Het Vampiersverhaal(werktitel)

Hoofdstuk 1: De ontmoeting

**A/N: Dit hoofdstuk is ge-edit! Yay! Veel plezier met lezen! -xoxo-  LadyZoe**

Op een nacht - het was volle maan - sloop een vampier door de donkere straten van Phoenix, op weg naar zijn prooi van die nacht. Even later is hij op zijn plaats van bestemming, namelijk een gigantische, bijna helemaal verlaten villa. Met behulp van een vampiertrucje gaat hij naar binnen. Zonder ook maar enig geluid te maken sloop de vampier de grote hal door en de trap op. Zijn vampier-instinct volgend opende hij een deur, die natuurlijk ook de goede bleek te zijn. Daarnaast wist hij dat er niemand anders in het huis was. Hij zag zijn prooi van die nacht liggen en hield even zijn adem in om wat hij zag met zijn nachtzicht. Hij zag een prachtig meisje met lang, honingblond haar dat tot het midden van haar rug viel. Ze lag met haar rug naar de deur op haar linkerzij. Ze had haar benen opgetrokken en had haar ene arm onder haar kussen en de andere erop, met daarop weer de linkerkant van haar gezicht. Haar haar lag als een waaier over haar rug en gezicht heen. Stilletjes liep de halfvampier de kamer in en naar het bed toe. Daar aangekomen schoof hij het haar van het meisje teder aan de kant, om het zich gemakkelijker te maken zijn tanden in haar zachte vlees te boren. Hij boog zich voorover om haar te bijten, maar vlak voordat hij zijn tanden in haar ranke hals liet zinken, bewoog ze.

Voelend dat er iets of iemand achter haar stond, draaide ze zich vliegensvlug om, zag de vampier, en slaakte een ijselijke gil die door merg en been ging. In een reflex legde de halfvampier zijn hand over haar mond en maande haar tot stilte. "Stil! Hou op met schreeuwen!" zei hij met een rauwe, hese stem. Het meisje hield zich stil en keek angstig naar de halfvampier. "Hmm...Het kan vast geen kwaad als ik je laat gaan, of wel?" vroeg de half-vampier. Het meisje schudde driftig van nee. Natúúrlijk vond ze het niet erg als ze niet vermoord werd! Dat dacht ze namelijk. "Goed dan", zei de half-vampier. "Ik laat je gaan, onder één voorwaarde. Je zweert dat je niet meer zal gillen of schreeuwen. Zweer je dat?" vroeg hij. Het meisje knikte heftig. "Als ik jou was, zou ik me er aan houden, want anders...". Hij liet expres de rest van de zin in de lucht hangen. Ze zou de hint wel oppikken. En dat deed ze, want haar ogen straalden angst en nog iets anders uit wat hij niet kon plaatsen. Toen liet hij haar los en deed een stap achteruit, Het meisje opende haar mond en.....haalde diep adem. Toen wendde ze zich tot de halfvampier en begon op een boze toon en in een rap tempo te praten. "WIE ben jij en WAT doe je in MIJN kamer zonder mijn toestemming? Nooit van kloppen gehoord zeker?" zei ze en ze trok een wenkbrauw op. Verrast door het gedrag van het meisje gaf de halfvampier antwoord. "Ik ben Damian Dawson en ik had je moeten bijten, maar dat gaat nogal moeilijk nu je wakker bent." zei hij. "En ja, ik heb wel van kloppen gehoord" voegde hij er droog aan toe. "Oh", zei het meisje en ze keek angstig naar Damian. "G-ga je me bijten?" stamelde ze toen. "Nee, natuurlijk niet! Niet nu je wakker bent. Dat zei ik net ook al." zei Damian en hij rolde met zijn ogen. "Oh" zei het meisje en ze keek opgelucht. "Oké dan...Wat is je achternaam nog maar en op welke school zit je?" vroeg ze toen. "Ik heet Dawson, zoals ik al zei en ik ga naar het Phoenix College. Waarom al die vragen?" antwoorde Damian. "Omdat ik je KEN! Nou ja, soort van dan. Jij bent Damian Dawson uit 6-VWO, of niet? En als ik het helemaal goed heb, ben jij de jongen die elk meisje dat hem mee uit vraagt afwijst, hoe mooi of aardig ze ook is. Ze noemen je 'de Hartenbreker'. Heb ik gelijk of heb ik gelijk?" zei het meisje toen triomfantelijk. Ze had haar armen onder haar borst gekruist en trok een wenkbrauw op terwijl ze Damian aankeek. "Ja, je hebt gelijk. Nu we het toch over reputaties hebben, ik ken de jouwe ook. Jij staat bekend als 'de Dumpster'. Jij gaat met geen enkele jongen van de hele school uit. Je naam is Lorraine, niet? Lorraine Anderson uit Havo-5, als ik het goed heb. Gelijk of gelijk?" kaatste hij terug. Toen hij dat zei betrok haar gezicht, maar ze herstelde zich zo snel dat het een normaal persoon niet was opgevallen. Maar Damian zag het natuurlijk wel. "Ja, ze zijn ZO irritant! Zelfs als je ja zegt, dumpen ze je alsof je afval bent als je niet het sletje blijkt te zijn dat ze hadden verwacht. Dus kan ik ze maar beter voor zijn", zei Lorraine op zogenaamd onverschillige toon. "Dus, wij 'kennen' elkaar", vervolgde ze en ze maakte aanhalingstekens in de lucht. Damian had zo stil als een standbeeld staan staren naar een punt ergens, alsof hij werd afgeleid. Dit duurde maar een paar seconden en Lorraine merkte er niks van. Dacht hij. "Ja, we 'kennen' elkaar, maar ik moet er nu vandoor" zei hij en hij maakte aanstalten om te vertrekken. "Wacht!" riep Lorraine. Damian, die in een normaal tempo naar de deur liep draaide zich half om en keek Lorraine vragend aan. "Ik wil hier het fijne van weten! Dat is wel mijn goed recht, aangezien ik hier het slachtoffer ben. Ben je morgen op school? Of nou ja, later vandaag?" zei en vroeg Lorraine. "Natuurlijk", zei Damian en hij rolde weer met zijn ogen. "Nou, waar en wanneer?" vroeg hij ongeduldig. "Lunchpauze, op de brandtrap van de aula", zei Lorraine snel. "Wat jij wil. Ik ben weg. Tot morgen." zei Damian. Voor Lorraine ook maar iets terug kon zeggen, was hij verdwenen.

Lorraine ging op haar rug liggen en dacht na over wat er zojuist allemaal was gebeurd . Ze vroeg zich af wat hij was en waarom hij niet gewoon had gedaan wat hij moest doen. En waarom had hij net zo in de verte staan staren? Ze begreep er niks van. Ze zat vol vragen en kon haast niet wachten tot de volgende ochtend. Ze besloot dat ze maar beter kon gaan slapen, want ze zou haar energie morgen hard nodig hebben. Ze zou die Damian het hemd van zijn lijf vragen, daar kon je van op aan! Ze draaide zich op haar zij om te slapen en haar laatste bewuste gedachte ging uit naar hoe mooi ze hem had gevonden, ondanks de angst die hij haar had bezorgd.

Comment, stem of wordt fan als je het leuk vind!! Dank jullie wel! -xoxo- LadyZoe