ATTENTION!
Readers of the Broken Strings --- hindi ako magsasawa na mag-thank you sa inyo. Kahit maka-ilan pa man ako na chapters, uunahin na uunahin ko kayo kaagad tanda ng pagyakap niyo ng akin. Hehe.
Everytime na nag-tatype ako ng story, katabi ko palagi ang book. The original book na ako mismo ang nag-print at nagpagod. Kaya naman hindi ako nalulumbay. Masaya ako every time na ipinapahayag ko sa inyo ang bawat scenes.
HATERS: Sorry. You can never make me stop doing one of the things that I love. Kaya, Back off. :p and btw, thanks!
Bago ko nga po makalimutan, on hold ko po muna ito kasi nga po maraming gagawin sa school. But I promise you po na kapag may time ehh, mag-popost agad ako. 3 weeks lang naman po ang kailangan kong break para na din makapag-isip ako sa darating na finals namin. Kaya un. Ingat kayo ahh.
This Chapter is dedicated to the Readers! J
Enjoy!
# Chapter 9 (Condition)
“Wait….You’re the
DUMB GUY!”
Hala! Kahiyaness aketch! >.<
Yun ang unang una na lumabas na bibig ko. Siguro na rin dahil hindi ako sanay sa mga ganitong meetings. Siguro nga. Dapat hinay hinay lang.
Halos hindi naman maipinta sa kanyang mukha ang sinabi ko. Parang nasaktan siya sa sinabi ko. Sabi nga diba, “THE FACE IS THE EXPRESSION OF THE HEART.”
“Excuse me? Perhaps I heard you wrong.” Bigla naman siyang lumapit sa akin ng isang hakbang.
“The hell! Don’t come near me. And hell YES I DID!” kailangan ba talagang isigaw? Imbis na maging mabuti ang pakikitungo ko, hindi tuloy. Bumaliktad.
Nagtinginan sa amin ang tao.
“Just don’t shout, people will hear us.”
“Of course, they’ll hear, that what ears are made for, right.” I smirked. Hindi ko ugali ang mag-pilosopo pero hindi mapigilan.
“You’re really that good huh? Pretending to make me go away. You know, if you want to tell me that straightly, I’ll give you an autograph if you want. I guarantee that you like me. But hey,” tumawa muna siya ng konti. “uhmm, let me sing for you that this day would be memorable.” Naka smile lang siya. Smile ng smile. Talagang mabenta nga siya sa fans pero may mali sa mga sinabi niya.
“Save it for yourself. I am not pretending and last but not the least, I-AM-NOT-YOUR-FAN, Tyler!”
Hinawakan niya ang bibig ko at sumenyas na dapat huwag mag-ingay. I rolled my eyes at him. Dinala niya ako sa medyo malapit sa isang kotse. Parang sa kanya ata ehh. Natawa ako sa paglakad niya kasi nga nasukahan ko ang kanyang mga shoes.
“Ohhh. I really need to buy a new pair of shoes.” Humarap naman siya sa akin, “How come that you never li--- nevermind.” ano ba naman ang sinasabi nito.
Mayaman ka naman ehh! Dapat lang! naku! Nakakayamot!
“Now what?” tinanung ko siya.
“Let me just ask for a thing. That’s what I need. Just a thing. A simple thing.”
Pa-ulit ulit???
BINABASA MO ANG
Broken Strings
Roman d'amourCarla is just an ordinary tourist in New York, visiting her mother and will be celebrating her 18th birthday. It was a gift from her best friend (Ken). Then one day, she met the worst nightmare of her life, probably. But the point is, that day marke...
