Uşaqlığımın ən dəhşətli yuxularından biri bu idi ki, atam ilə yol gedirdik. Çox güman ki bibimgildən qayıdırdıq. Çünki yol həmin yol idi. Yolun yarısında ayağım ilişir, yıxılıram. Atam isə yola davam edir elə yerimdə əşələnirəm ki, ayağa qalxım atama çatım. Amma alınmır ki alınmır. Atam gözdən itir. Hər o yuxunu xatırlayanda pis oluram. Elə bilirəm ki, bir gün mən ilişib qalacam və atam gedəcək..
