Та нар их сургуулийн ямар уйтгартай гэдгийг мэдэхгүй байна.
Амьдрал чинь ийм уйтгартай байдаг гэж үү?
Гэхдээ үнэндээ л сонирхолтой болно гэж хүлээсээр байгаад нэг л өдөр авсандаа хэвтэж байх мэт мэдрэмж.
Жонгүг:Нэртэйгээр нь наад ширээн дээрээ хэвтээч
Хэжү:Хатуу шд
Жонгүг:Намайг дэвсэх юм уу?
Хэжү:Булчин чинь нухна
Жонгүг:Болих л үгүй юу?
Хэжү:Зза наашрээ мөрөө зээлчих
Жонгүг:Салгаад ав,би харилаа
Хэжү:Өөө муу заваан амьтан
Жонгүг:Зза Жижгээ хүрээд ир
Хэжү:Ална шүү
Жонгүг:Чадах ч юм шиг
Энэ бол Жон Жонгүг сайхан амьдралын минь ганц садаа.Муухай мөчүүдийн минь салшгүй хэсэг.Энэ чөтгөртэй таарсныгаа бодоход би урьд насандаа их л том нүгэл үйлдсэн гэлтэй.
Ёожин:Жонгүг чи миний хайрыг ганц өдөр тайван орхиж болохгүй байна уу?
Жонгүг:Энэ угаасаа уйдаж байсан юм би харин ч буян үйлдэж байхад
Хэёон:Миний хөөрхөн матрууд
Жонгүг:Магтаад байгаа юм уу? Яагаад байгаан?
Хэёон:Чи миний сэтгэлийг хүлээж авч болдоггүй юм уу?
Жонгүг:Аанха
Ёожин:Хэёон би чамайг үерхэе гэж тоглож байна гэж бодсон үгүй юм уу?
Хэёон:Би тийм юмаар тоглохгүй
Ёожин:Ай чи ч мэдэхгүй дээ
Ари:Жинийг харсан хүн байна уу?
Ёожин:Миний нэрний төгсгөл шиг надаас салдаггүй бол мэдэх л байлаа
Хэжү:Биологийн ангид байгаа *Жонгүгийг татах*
Жонгүг:Унтаачдээ тэгээд
Хэжү:Чшш
Багш ангид орж ирэхэд бүх хүүхдүүд байрандаа сууцгаан багш:Ороод ир Мину
Гаднаас өндөр нуруутай ширүүн харцтай эрэгтэй хүн орж ирээд:Энэ анги юм уу?
Багш:Нэгэнт чи хичээлээ оройтож сонгосон болохоор энэ ангид л орно
Мину:Надад хамаагүй ээ гэсээр хамгийн хойд талын хоосон ширээн дээр суулаа.
Хэжү:Хачин хүүхэд вэ?
