Hij is onvermijdelijk

16) Een smerige zoen.

( It kills him inside that i'm happy with some other guy. )

                         *16) Een smerige zoen.

{ LIA }

Met een goed gevoel blijf ik wachten tot Brandon en Demi bij me staan. We geven elkaar en knuffel en steken onze sigaretten aan. Na een tijdje gaat Demi naar binnen, op zoek naar Trever. 

"Wat deed je eigenlijk bij Michael?" vraagt Brandon dan na een tijdje. Ik kijk heel snel opzij om te kijken of Michael er nog staat. Ja hoor, hij staat er nog met ook een sigaret aangestoken. "Ik heb hem duidelijk gemaakt wie ik ben." zeg ik dan grijzend. Brandon begrijpt er absoluut niks van. "Je hoeft je geen zorgen meer te maken over hem want Michael komt waarschijnlijk nooit meer in mijn buurt." Het voelt zo goed dat ik gewoon niet kan geloven dat het echt is. Michael zal me nooit meer irriteren. 

"Oh is dat zo." Zegt Brandon dan en neemt zijn laatste trekje van zijn sigaret en laat hem dan vallen. Ik schrik als hij zijn handen op mijn heupen legt en laat daardoor ook mijn sigaret vallen. "Ik was al bang dat je voor hem ging kiezen." fluistert hij zachtjes tegen me aan. We staan letterlijk op elkaar geplakt en ik weet zeker wat er hierna gaat gebeuren. "Ik wil je Lia. Ik wil je al zo lang." gromt hij. Hij wilt me nemen ja, dat wist ik al. Ik kijk hem aan met een grijns wachtend tot hij zijn lippen op de mijne drukt. Zijn lippen zijn ruw en zijn adem ruikt naar sigaretten, zoals altijd. De zoen duurt veel te lang voor mij en is vooral heel smerig maar toch ga ik erin mee. Alleen omdat ik me juist zo goed voel omdat ik eigenlijk weer mezelf ben. Ik ben weer zoals ik was voordat Michael hier was. Het meisje dat iedere jongen afwees en altijd opmerkingen had over alles en iedereen. Ik won altijd en dit keer ook. Ik win altijd. Hij haalt zijn lippen van de mijne af en kust me in me nek. Ik geniet van het tintelende gevoel en kijk opzij. 

Michael staat met grote ogen mee te kijken hoe Brandon kleine kusjes geeft in mijn nek. De manier hoe hij naar me kijkt maakt me duizelig. Wat is er met me? Ik heb al gewonnen van hem toch? Hij lijkt verdrietig. 

Lia richt je aandacht op Brandon.

Ik sluit mijn ogen en zoen Brandon lang en intens. Zijn handen glijden over mijn lichaam terwijl ik mijn handen rustig op zijn borstkas houd. Ik heb natuurlijk al veel vaker gezoend en dit is echt de eerste keer dat ik voel dat hij meer wilt. Hij wilt duidelijk seks met me. Wanneer we elkaar los laten zie ik dat Michael er niet staat. Ik moet ervan grijnzen. 

 "Brandon!" hoor ik een akelige stem roepen. Ik kijk achter Brandon en zie Jessica naar ons toe komen. Ik zucht en loop weg van hem want ik heb echt geen zin om met Jessica in gesprek te gaan. Ik loop naar Demi toe die weer op het pleintje staat. 

"Dus heb je echt gevoelens voor hem of ga je hem alleen maar gebruiken?" Zegt Demi lachend. Ze heeft een keer met Brandon het bed gedeeld. Ze waren beide dronken en Demi vertelde me de volgende dag dat hij een van de beste is die ze ooit heeft gehad en geloof me, ze heeft er veel gehad.   

"Geen van beide." mompel ik en friemel aan mijn nagels. "Het zag er wel heel intiem uit. Je weet toch wel dat je seks met hem kunt hebben? Hij wilt jouw overduidelijk." Ik rol mijn ogen. Alsof ik dat niet wist.  "Ja. Zal wel." 

"Ik ben thuis!" roep ik naar Amanda als ik de trap op loop naar mijn kamer. Ik gooi me tas op me bed en me ogen vallen meteen op het zwarte vest wat op de grond ligt. Ik loop er naar toe en raap het op. Michaels vest. Ik kan het niet laten en ruik er even aan. Precies zoals hij ruikt. 

Oke, what the fuck ben ik aan het doen? 

Ik heb de neiging om het vest aan te trekken. Dat kan toch? Het is gewoon een beetje koud hier. Net als ik hem aan wil doen klopt er iemand op de deur. Amanda komt in de deuropening te staan en glimlacht als ze het vest ziet in mijn handen. 

 "Van je vriendje Nathalia?" Ik schud mijn hooft en gooi het vest op mijn bed. "Dus die jongen die hier sliep is niet je vriendje?" Ik schud weer mijn hooft.  "Hij is niet mijn vriendje. Brandon is mijn vriendje." What the fuck! Heb ik dat nou echt gezegd? Amanda lijkt net zo verbaasd als ik. 

 "Brandon? Die naam heb ik nog nooit gehoord." Ik haal mijn schouders op.  "Je weet veel niet over mij Amanda." Ze lacht.  "Dat is waar." 

 "Nodig die Brandon dan maar uit om morgen avond met ons te eten want je moeder komt weer voor een tijdje naar huis." Ik kijk haar geschrokken aan. "Mama komt weer naar huis? Waarom nu wel en tijdens de feestdagen niet?"  "Tja..?" zucht ze en haalt haar schouders op. Juist. Wat een kut tijd dat me moeder komt.  "Nodig hem uit voor morgen!" zegt Amanda. Ik denk er even over na en knik dan. Brandon is niet dat type persoon die mee gaat naar je huis om aan tafel te zitten en je ouders te ontmoeten maar ik kan het proberen toch. En volgens mij is er ook geen weg terug meer.   "Ik zou het vragen." Mompel ik zachtjes. Amanda knikt en loopt de kamer uit. Zuchtend loop ik naar me bed en laat me erop vallen. Ik kijk naar het vest van Michael en besluit hem uiteindelijk op te vouwen en in mijn nachtkastje te stoppen.