us are born to die, Others are meant to fall in love in order to be broken while Each of us we’re meant to dream to wake up .And I guess it’s your time, don’t ever think about me… Kalimutan mo na nakilala mo ako. Bye thank you sa memories.”
I don’t know what happen to us, but I know something sure ngayon nakikita ko sya na lumalakad palayo at ako na umiiyak ngayon.
Ang daming tanong na pumapasok sa isipan ko na gusto kong magbigyan ng sagot.
Bakit nya ako iniwan?
Asan na yung mga pangako nya?
Babalik pa ba sya?
Joke lang ba lahat ng ito?
Bakit kailangan pa itong mangyari?
May pag kukulang ba ako?
May mali ba akong nagawa?
Tangina naman ano ba ginawa kong mali para masaktan ako ng ganito?
Lahat ng tao marunong mag-intay pero hindi lahat kayang mag-intay.
Lahat tayo ay marunong magmahal pero hindi lahat marunong manindigan.
Lahat ng lumalaban ay hindi laging panalo,pero wala pang nananalo na hindi man lang sumubok.
Mahirap ang lahat ng bagay sa simula…pero hindi naman lahat ng bagay sinisimulan diba?
Those are my realizations that I wish I never realized.
He came to me like a thunder and disappear like a smoke….. Sya ang dahilan kung bakit ako naniwala na pwedeng matupad ang 11:11 wishes,sya yung nagging dahilan kung bakit ako nag-iintay ng mga shooting stars sa gabi para makahiling,para sa kanya yun lahat.But I guess illusion ko lang lahat ng mga iyon… Ano ba ang nangyari at nagging ganito?
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Author's note:
Hello :) this is my first story here at wattpad,please leave a comment para suggestions ng plot neto kasi wala pa,feel free to talk. -Maria Mecedex
