~unknown~ is typing.. (boyxboy)

~10~

Ik open mijn ogen door het geluid van mijn wekker.
Ik druk hem uit en ga rechtop zitten.
Dan bedenk ik mij pas welke dag het is vandaag.
Shit vandaag is de dag dat we vertrekken.
Misschien kan ik doen alsof ik ziek ben.
Dat lijkt mij een goed plan.
Ik blijf nog lekker even liggen.
Maar dan hoor ik geklop van Claire op mijn deur.
"Milan stop maar met het doen alsof je ziek bent en kom uit bed."
Fuck ze heeft me door.
Ik stap uit bed en doe de gordijnen open.
Het weer is mooi, dat is dan weer wel fijn.
Ik trek een zwarte spijkerbroek aan.
En een groene trui.
Dan loop ik naar de badkamer.
Mijn bruine krullen staan alle kanten op. Ik besluit maar geen moeite te doen om het goed te doen en zet een pet op.
Ik loop naar beneden.
Daar staat Claire in de keuken.
Ze lacht.
"Omdat jij het zooo moeilijk hebt deze ochtend, heb ik alvast je ontbijt gemaakt." En ze geeft mij een kus op mijn wang.
"Dankje" zeg ik en ik eet mijn ontbijt voor de tv op.
Wat op tv staat boeit mij niet ik ben er toch totaal niet met mijn gedachten bij.
Dan is het moment daar om weg te gaan.
Claire brengt mij met de auto omdat ik echt niet zoveel spullen op de fiets mee kon nemen.
In de auto probeert Claire een gesprek met mij te houden maar ik denk Maar aan één ding: Noah.
Eigenlijk aan twee dingen Noah en de tent.
We komen aan op school en Claire zet mij af. Ik pak mijn spullen uit de auto en geef haar een kus op haar wang.

En dan sta ik alleen.

Ik kijk rond en zie Noah gelukkig nog niet.
Dan voel ik iemand in mijn oor fluisteren.
"Heyy, tentmaatje."
Ik draai mij om en daar staat Noah.
Ik kan natuurlijk weer niets zeggen en gaap hem alleen maar aan.
Hij geeft mij een knipoog en loopt dan naar een paar jongens.
Na een paar minuten kan ik weer ademen.
Damn wat doet hij toch met mij.
Als de bus komt probeer ik mij zo ver mogelijk achterin de bus te verstoppen maar nee Noah vind mij en gaat natuurlijk naast mij zitten.
"Hey" zegt hij met een knipoog"Hey" zeg ik terug zonder hem aan te kijken.
Hij draait zich om en daardoor raakt zijn been de mijne.
Een tinteling schiet door mijn lichaam.
Ik voel mijn hoofd rood worden en dat valt Noah natuurlijk weer op.
"Dat voelde ik ook hoor" zegt hij met een knipoog.
Soms heb ik echt zin om hem gwn te zoenen.
Gewoon denken fuck it.
Maar ik kan het niet.
Halverwege legt Noah zijn hand op mijn been.
Hij blijft recht vooruit kijken alsof zijn hand niet op mij ligt.
Ik kijk hem even aan en zie dat zijn wangen rood worden.
Ik grijns even en duw dan de hand van mij af.
De rest van de reis verloopt soepel en we komen na 5 uur rijden aan op de kampeerplek.
De tenten staan er al.
Ze lijken best wel groot dus misschien is het niet verschrikkelijk gênant.
Ieder groepje krijgt een bordje met daarop een nummer.
Dat bordje moet je vastmaken aan je tent als een soort van huisnummer.
Ik en Noah hebben tent nummer 14 en die staat het meest ver weg van allemaal.
Fijn denk ik bij mijzelf, meer kansen voor Noah om wat uit te halen. Ik zucht en loop samen met Noah naar het tentje.
We openen de rits en het is inderdaad een grote tent.
Je hebt een zit gedeelte en een slaapgedeelte.
Ook is de tent hoog genoeg om in te staan.
Ik rits het slaapgedeelte open en het is helaas één cabine. Noah lijkt het wat minder erg te vinden.
Nadat we alles een beetje hebben ingericht, word er een bel gerinkeld.
We komen uit de tent en lopen naar de open plaats.
Daar zitten al wat leerlingen.
Ik ga zitten bij Dylan, Ashley en Paula.
We krijgen een introductie en hebben dan gewoon tijd om rond de kampeerplek te lopen.
Dylan, Ashley en Paula waren meteen weg.
Dus ik besloot maar in mijn eentje te gaan lopen.
Er is niet heel veel aan de hand hier.
Het is vooral gewoon bos meer niet.
Maar het is wel fijn om even je hoofd leeg te maken.
Ik voel een tikje op mijn schouder.
Noah komt achterstevoren naast mij lopen met zijn handen in zijn zakken.
Zo kan hij mij recht aankijken.
Hij geeft mij een knipoog.
Ik ben er nu een beetje klaar mee dus ik pak zijn hand en trek hem in de bosjes.
"Wat wil je nou hiermee bereiken?" Vraag ik terwijl ik naar de grond kijk.
Hij lacht even.
"Serieus Milan? Is dat nu nog niet duidelijk?"
Zegt hij met een onbegrijpende toon.
Hij komt wat dichterbij staan en pakt mijn kin vast zodat ik hem recht aankijk.
"Ik wil jou hiermee bereiken"
Zegt hij dan.