Historia dla fanów słodkiego flirtu, a w szczególności Kastiela. Główna bohaterka po latach spotyka swojego najlepszego przyjaciela. Między nimi była dziecięca miłość zniszczona poprzez rozstanie. Czy dawne uczucie przetrwało próbę czasu? Czy może...
- Kurwa.. - syknąłem. Ledwo zdążyłem otworzyć oczy, a od razu musiałem je zamknąć przez promienie słońca, które tylko wzmocniły tępy ból głowy. Jeszcze jedna próba. Teraz znacznie lepiej. Na nocnym stoliku miałem jak to zawsze na wszelki wypadek tabletki i wodę. Bez zastanowienia je wziąłem. Niepotrzebnie tyle piłem wczoraj. Pamiętam tylko, że poszedłem do baru, spotkałem tam kogoś znajomego... i w sumie tu film się urywa. Wstaje z łóżka z zamiarem udania się do łazienki. Nagle taka niespodzianka. Gdzie moje ubrania? Skoro nie mam ich na sobie, to zapewne działo się w nocy. Teraz żałuję, że nie pamiętam. Odwróciłem się. - Tygrysku, wiesz gdzie są moje ub.... DEBRA?! - Hej kotku - Co ty tu robisz? Wypierdalaj mi z domu! Jeszcze jak Alice Cię zobaczy.. - zacząłem ubierać bokserki, które były na krześle. - Nie masz ochoty na powtórkę? - podeszła i znienacka mnie pocałowała - A ona nas już widziała.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Czyli z tobą się pieprzyłem?! To są chyba jakieś jaja. Kiedy nas widziała? - byłem tak wściekły i zdezorientowany, że nie mogłem przestać krzyczeć. - Nie złość się tak Kotku. Złość piękności szkodzi - posłała mi oczko - a poza tym, to wczoraj na plaży jak się całowaliśmy. Czyli to ją tam spotkałem. Przypomina mi się. Rzecz jasna są tam jakieś dziury, ale w większości zaczynam kojarzyć fakty. Zaraz, zaraz! Podbiegłem do lustra. Twarz pobita. Armin. Ale czemu? Zaczynam dopytywać sam siebie w odbiciu. Próbuje dojść do tego co tam się wydarzyło. Shot. Jeden, drugi, trzeci. Debra. Pocałunek. Armin, a za nim... ALICE! Wbiegłem do pokoju jak byk. Debra była już ubrana. Złapałem ją za nadgarstek dość mocno i wyrzuciłem z domu. - Alice! - krzyknąłem, a w odpowiedzi cisza. Zaglądałem do wszystkich pomieszczeń. Pusto. Rzeczy też nie ma. Przeklinałem w myślach na siebie. Ona mi nie wybaczy. Zawsze mówiła: ,,Pamiętaj. Zaufanie jest jak zapałka. Drugi raz jej nie zapalisz". Mimo to spróbuje. Szukałem telefonu przez 5 minut. Po chwili zadzwoniłem. Nie odbiera. To kolejny raz i kolejny. Dalej nic. Może choć przeczyta sms'y.
Do Alice♡: Skarbie, przepraszam! Wybacz!
Do Alice♡: Proszę Cię, daj mi jeszcze szansę!
Do Alice♡: Odpisz, błagam!
Do Alice♡: Kurwa, nie chciałem tego! Nachlałem się w trzy dupy, a ona to wykorzystała.
Do Alice♡: Powiedz, gdzie jesteś... Nosz kurwa proszę!! Odezwij się.
Po dwóch godzinach nadal nic. - Ja pierdole! Wziąłem i rzuciłem telefonem, a twarz schowałem w dłoniach. Znowu Debra... a ja znowu zawaliłem... Nie miałem już sił na nic. Nawet nie powstrzymywałem łez...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Chyba się za bardzo rozkręciłam z tymi rozdziałami ^^ Może jutro kolejny...
