Κεφάλαιο 26ο

1.2K 120 20
                                    

Το βράδυ τους βρήκε αγκαλιά στον καναπέ. Δεν μιλούσαν προτιμούσαν να ακούνε την σιωπή τους. Ήταν πιο όμορφη και πιο ωραία κι από χίλια λόγια.

"Γιατί δεν μου λες κάτι; Γιατί το πήρες τόσο καλα;"τον ρώτησε η Ελπίδα την ώρα που το κεφάλι της ήταν ακουμπισμένο στο μέρος της καρδιάς του.

"Θα ήθελες μήπως να το πάρω άσχημα;"την ρώτησε και της έπιασε την μύτη.

"Όχι και ευτυχώς ήσουν ήρεμος. Απλά εγώ ερχόμενη εδώ πίστευα ότι θα ήσουν νευριασμένος και ότι εγω θα σου ξεκαθάριζα την θέση μου και θα έφευγα μιας και εσύ δεν θα με ήθελες και-"την διέκοψε βάζοντας το δάχτυλο μπροστά από τα χείλη της.

"Σσσσ σε παρακαλώ μην συνεχίζεις...το σημαντικό είναι ότι είμαστε ξανά εδώ...μαζι." Ηρθε πιο κοντά της και της άφησε ένα φιλί στο μέτωπο "Δεν θα πω ψέματα. Πληγώθηκα, αλλά τώρα είσαι εδώ και θα πάρεις τον πόνο μακριά αρκεί να μείνεις και να με ακολουθείς σε ότι τρελά κάνω."γέλασε στραβά και κοίταξε έξω απο το παράθυρο.

Η Ελπίδα ανασηκώθηκε και τον κοίταξε εξεταστικά "Τι σκέφτεσαι;"

Ο Μάρκος κούνησε το κεφάλι του δεξιά και αριστερά για να ξεκολλήσει το βλέμμα του "Εεε; Α! Αυτό θα το μάθεις μόλις φύγω από εδώ."Κοίταξε το ρολόι του "Δηλαδή τώρα. Καληνύχτα μωρό μου."Της είπε και έφυγε αφήνοντας την Ελπίδα κόκαλο και μόνη της στον καναπέ "Μην νομίζεις ότι χαίρομαι που φεύγω."Της φώναξε πριν κλείσει την πόρτα πισω του και η Ελπίδα γέλασε.

Αφού συμμαζέψε το σπίτι πήρε την απόφαση να βγάλει τα ρούχα από την βαλίτσα -μιας και ήταν σίγουρη πια οτι θα έμενε- οταν το κινητό της χτύπησε για μήνυμα.

Το πήρε στα χέρια της. Ωρα το περίμενε αυτό το μήνυμα και ήξερε πολύ καλα απο ποιον ηταν.

"Μην μαζέψεις την βαλίτσα σου διότι σε 4 μέρες θα σου κάνω το καλύτερο δώρο. Εσύ απλά δες τι καιρό κάνει...στο Λονδίνο και πάρε τα ανάλογα ρούχα.

Καληνύχτα και φιλακι...!"

Η Ελπίδα μόνο που δεν άρχισε να τσιρίζει. Αμέσως κατάλαβε ότι θα την έπερνε μαζι της στο συνέδριο που θα γινόταν για κοσμήματα. Του το είχε ζητήσει πριν πολύ καιρό αλλά αυτός είχε αρνηθεί λέγοντας ότι θα ήταν σκέτη ταλαιπωρία για αυτήν.

Δεύτερο μήνυμα και αυτή την φορά την έκανε να πέσει με φορά πάνω στο κρεβάτι της ευτυχισμένη.

"Ακόμα κι αν φύγεις για τον γύρω του κόσμου, θα'σαι πάντα δικιά μου...θα'μαστε πάντα μαζί."

Το κάρμα {TYS17}Where stories live. Discover now