Secrets (Vampire series)

Chapter 2

"umuwi na tayo! pa-gabi na eh!" sigaw ko sa kaptid at mga pinasan kong nag lalaro ng baseball.

well, bagong lipat lang kami dito sa abandonadong village nato. nandito kami ngayon sa field na malapit sa abandon house na mukang haunted house. nag lalaro sila kuya ng baseball at ako naman nakikinood dahil wala akong magawa sa bahay.

"Edi umuwi ka mag-isa mo!" sigaw ni kuya. how sweet nga naman oo.

"mamaya na Veal! malapit na matapos to oh!" sigaw naman ni kuya denis, na aking pinsan.

"Bahala nga kayo!"

I'm about to walk when I saw a shadow in the darked part where I suposed to go, that's the only way to go back in our house. OMY! I blinked my eyes then, stared again there but, there's nothing in there. Illusion.

hihintayin ko na nga lang sila! nakakatakot umuwing mag isa! baka mamaya may makasalubong pa akong nilalang dito.

"oh ano na?" tanong ni kuya franko.

"bilisan nyo na kasi!"

"haha. takot kalang umuwi eh, pasama-sama ka pa kasi!" pang iinsulto ni andrew. bestfriend ni kuya and my greatest enemy. hindi ko nalang siya pinansin at umupo ulit sa damuhan para manood.

"fuck! napalakas!" sigaw ni kuya.

Yan kasi nag mamayabang. sabi ko sa isip. paano ba naman, napakayabang! pinakalakas yung hagis at pumunta sa direksyon kung saan nandoon yung hauted house!

"kung kelan naman kami na panalo!" pag mamaktol ni andrew.

"isip bata" I muttered.

"may sinasabi ka?" tanong niya

"wala naman"

"kunin mo nga veal" sabi ni kuya.

"What?! why me?! ikaw nag hagis, dapat ikaw pumulot" aba! ano ako utusan?

"oo nga naman Leo! pinapakuha mo pa yung babae" pag paparinig ni andrew. kelangan talaga may diin yung babae?

"hoy! kahit babae ako mas matapang at malakas parin ako sayu ah!" pag dedepensa ko.

"sige nga kunin mo yun?!" pag hahamon niya.

"wew! manigas ka! hindi ako utusan!"

"sabihin mo, hindi mo lang kaya" singit ni kuya franko

"ang sabihin niyo tamad lang kayo!" bulyaw ko sakanila.

"talaga lang ha?" nakisali na rin si kuya sa usapan. wow! so pinagtutulungan nila ako? parang hindi nila ako kadugo ah? except lang sa bakulaw.

"majoritie's win!" sigaw ni andrew

"Oo na nga! eto na!" sabay make-face ko" saan ba banda tumilapon yung bola?!" iritadong tanong ko.

"doon oh sa may bahay! yung malaking bahay-- I mean mansion? basta doon! pumasok ata sa loob o nag landing sa ground sa loob ng bakod?" pag papaliwanag ni kuya saakin.

"so sinasabi mo kuya na dapat pumasok ako sa loob?" ahh! nakaka-inis! bakit ba kasi ako nakipag deal dito sa mga ugok na to?! dapat pala umuwi nalang ako mag-isa! tapos, ako? papasok jan? baka mamaya may multo jan tapos sapian ako! mas mahalaga pa pala yung bola nila kesa sa buhay ko? tsaka, halos gabi na eh! I think 6:15 p.m?

"Oo naman! paano natin makukuha yung bola?" tanong ni kuya franko

"natin?" may diin na pag uulit ko sa sinabi niya "sa pagkaka-alam ko ako lang ang kukuha non eh?"

"edi ikaw na!" inis niyang sabi sapag kuha sa baseball bat niya.

"ano na?" tanong ni andrew "pa-gabi na oh!" masyado namang mainipin tong baklang manok nato!

"anong makukuha ko kapag nakuha ko yung bola nyo?" syempre ah! hindi pwedeng pumasok ako jan na walang kapalit! sayang effort.

"bibilhan kita ng bike" sabi ni kuya. ok? ayos na rin yun, gusto ko din namang mag ka bike eh, ayaw kasi ako bilhan ni mama nun. pero, ngayun sa tingin ko ayus na kasi meron na kaming sariling bahay.

tinignan ko si kuya franko, nag papahiwatig kung ano makukuha ko sakaniya.

"ok, I get it!" sabay hilamos niya ng muka niya "ililibre kita sa isang chocolate house" yey! My favorite.

"ikaw kuya denis?"

"hihintayin nalang kita sa tapat ng gate ng lumang mansion nayun" tukoy niya sa haunted house. para akong nakakita ng pag-asa sa sinabi niya. buti pa si kuya denis mabait at may utak. tsaka sakanilang lahat siya lang yung nag bigay ng kapalit na may kasense sense.

"ikaw?"

"oh? bakit ako? ako ba yung naka hagis ng bola?" tanong ni andrew sa sarili.

"great. ikaw naman yung nag simula ng deal"

"oo na! yun kung makakalabas ka ng buhay!" ay wow! hindi pa nga ako nakaka apak sa destinasyon ko eh pinapatay na ako sa isip nitong palakang to? "reregaluhan kitang salamin"

"alam mo, ikaw lang yung pinaka walang sense na sinabi, aanuhin ko naman yun?"

"para makita mo kung gaano ka kapangit?" ay bwisit na lalaking to!

"pag ako nakalabas ng buhay doon... ang gusto ko sasapakin kita ng pagkalakas lakas neh?"

"sige ba! kung makakalabas ka!"

"syempre makaka labas ako! ako pa ba?"

"sige na sige na! baka mamaya abutin pa tayo dito ng syam syam! 'di pa kasi mag paalam eh! sabihin niyo na kasi yung gusto niyong sabihin, tagal mag aminan ng feelings eh" singit ni kuya franko saamin. sinapak ko nga ng pagkalakas lakas!

"anong feelings?! sa baklang manok na yan?"

"yang tukong yan?! you sure?!"

putaklang kabayong to! kelang talaga sabay pa?!

"wow naman may code name pala kayo ah!" -kuya franko

"Tumigil na nga kayo jan! baka mamaya abutin tayo ng umaga sa pagtatalo niyo jan!" saway saamin ni kuya.

"opo eto na!"

sabay kaming nag lakad papunta sa haunted house-- or should I say haunted mansion? ni kuya denis. paano ko mahahanap yung bola sa ganyang kalaking bahay?! ang spooky... umatras nalang kaya ako? pwede pa naman sila bumili ng bagong baseball ball eh, tsaka, ganoon ba kahalaga sakanila yang baseball ball nayan para lang makuha sa haunted mansion nato?

"hintayin nalang kita dito sa gate"

"ok. salamat ulit kuya den! ikaw lang pinaka matino sa kanila!"

"tss. sige na at baka tuluyan ng dumilim. ingat sa loob!"

nginitian ko siya bago ko binuksan ang gate at dahan dahang itinapak ang mga paa sa damuhan sa loob ng bakuran. unang pasok ko palang bumungad na saakin ang napakalaking fountain na puros vines at tanggal tangal na ang pintura. pinagmasdan kong mabuti ang mansion. ang ganda pero nakakatakot. bakit kaya nila pinabayaan ang ganito kagandang mansion? sayang naman yung pagod at pera para lang matayo yan tapos, hindi man nila inaalagaan. pumasok na ako ng tuluyan sa gate at humakbang papalapit. eto na yun. wala nang atrasan! never look back veal, never look back, kapag ginawa mo yun.... Baka umatras ka pa..