Of! Eğer,seni bir bulursan Daniel,boğazını kesip,ses tellerinde ip atlayacağım!Ben ne yapacağım şimdi!Ormanın ortasında kaldım böyle!Arabam falanda yok!Hangi cehennemdesin Daniel!Allahtan,yanımda Rocky var.Orman çok karanlıktı,hiç birşey görünmüyordu.Yürüken ayaklarıma değen otlar bile beni ürpertiyordu.Neredeyse,yağmur yağacaktı.Bizi burda bir kurt parçalamasa iyi olur.Hava çok soğuktu ve benim sadece ince t-shirt'üm kot pantolonum ve siyah deri ceketim vardı!Aniden,Rocky havlamaya başladı.
-Oğlum sussana! dedim sinirle.
Ama Rocky beni dinlemiyordu,hala havlıyordu.Bu köpek ikimizide kurtlara yem yapacak!
-Oğlum,ne oldu yine?!
Rocky,bir yere doğru koşmaya başlamıştı.Beni burada bırakmak gibi bir planı mı var acaba?!
-Rocky,Dur!Benide bekle! dedim Rocky'nin peşinden koşarak.(Aslında tam tersi olması lazım!)
Sonunda,Rocky yavaşlamaya başladı ve bana patisiyle ağaçların arasında birşey gösterdi.Yavaşça,eğilip ne olduğunu anlamaya çalıştım.İki adam vardı ve birşeyler söylüyotlardı.
Kel adam: Artık,işin bitti Sylan!Sen öldün,sen öldün! dedi adam bağırarak ve çocuğa yumruk attı.
Bunları sandalyeye bağlanmış bir çocuğa diyordu.Biraz korktuğum için Rocky'e sarıldım.Ve birandada dikkatlice olanları izliyordum.
Zenci adam: Çok pişman olacakasın demiştik seni lanet olası pislik! dedi ve ikiside çocuğu dövmeye başladılar! Gerçekten baya korkmuştum,katillerin yaşadığı iğrenç bir ormandaydık.Cesaretimi toplayıp iki adama bağırdım.
-Onu rahat bırakın! dedim bu cesaret nerde gelmişti böyle?!
-Sende kimsin?Defol git burdan?!
Gerçekten çok korkmuştum ama renk vermemeye çalıştım.
-Ben...ben... diyip kaldım korkudan adımı bile unutmuş olabilirdim! Hemen Rocky,fırsat bilip onları kovalamaya başladı! Onlarda korkup kaçmaya başladılar.Gerçekten çok komik andı,görmeniz gerekti!Hemen çocuğun,yanına gittim her yeri kan içindeydi.
-İyi misin?! Çok acıyor mu? dedim bağladıkları ipi çözmeye çalışırken.Çocuk gerizekalı gibi cevap vermiyordu.
-Düğüm yapmışlar! Onlar'ı tanıyormusun? dedim merakla.Yine cevap vermedi.Sonunda düğümü çözebilmiştim!
-Hastaneye gitmek ister misin Sylan? dedim yine merakla.Bay suskun'dan bir ses çıkmadı.
-İsmin Sylan olmalı,sana öyle dediklerinde duydum
-Benim adım Sylan değil.
En azından artık konuşabiliyordu değil mi ?
-Ama ben öyle duy-
-Sen hiçbir şey duymadın tamam mı !? Diye kükredi üzerime.Birkaç adım gerilesem de omuzlarımı dikleştirip sertçe kapanan gözlerimi araladım.Ormanın başından dönmüş, gözden kaybolmuştu.Asıl sorunsa eve nasıl döneceğimdi ve içimden bir ses bu düşdüğüm durumun benim için hiçte iyi olmayacağını söylüyordu...
