GEÇMİŞİMDEKİ SIR

36

" Kendine geliyor"
"Melek  beni duyor musun."
Ömer bana bakıyor birşeyler dememi bekliyordu. Biran nerde olduğumu kavramaya çalışıyordum.Etrafıma baktığımda hastahane odasında olduğunu gördüm.Bu olanların kabus olmasını çok istiyordum.Ama yaşadığım bu açı hiç olmayacak kadar gerçekti.Nazlım yoktu artık .Biz ne yapacağız şimdi onun yokluğuna nasıl alışacağız onsuz ne yapacağız..
Ben başka birşey düşünemiyordum artık.Etrafımdakiler  birşey dememi bekliyorlardı ama benim kimseye birşey demeye takatim kalmamıştı.
Kendimi uyuşmuş hissediyordum.Yattığım yerden kalkıp oturdum.
"Melek"Sudenin bana seslenmesiyle dikkatimi toparlayıp ona baktım.
"İyi misin eğer kalkamayacaksan..."
Sesim çıkmıyordu sanki sadece "Kalkarım ..."diyebildim.İkisininde bana bakıyordu.
"Onun doğduğu gün ben okuldaydım okuldan çıkıntığımda telefona baktım babamın aradını görmüştüm.Tabi hemen geri aradım çünkü annemin doğumunun yaklaştığını biliyordum.Babam telefonu açtığımda bir bebek ağlamasıı..."biraz yutkunduktan sonra tekrar konuşmaya devam ettim."Okadar mutluydum ki kardeşim doğmuştu,koşarak hastahaneye gittim.Odaya girdiğimde annemin kucagında küçük haliyle okadar güzel diki...."Anlatırken bende habersiz akan yaşlarımı elimle siliyordum.
"Hemen annemin yanına gittim.Okadar tatlıydı ki ..."Boğazıma birşey takılmıştı sanki konuşamıyordum. Boğulacak gibi oluyordum.
"Melek yapma böyle bak annen onların sana ihtiyacı var. Sende böyle yaparsan kim toparlayacak onları."
"Ömer ben ,ben kendimi bu duyguya alıştıramıyorum kardeşimin öldüğüne inanamıyorum aklım almıyor anlıyormusun almıyor ,yapamıyorum ben bu halde anneme ne diyeceğimi  ve onu teselli edecek birşey diyemem ."
" Biliyorum çok zor ama bak senin bir kardeşin daha var.Birbirinize destek olmalısınız .Birbirinize destek olarak atlatacaksınız bu günleri.Sen çok güçlüsün bununda üstesinden geleceksin yapma böyle hadi kalk toparla kendini"Gözlerinde onunda benle aynı acı paylaştığını görebiliyordum."Gel buraya"Ömer bana sarılmıştı.Onun kollarında nekadar kaldım bilmiyorum ama biraz olsun içimdeki acı azalmıştı sanki .
"Tesekkür ederim .İyi ki yanımdasım" dediğimde beni kendinden biraz uzaklaştırıp yüzüme baktı.Yüzünde ki o huzur veren tebessümüyle bana bakarak "Şimdi ve bundan sonra ne olursa olsun herzaman senin yanında olacağım"dedikten sonra baba tekrar sarıldı.