"พี่รัมครับ...อาหารพร้อมแล้วครับ..."โชกุนเคาะประตูพร้อมส่งเสียงเรียกเบาๆ ก่อนคนหน้าบึ้งจะก้าวออกมา อดไม่ได้ที่จะชะเง้อมองผ่านเข้าไปในห้อง
"พร้อมแล้วก็ไปสิ...จะมายืนชะเง้อหาอะไร...."เจ้าของห้องตวาดเบาๆด้วยน้ำเสียงไม่พอใจมองมาทำตาขวาง
"ครับ..."โชกุนรับคำก่อนยิ้มแหยๆ
โต๊ะอาหารถูกจัดเตรียมเรียบร้อยพื้นห้องได้รับการปัดกวาดจนดูสะอาดตาขึ้นมากอาหารไม่กี่อย่างที่อัดมาในปิ่นโตตอนนี้จัดลงจานจนดูน่ากินทำให้คนหน้าบึ้งถอนใจเบาๆ...หมอนี่ก็ไม่เลวนักหรอกนะ รัมแอบคิดในใจเงียบๆ
ก่อนที่ทั้งสองจะเริ่มทานอาหารเสียงแตรมอเตอร์ไซที่ส่งเสียงอยู่หน้าบ้านทำให้รัมหน้ายุ่งก่อนถอนใจ
"ไปเปิดประตูหน่อย...."แม้ไม่เอ่ยชื่อโชกุนก็รู้ว่ารัมใช้เขาไปเปิดประตูก็อยู่ด้วยกันแค่สองคนนี่นะ
"ครับ...."รับคำเบาๆก่อนวิ่งเหยาะๆไปเปิดประตู
ร่างสูงในชุดเสื้อหนังกับกางเกงยีนราคาแพงก้าวลงมาจากมอเตอร์ไซก่อนถอดแว่นกันแดดเลิกคิ้วมองเจ้าของบ้านก่อนอุทานออกมาอย่างแปลกใจ
"แปลกแฮะ!!....คนใช้ใหม่เหรอ...คราวนี้เป็นผู้ชายด้วย..."
"มีธุระอะไร??...บอกธุระแกมา...แล้วรีบๆกลับไปซะ...."เจ้าของบ้านไม่ตอบแต่ถามกลับไปเสียงเรียบ
"โหย!!...เย็นชาซะ...น้องชายอุตส่ามาเยี่ยมเยือนแท้ๆ...แหม!!...พอดีเลยกำลังหิว...ขอจานหน่อย...กินด้วย..."คนมาใหม่พูดเองเออเองแถมนั่งลงตรงโต๊ะอาหารเรียกหาจานกับคนที่สรุปเอาเองว่าเป็นคนใช้เสร็จสรรพ
"ไอ้เมธัช!!...."เจ้าของบ้านเค้นเสียงออกมาอย่างไม่พอใจ
"หมอกครับ...แค่หมอกก็พอครับพี่รัม ไม่ต้องให้เกียรติผมขนาดนั้น...."คนมาใหม่แก้ก่อนหัวเราะร่วนอย่างชอบใจ
"ไอ้....."
"หมอกครับ....."เมธัชรีบต่อชื่อตัวเองก่อนอีกฝ่ายจะเอ่ยจบ
