P.O.V HARRY
Ik liep samen met mijn vriend Nash, naar het grote kasteel dat tegen over ons stond. We liepen verder en kwamen uiteindelijk bij het grote gebouw aan. Ik keek naar Nash en zag dat hij met zijn mond open naar het kasteel stond te kijken. Het was zo ontzettend groot. Onze beide ouders waren streng gelovig, dus moesten we ook naar een gelovige school. Ik zag er niets Christelijks in, want er vlogen allemaal kraaien omheen. Ik voelde een harde klop op mijn schouder. Ik keek snel achter om en zag dat er een lange magere vrouw stond. Het zag er uit alsof ze haar haren als een vogelnest gebruikte, wat me wel logisch leek omdat al die kraaien hier vlogen. Ze had een lange, dikke neus, met een grote pukkel ernaast. Ze had dikke doorlopende wenkbrauwen, en een hoge zwarte hoed op. Ik begon te stotteren, terwijl ik helemaal niks wou zeggen. ''Eh.. eh..'' Begon ik te zeggen. Ze klapte een keer in haar handen en voordat ik het wist vlogen er vleermuizen om me heen. Ik begon te schreeuwen, maar dat hielp niks. ''Nash, Nash, help me!'' Schreeuwde ik. Ik keek naar mijn rechter kant en zag dat hetzelfde bij Nash gebeurde. Ik werd meegesleept naar binnen. Door wat weet ik niet, en ik weet ook niet waarom. Ik hoor iets vallen, iets breekbaars. Ik word nog sneller meegesleept en werd ergens ingeduwd. Ik had geen flauw idee waar in, maar het was donker. ''Nash..'' Schreeuwde ik. Ik kreeg geen antwoord terug. Even later hoorde ik dezelfde klap als die ik net hoorde. Ik moest me inhouden om niet te gaan gillen. ''Nash alsjeblieft..'' Schreeuw ik met een angstig stemmetje. ''Ja, stil maar, ik ben er..'' Hoor ik. Ik word nog banger omdat ik niet weet waar hij is, en omdat ik bang ben voor donker licht. Ik voel wat aan mijn schouder. Ik kijk opzij om te zien wat het is maar ik zie niks. Er komt een idee in me op. Gister waren Nash en ik aan het houthakken voor onze ouders, en we hadden lucifers mee voor als we het koud kregen, om dan een blokje hout aan te steken.. Ik stop mijn hand in mijn jas zak en pak het doosje dat er gelukkig nog in zit. Ik veeg het stokje tegen de lange zijde van het doosje en binnen geen tijd heb ik een vlammetje. Ik loop overal even langs om te zien waar Nash zit. Ik zie een deur, maar er zit een groot slot aan waarvoor ik een sleutel nodig heb. Ik klop op de deur. ''Nash, zit je hier?'' Fluister ik zachtjes. ''Ja, alsjeblieft, help me.. Het is hier pikkedonker en ik ben bang..'' Hoor ik Nash fluisteren. Ik denk in mezelf na waar de sleutels zouden kunnen liggen. Ik ga naar alle hoeken van de kamer, kijk op de grond en op het plafond, maar er is geen sleutel te zien. Opeens hoor ik een akelig geluid. Het hoort al onweer, maar als ik beter luister is het wat gerommel dat steeds dichter bij komt. ''Nash.. Nash?'' Mompel ik. ''Jahaaa'' Hoor ik Nash chagrijnig mompelen. ''Hoor jij dat ook?'' Vraag ik. Het gerommel hoort nu alsof het voor de deur staat. Ik kijk naar de kant van de deur en luister goed wat het is. Ik hoor een strenge vrouwenstem. De stem klinkt als de stem van de vrouw die er voor gezorgd had dat wij nu hier zitten. Ik begin te trillen en kijk hoe de deur langzaam open gaat. Ze kijkt rond haar heen. Gelukkig had ik net op tijd mijn lucifer uitgedaan, anders had ze me misschien wel gezien. ''Hm, verkeerde kamer'' Hoor ik haar mompelen. Net op dat moment als ze weg wil lopen, loop ik heel langzaam naar de deur toe, en net op tijd kon ik het bosje sleutels pakken wat aan haar bruine grote riem hing. De enge vrouw sloot de deur. Ik veeg het lucifer stokje in een keer langs de zijkant van het doosje en ik heb weer een vlam. Ik loop richting de deur waar Nash achter zit en probeer alle sleutels uit in het slot. Uiteindelijk heb ik het goede sleuteltje in handen en open de deur. Ik houd de lucifer recht voor me en kijk rond me heen. Waar zou Nash zijn? Ik loop de kamer verder in. Hier stonden meubels. Er hing een oud schilderij van een oude vrouw, en een oude kast stond naast het raam. ''Nash, waar zit je ?'' Fluister ik. ''Hier'' Hoor ik een stem zeggen uit een andere hoek. Ik houd de lucifer schuin naast me om te zien naar welke hoek ik moet lopen. Ik loop naar rechts en voel iets hards tegen mijn scheenbeen. Ik spring opzij. ''Rustig maar, dat ben ik..'' Hoor ik Nash fluisteren. ''Ah, oke dan. Sta op, dan zoeken we de uitgang van dit vieze donkere keldertje..'' Zeg ik. Ik hoor wat gebonk maar ik zie niet wat het is. Het zou Nash vast wel zijn. Ik voel een hand op mijn schouder en probeer de hand van me af te slaan, maar dat lukt niet. ''Rustig, ik ben het! Straks hoort die vrouw nog iets!'' Zegt hij. Hij pakt mijn arm en achtervolgd me. Ondertussen is mijn lucifer allang uitgegaan dus ik steek weer een nieuwe aan. Ik zoek de bos met verschillende soorten sleutels op en houd ze goed vast in mijn hand. Ik loop naar het schilderij toe, misschien dat daar een uitgang achter zit. Ik kijk erachter, maar nee, er is niks te zien. Alleen maar wat spinnenwebben. Ik loop de andere kant op. ''Doe even rustig man, het komt wel goed..'' Zegt Nash. ''Denk eens na, we zitten hier in een 'magisch' kasteel, met gevaarlijke dingen enzo, dus hoezo rustigblijven?'' Ik raak in de stress en loop heen en weer met Nash achter me aan. ''Auw, wat was dat?'' Zeg ik met een hand wrijvend over mijn voorhoofd. Ik houd het kaarsje voor me en zie dat het dezelfde kast is als die ik een uur geleden al zag. Ik loop er bij langs met mijn lucifer en zie er knoppen op. Ja, knoppen. Ik druk op een grijs, oud knopje. De deuren schuiven open. Ik sleur Nash mee en stap de kast in. ''Harry, weet je wel hoe gevaarlijk dit is?'' Zegt hij. ''Nash, weet je wel hoe dood irritant je bent?'' Doe ik hem na in een raar stemmetje. Ik hoor een diepe zucht van Nash. We lopen in een grote verlichte tunnel, het lijkt wel oneindig. Het is er erg warm en overal hangen schilderijen van oude mensen. Het lijken wel tovenaars.. Ondertussen hoor ik Nash tegen zichzelf praten. ''Nash, HOU JE KOP!'' Schreeuw ik. Het is een tijdje stil. Uit
Verder bij 6 votes! + Comment? Xx
