Clash of the Campus Gangsters [on going series]

Chap. 1 - 1st day of school

Chap. 1 - 1st Day Of School

GD's POV

"Ano ba 'yan, ang bagal bagal talaga ni Ricamel. First day na first day natin late tayo." I said while my face was like a frustrated one. Kamusta naman kasi 'yun diba? First day of school tapos late ka. Take note: New School pa.

"Vhea puntahan mo na nga 'yon sa loob." Utos ni Hazel kay Vhea.

"Oo nga Vhea, baka mamaya nalunod na 'yun sa bath tub o kaya na-flush na sa bowl ng CR." Side comment naman ni Sharmaine.

"So, ako na naman?" Ay nako! Mag-iinarte na naman 'to sigurado.

"Ay hindi! Try mo si Hazel, malamang ikaw. Diba ikaw si Vhea?" Pambabara na aming 'oh-so-ever-mapambara-friend' na si Sharmaine.

"TAMA NA NGA 'YANG PAG-AAWAY N'YONG DALAWA!" Sabay naming sigaw ni Hazel sa kanila.

"Vhea puntahan mo na nga 'yon!" Ayan na! Mukhang galit na si hazel.

Oo nga pala, di pa ako nagpapakilala. I'm GD Hayazuki. 15 years old, 4th year High School. Mayaman, syempre maganda, hindi ako 'yung tipo ng taong sexy na sexy, kumbaga tama lang ang hugis ng katawan ko. Sabi ng aking mga 'oh-so-bait' na mga friends eh, ako daw ang pinaka-bookworm sa aming lima. Marami din akong talent like dancing, singing and marunong din ako ng mga self-defenses. Siguro nagtataka kayo kung bakit parang panglalaki 'yung name ko. My parents told me that when they got married, they want a son. Then, one day, they noticed that my mom wasn't a;ways feeling well that is why they go to a doctor. The doctor said that mom was already pregnant but they refused to know the gender of the baby. 'Til the day came, I was born, they were really shocked that I was a girl. But I looked like a boy when I was in her womb. That's why they thought I was a boy. At dahil nga sa kagustuhan nilang magkaroon ng anak na lalaki, pinangalanan na lang nila ako ng medyo panglalaki. Pero, it was really good to me, at tsaka alam kong dun sila sasaya eh.

"Ugh! Sige na nga! Ano bang magagawa ko? WALA! As in wala!" Sabi ni Vhea. Parang nagda-drama pa 'tong babae na 'to.

"Eh kung umaalis ka na kaya at pumapasok sa bahay n'ya para tawagin?" Eto naming Sharmaine, eh sinabayan pa.

"Oo na! Oo na!" At ayun! Nag-walk out na para pumasok sa bahay nila Ricamel.

Pagkatapos lang ng ilang minutes, nakita ko na sila papalabas ng bahay.

"Oh! Ito na ang ating reyna. 'Reyna ng Kakuparan'." Sabi ni Vhea ng nakasimangot.

"Nilagyan mo pa talaga ko ng title. Tss!" Sabay pasok sa kotse ko.

Opo. Kotse ko. Alam ko na nagtataka kayo kung bakit sa kotse KO kami nakasakay. Kasi ganito 'yun. Since magkaka-village lang naman kami, naisipan naming na mag-schedule na lang ng sasakyan every week. So, ngayong first week of school ako ang naka-sched. Nakakaasar nga sila eh. Alam naman nilang tamad akong mag-drive eh. Kung tinatanong n'yo rin kung bakit kami nakakapagdrive, samantalang 15 years old pa lang kami. Hindi rin naming alam eh, basta binigyan na lang kami ng parents namin ng car kasi kailangan daw naming maging dependent. Nagtanong nga kami kung paano kapag nahuli kami sa daan, sabi lang nila pumasok kami sa kotse. Kami naman mababait na anak, eh sumunod. Pagkapasok namin sa driver's seat, nakakita kami ng isang card at 'yung card na 'yon ang lisensya naming. 'Di namin alam kung paano nila 'yun nagawa na magkaroon kami ng lisensya, samantalang ang babata pa namin. Actually, ngayon lang kami nagkaroon ng car, nung mga nakaraang taon kasi meron kaming service na naghahatid at sundo sa'min kaya 'di kami nagkaksama.

Isa pa, last year na naming sa high school, pero nilipat pa rin kami ng mga parents namin. Since childhood naman kasi magkakasama na kami sa iisang school, tsaka business partners din kasi 'yung mga parents namin.

"GD, tara na! Ano tutunganga ka na lang d'yan?" Ito naming Ricamel na 'to. S'ya nga 'tong mabagal kumilos, s'ya pa ang nagdidiwara d'yan.

"Ikaw kaya ang mag-drive."

"GD, diba ayaw mong ma-late?"

"Huh? Oo naman. Ayoko talaga. Ayaw na ayaw!" Medyo sigaw pa ang sagot ko.

"Eh ano pang hinihintay mo? Tara na! 15 minutes na lang late na tayo! Hahanapin pa natin 'yung room natin, kukuha pa tayo ng I.D tsaka schedule." Pagsermon ni Hazel.

"Oo nga 'no? Sige, papaandarin ko na 'tong kotse." At pinaandar ko na nga ang mahiwagang kotse ko.

Habang bumabyahe kami, tinignan ko sila sa rear view mirror. May sari-saili silang mundo. Si Vhea at Sharmaine nakikinig lang ng music, habang si Ricamel may katext. Nangingiti pa ang loka. Sinilip ko naman si Hazel sa gilid ng paningin ko, nandito lang kasi s'ya sa front seat katabi ko, nakatingin lang s'ya sa labas.

"GD! 'Yun yung nagyaya sa'tin ng away nung nakaraang buwan, diba?" Sabi n'ya na ikinagulat ko. Bagya-bagya kong sinisilip 'yung tinuro n'ya kasi baka mabangga kami. At tama nga s'ya. Sila nga 'yun. Ang TriSenshi Gang. Meron din kaming gang kung hindi n'yo naitatanong, ang Silent Dragons. 'DI kami nakikipagpatayan, hanggang bugbugan lang. Pero kapag kailangan lang talaga naming makipagaway, tsaka lang kami lumalaban. Isa pa, tinatago naming ang identity naming. Mahirap na, baka 'pag nakilala kami ng mga nakabugbugan naming eh 'yung pamilya naman naming ang puntiryahin. Kaya gayon na lamang ang pag-iingat naming 'pag lumalaban.

"Hayaan mo na lang sila. Mga wala lang magawa sa buhay 'yang mga 'yan. Tsaka sigurado ako na 'di naman nila tayo makikilala, kasi naka-mask tayo." Paliwanag ko sa kanya.

"Siguro nga." At tumingin na ulit s'ya sa labas.

"Nandito na tayo." Pagsira ko sa kanilang mundo.

"Wow! Ang laki din pala ng school natin 'no?" Manghang mangha na sabi ni Vhea.

"Akala ko pangalan lang ang maganda dito eh. Hindi pala. Malaki s'ya at mukhang maganda din ang loob." Pagsang-ayon ni Sharmaine.

"Ang tanong, maganda din kaya ang ugali ng mga estudyante dito?" May pagaalinlangan pa sa boses ni Ricamel.

"Ito naman. Ngayon ka pa ba aatras? Eh nandito na tayo, tsaka choice naman natin 'to, 'wag ka nang umarte d'yan." Sermon ko sa kanya.

"Sabagay. Tama ka nga. Nandito na tayo kaya wala na tayong magagawa." Parang napanatag na s'ya ngayon kumpara sa kanina.

"O, eh tara na at pumasok. Baka lalo tayong malate." Pag-aya ni Hazel.

"Tara na!" We said in a chorus.

This is it! Papasok na kami! Ano kayang mangyayari sa'min sa loob ng eskwelahan na ito sa loob ng isang taon? Parang hindi maganda ang nase-sense ko eh. Mukhang ito rin ang ikinababahala ni Ricamel kanina. Bahala na nga. Nandito na kami eh. Wala na 'tong atrasan. Haharapin na lang namin kung ano man ang darating na problema. Masaya man o hindi. Pangit man o maganda. E-enjoyin na lang naming itong huling taon namin sa sekondarya.

---

Yow! Marami akong binago sa chapter na 'to kasi wala lang. Parang ang pangit kasi nung dati eh. Kaya binago ko. 'Yun lang naman. Sige na.

Enjoy Reading!!

~Miss A~