Sophie pov.
Schreeuwend probeer ik van Florian weg te komen. "Nee! Hou op! Raak me niet aan!"
"Nog eventjes, Sophie. Het is zo voorbij en dan voel je je goed."
"Nee! Het doet pijn!"
"Ja, no shit! Er zitten glasscherven in je schouders en rug, natúúrlijk doet het pijn als iemand die eruit trekt maar je weet zelf ook dat zodra ze eruit zijn, je je weer beter voelt dus laat me die fucking glasscherven uit je rug en schouders halen zonder dat je de hele tijd half weg kruipt!" zegt Florian geïrriteerd.
"En wie zijn fout was het ook al weer dat ik glasscherven in mijn rug en schouders heb?" kaats ik chagrijnig terug.
"De mijne maar ik heb mijn excuses er toch al voor aangeboden? Je moet niet zolang boos zijn om zijn klein onbelangrijk detail."
"ONBELANGRIJK?! DUDE! Wacht maar, als Calum hier van hoort ben je dood."
"Tuurlijk, tuurlijk. Whatever." antwoord Florian voor hij me vastgrijpt en me weer met mijn rug naar hem toedraait.
"Geloof je me niet?" antwoord ik geïrriteerd terwijl ik de pijn van de glasscherf waar hij aanloopt te pulken probeer te vergeten.
"Nee, nee. Ik geloof je wel." antwoord Florian afwezig.
"Je gelooft me niet." antwoord ik droog.
"Ik geloof je wel, het probleem is alleen dat hoe vaak je het er ook over hebt dat die Calum van jou je zal komen redden, hij er nog steeds niet is en het is inmiddels al twee weken sinds wij je hebben meegenomen."
Florians woorden dringen tot me door en ik heb er geen antwoord op.
"AUW! Jezus Florian, een keer voorzichtig doen zal me ook geen kwaad doen."
"Joah, joah." mompelt Florian afwezig terwijl zijn vingers opzoek gaan naar de volgende glasscherf.
"Joah, joah is nee." mompel ik zacht.
"Waar heb jij het nu weer over?" vraagt Florian verbaasd.
"Hm?"
"Dat joah, joah is nee gebeuren. Wat bedoel je daar mee?"
"Oh, dat is iets dat ik geleerd heb toen ik nog in Twente woonde."
"Oh.. Waar woonde je eigenlijk precies in Twente?"
"Dat, mijn beste, gaat je geen ene flikker aan."
"Wat?! Hoezo niet?!"
"Misschien omdat je me ontvoerdt hebt en nogal wanhopig opzoek bent om me nog slechter te laten voelen?"
"Waaatt? Dat zou ik nóóit doen!"
"Leugenaar."
"Noh!" zegt Florian beledigt.
"Je weet dat ik gelijk heb, Florian." antwoord ik droog terwijl ik Florian over mijn schouder ijskoud aan kijk.
"Ja, ja.. Maar volgens mij zijn bijna alle glasscherven eruit."
"Betekend dit dat ik eindelijk een normaal shirt aan kan en niet deze belachelijk irritant kleine top zonder mouwen?"
"Oh, ik vind je er wel leuk uit zien zo." antwoord Florian grijnzend en vernietigend kijk ik hem aan.
"Maar ik vind van niet. Nou, waar is mijn shirt?" vraag ik terwijl ik op sta.
"In de prullenbak." antwoord Florian schouderophalend.
"Wát?! Waarom?! Het was een goed shirt!"
"Precies, was. Het zit nu vol gaten en kon niet meer gebruikt worden als een shirt dat goed gekeurd zou worden door de Nederlandse samenleving."
JE LEEST
It's complicated ●The Lost Mind Series●
Manusia Serigala'Maiks, even eerlijk wezen, oké?' 'Eh, oké.' 'Ben je een weerwolf?' Even blijft Maaike stil. Dan begint ze als een idioot te grijnzen en veelste wild nee te schudden met haar hoofd. 'Natuurlijk niet! Hoe kom je daar nou weer bij?' zegt ze breed grij...
