FAN BE LIKE 😘 [Completed]

CHAPTER 19: #MovingOn

YURI's POV

Pagkatapos ng Concert nila ay naging busy na kami ni McCoy. At sa pagiging busy ko ay hindi ko na namalayan ang pagtakbo ng araw. Iniiwasan ko na rin na magtagpo ulit ang landas namin ni Belle, baka kasi di ko yun matanya.

Ang bilis ng panahon nakakainis parang kelan lang isa lang akong simpleng tao na nangangarap ngayon abot kamay ko na ang pangarap na iyon. Pero, akala ko ang dali lang ng buhay ng mga sikat yun pala hindi sunod-sunoran sa dapat at bawal gawin parang may mga pagkakataon na ang sarap sabihin na sana bumalik nalang ako sa dati haha kung di lang ito ang pangarap ko at kung hindi lang ako masaya dito tiyak matagal na ako nag give up. Buti nalang andyan yung mga taong mahal ako at sinusuportahan ako.

McCoy: "Malapit na tayo?"

Yuri: "Yup. Sa wakas nakabalik ulit ako sa probinsya ko. I can't imagine na mag mamall show ako sa sariling bayan!"

McCoy: "Haha! Ito na oh. Masaya ako for you. Masaya ako dahil naaabot muna pangarap mo." 😊

Hinawakan ko yung kamay niya at tumingin sa kanya.

Yuri: "Thank you so much McCoy... for everything. Sa mga panahong kailangan ko ng isang kaibigan, andyan ka. Those days that I need someone to talk to, someone to lean on and shoulder to cry on... you were always there and I know you will always be there. Kung kailangan ko ng kakampi, lagi kang andyan. Para kang isang superhero na kapag ka kailangan ko ng tulong, to the rescue ka agad. ... I don't know kung papaano kita susuklian sa lahat ng kabaitan mo sa akin."

McCoy: "You don't have to. 😊 Hindi naman ako humihingi ng kapalit. Asahan mo na hangga't kailangan mo ko, nandito lang ako!"

Nakarating na kami sa isang Mall dito sa probinsya namin, sa likod kami dumaan. Di ko parin ma imagine na nandito ako. Tenext ko yung family and friends ko, nasa unahan na sila nakaupo. Ilang saglit nalang ay magpeperform na kami ni McCoy.

McCoy: "Nanlalamig ka yata. Kinakabahan?"

Yuri: "Syimpre. Lugar namin to eh, nakakahiya!"

Tinatawag na kami at kailangan na namin mag perform. Performance na this.

"WHAAAAAAAAAAAH"

"MCYURI ... MCYURI...."

Sumayaw lang naman kami and entertainment lang kunti. Ang daming tao grabeh.

Yuri: "Thank you so much for having us. I love you guys.." 😘

McCoy: "Sana po patuloy niyo parin kaming suportahan ni Yuri. Thank you po!"

Bumaba na kami ni McCoy and still he holds my hand. How sweet this boy.

"WHAAAAAAA"

Nagulat ako ng biglang nahablot ako ng isang fan. Dinumog na kami ni McCoy and parang di kayang awatin ng mga security guard.

Yuri: "Aray!"

Nakalmot yung balat ko sa may braso.

Yumuko nalang ako nang may naramdaman akong yumakap sa akin. Halatang kahit siguro nasasaktan siya nakaya parin niya akong ipagtanggol. Hanggang sa naawat na at nakapasok na kami. Agad naman naagapan yung sugat ko and yung sugat ni McCoy sa likod.

At dahil sa namiss ko ang lugar na ito, nagpaalam ako na kung pwede ba mamaya na ako babalik total wala namang madaliang schedule eh. Well, pinayagan naman ako.

Mama: "Pupunta ka ba sa bahay nak?"

Papa: "Naghanda kami ng Mama mo ng kunting salu-salo man lang."

Yuri: "Syimpre na miss ko din yung bahay noh."

Mama: "Ipakilala mo naman kami diyan sa kasama mo."