11

6.5K 246 37
                                    


The first time that Moira opened her eyes, her head pounded so hard, she had to promptly slip back to oblivion to escape the pain.

When she next regained consciousness, the first thought that entered her mind was that, apparently, she's not yet dead since she is fairly sure that in heaven, there would be no beeping machines and dripping IVs connected to your arms.

And just like all the other times that she lost consciousness, the first thing she did whenever said consciousness comes rushing back is to see if her basic body parts are still intact.

Ginalaw niya ang kanyang daliri at kamay, still in working order, ang paa niya, good condition, and pandinig niya, maayos naman, meaning hindi pala eardrums niya ang sumabog sa bahay ni Ichiro, and her memory, sa awa ng Diyos ay buong-buo pa rin. Saka niya lang binuksan ang mga mata niya at nilibot ang paningin sa paligid.

White walls, nice ventilation, balloons and flowers near her bed, and a miniature statue of Chirst which virtually means that she's in a hospital. At walang nagbabantay sa kanya.

Okay.

Not so bad.

But still, asan ba si Ichiro?

Naramdaman niya na may nakapulupot na bandage sa ulo niya kaya kinapa niya iyon, nagtataka kung bakit may benda siya gayong wala naman siyang maalala na nauntog siya o kung ano pa man.

Damn, just where the hell is that freaking Montereal at hindi man lang siya binabantayan dito sa ospital? To say na ayaw siya nitong pakawalan tapos ngayon, ngayong nakaratay na siya, bigla-bigla na lang itong mawawala?

Wow lang talaga!

Agad na uminit ang ulo ni Moira dahil sa naisip. Ang walang hiyang, walang kwentang kumag na iyon, kung tutuusin,dahil naman talaga dito kaya't nandito siya e. Simpleng pagbabantay man lang, kahit iyong makita niya man lang ang mukha nito na nandoon sa loob ng kwarto, sapat nang kabayaran iyon. Tse, kahit utang na loob na lang ano!? Mahirap bang gawin yun?

"Well, what can you say now?" galit na boses ni Everly ang narinig niyang nasa labas ng pinto kaya agad siyang pumikit upang magkunwaring tulog. Suddenly, she has an instense desire to hear this conversation and she doesn't want it to end when they see that she's awake. Something is brewing in the air and she wants to know it.

Bumukas ang pinto ng kwarto niya, pinagpalagay niyang pinto iyon ng kwarto niya dahil lumakas ang boses at dahil may mga yabag na siyang naririnig ngayon. Mga yabag na mukhang papalapit sa gawi kung saan siya nakaratay.

"It was my fault sir." sagot naman ng boses ni Ichiro.

Ah so there he is. Moira felt a sudden rush of contentment and euphoria and it was so unexpected that she decided to let the feeling slide without analizing it, maybe until the next month or so.

Kausap pala nito si Everly. Well at least ngayon alam niya na na hindi naman pala siya nito iniwan na mag-isa doon sa ospital.

"Kasalanan mo naman talaga e." biglang singit ni Geno. "Kung hindi ka ba naman kasi nagpumilit na dalhin si Moira sa unit mo, edi sana maayos pa ang lagay niya ngayon." the voice was laced with enough contempt and venom to kill a lesser man.

At ang isa pang walang-kwenta ay nandito din.

Nawasak ang magandang pakiramdam niya ng magsalita si Geno. Moira felt so damned angry that she feared they would see her heightened color. Kung hindi naman kasi talaga dahil kay Geno, wala silang lahat sa sitwasyon na ito. Tapos ngayon, ang lakas ng loob na isisi kay Ichiro ang lahat, porke hindi alam ni Everly ang kalokohan ng gago.

Her line of thought was rudely disrupted when someone shouted.

"Stay the fuck out of this moron! Kung sinabi mo lang na may sugat siya sa balikat, edi sana dito ko siya sa ospital diniretso!" singhal dito ni Ichiro na nasa gawing kaliwa niya.

Montereal Bastards 4: To Seduce A Bastard (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon