Life² || h.s. [dutch]

05- Unpleasant surprises only happen if you're hopeful

05- Unpleasant surprises only happen if you're hopeful --

"En vertel nu eens hoe je vakantie was!" zei ik enthousiast, tussen twee happen pizza door.

Ze keek op van haar bord en ik zag hoe ze glunderde. Het kon niet anders dan dat ze het echt naar haar zin had gehad.

"Het was heel leuk! En super mooi weer en prachtige stranden!" vertelde ze opgewonden.

Ik grijnsde door de manier waarop ze alles vertelde.

"En wat hebben jullie allemaal gedaan?" vroeg ik oprecht geïnteresseerd.

Ze vertelde me wat ze allemaal had bezocht samen met haar nicht. Blijkbaar waren ze ook veel uitgegaan en zo te horen vielen beide blondines in de smaak bij de Spaanse jongemannen. Een steek van jaloezie ging door me heen. Ik hoopte uit de grond van mijn hart dat het gewoon bij wat flirten was gebleven.

"Zo, en hoe zijn de kerels daar?" viste ik achter een beetje meer informatie.

"Knap! En charmant!" antwoordde ze meteen.

Teleurgesteld wendde ik mijn blik af, in de hoop dat ze mijn teleurstelling niet zou opmerken.

"Ze zijn ook vrij opdringerig en macho," vervolgde ze.

En weg was de teleurstelling, mijn lippen krulden zich opnieuw in een glimlach. Ze zag mijn glimlach als teken om verder te vertellen over haar belevenissen in Spanje.

"Er was wel een leuke jongen, een Belg, van aan zee," deed ze mijn hoop weer verdwijnen.

"Oh," was het enige dat ik kon uitbrengen.

Ze vertelde over hem. Blijkbaar logeerde hij in hetzelfde hotel. Ze had met hem gezoend, lekker romantisch op het strand met de ondergaande zon op de achtergrond. Great. Goed bezig, Harry. Ze is verliefd ja, op Jens, niet op jou. Ik voelde mijn ogen waterig worden. Zo hard ik kon vocht ik tegen mijn tranen. En uiteindelijk leek dit ook te lukken. We aten onze pizza verder op. Ze bleef vertellen over Spanje, en over Jens. Hij mailde haar blijkbaar meerdere keren per dag. Het mes ging steeds dieper mijn hart in, maar ik probeerde enthousiast te reageren en te doen alsof ik blij was voor haar. Blijkbaar had ze niet in de gaten dat het schijn was, want ze bleef honderduit verder praten. Uiteindelijk besloten we te vertrekken en liepen we weer naar mijn studio. Voordat ik wist wat ik nu wist, hadden Louis en ik afgesproken dat ik haar zou vragen om een film te blijven kijken. Ondanks de nieuwe omstandigheden, besloot ik dit toch voor te stellen. Ik wist dat ik het me anders vroeg of laat toch zou beklagen. Maar ik verwachtte niet dat ze zou blijven.

"Aline, heb je zin om samen een film te kijken?" vroeg ik zodra we binnen waren.

Ik zag haar twijfelende blik. Yes, ze twijfelt. Alsjeblieft?!

"Is goed," zei ze uiteindelijk, "maar mag ik even mijn mail checken?"

Ik moest mezelf bedwingen niet te zuchten. Ik wist uiteraard waarom ze haar mails wou checken. Het idee dat ze hier met mij film zou gaan kijken maar met haar gedachten bij die Jens zou zitten, dat maakte me triest. Ik zuchtte. Eigenlijk moest ik al blij zijn dat ze hier wou blijven en wat tijd met me wilde doorbrengen.

Ze zette zich aan mijn computer en logde in. Blijkbaar had ze geen mail. Ze toonde me Jens op Facebook. Damn, hij was knap. Ik snapte best dat ze voor hem viel. Jammer genoeg. Ik zag een groen bolletje achter zijn naam verschijnen. Teleurgesteld keek ik weg van het scherm, mijn hoop die seconde na seconde aanzienlijk kleiner werd. Ik plofte neer op mijn bed en wachtte schijnbaar geduldig tot Aline weer teken van leven zou geven. Ze ging zo te zien helemaal op in haar Facebook-gesprek. Het irriteerde me dat ze me geen aandacht schonk. Hoe zielig kan je zijn; het meisje waarop je smoorverliefd bent zit bij je in de kamer maar zit te chatten met haar grote crush -en nee, dat ben je niet zelf-. Ik probeerde dit idee van me af te zetten.

Ik staarde naar haar rug. De laatste twee minuten had ze stokstijf naar het computerscherm zitten staren, onbeweeglijk, net een standbeeld.

"Aline?" vroeg ik zacht.

Geen reactie.

"Aline?" herhaalde ik, nu op gewone toon.

Nog steeds geen reactie. Ik stapte rustig naar haar toe en legde een hand op haar schouder. Ze schrok op, klikte het scherm weg, logde uit en stond recht.

"Ik moet gaan," zei ze zacht, "die film heb je van mij tegoed."

Als aan de grond genageld bleef ik staan. Ik keek haar na toen ze mijn studio verliet. Moedeloos liet ik me op mijn bed vallen. Tranen welden op.

'Ze heeft in Spanje een jongen leren kennen...' stuurde ik naar Louis.

Ik wilde praten. Hij zou de hint wel snappen, hoopte ik. Ik glimlachte door mijn tranen heen, als er iemand mij snapte was het Louis.

Ik had gelijk. Vijf minuten later werd er op mijn deur geklopt. Ik hoorde aan de manier van kloppen dat het Louis was. Slenterend verplaatste ik me naar de deur en deed open. In zijn trieste blik kon ik het medelijden niet negeren. Ik zuchtte toen ik zijn armen om me heen voelde. Mijn tranen liet ik de vrije loop. Het luchtte op. Hoewel het niets aan mijn uitzichtloze situatie veranderde. Louis' troostende armen om me heen deden me goed. Ik herhaalde tegen Louis wat Aline me allemaal had verteld. Hij klopte bemoedigend op mijn schouder.

"Je mag de hoop niet opgeven," zei hij zacht.

Ik gaf hem een waterachtig glimlachje.

"Als je echt zoveel om haar geeft," vervolgde hij, "ben ik er zeker van dat je haar hart voor je kan winnen."

Alhoewel ik er niets van geloofde, deden die woorden me wel goed.

"Je moet gewoon je uiterste best doen," probeerde hij me te overtuigen, alsof hij het van mijn gezicht kon aflezen dat ik hem niet geloofde.

Ik knikte. Nog steeds geloofde ik hem niet, ik maakte duidelijk geen kans meer. Als ik al ooit echt kans had gemaakt...

____________________

Wat denken jullie dat Aline heeft gezien/gelezen op de computer? Ik ben benieuwd naar jullie theorieën ;) De verhaallijn is al uitgewerkt, dus ik ben benieuwd hoeveel van jullie er op het juiste gokken ^^

Ontdek wat ze zag ergens in de volgende hoofdstukken :p

En bedankt voor de aandacht -sorry dat ik in herhaling val, maar ik ben julllie écht dankbaar ;) -