A Thousand Years (On Hold)

Chapter 3 Part II

Don't forget to Vote. Thank You. :)

Enjoy Reading. :> 

---------------------------------------------

CHAPTER THREE, PART TWO

Zachary's POV

Hey. Zachary Lee Chua's the name. Seventeen years old. Incoming first year college sa *toot* University.

BESTFRIEND ko si Koleen Justinne Santiago Montemayor.

Woo! Whole name! Malamang, bestfriend nga diba?

Justinne na ang nakasanayan kong itawag sa kanya simula nung mga bata pa kami. :)

Ayoko ng Koleen eh. Parang....ewan. Basta. Justinne kung Justinne.

Siya yung bestfriend ko simula nung ipinanganak ako.

Nung elementary naman, palagi kaming mag-classmate.

Kaso, nung high school, pinag-aral ako ng parents ko sa France.

Obviously, pinilit nila ako. :(

Ang reason nila, para daw while I'm studying, pag-aaralan ko din kung paano i-run yung company namin.

Then, nung nag-Senior ako, nag-bigay ako ng deal sa parents ko.

The deal? If I'd be the class valedictorian, sa Philippines ako magco-college.

Why? Dahil miss ko na ang bestfriend ko. 4 years din kaming di nagkita

MY GOODNESS! (LOLXD)

I Missed Her So Damn Much.

Fortunately, I graduated as the class Valedictorian.

Na-weirduhan nga sa akin ang parents ko dun sa deal na yun. Bakit sa Philippines pa daw ako mag-tutuloy ng studies ko, kung di hamak na mas maganda sa France?

One Thing. Boring ang school life ko pag wala sa Justinne. Buti nga nakayanan kong 4 years na wala siya. Thank God. =)

Parehas kami ng school, parehas kami ng course, at sana. I'm hoping; na parehas din kami ng block. Please Lord. Sana parehas kami ng block. O:)

Baka nagtataka kayo, diba kahapon yung CAT. Tapos pauwi palang ako nun.

Paano ako nakapag-exam?

Kasi... "Chua" ako. Kaya nakapag-exam na ako last week.

At hindi lang naman kasi yan ang dahilan kung bakit ako bumalik.

Sa loob ng 17 na naming mag bestfriend, ngayon lang ako nagkaroon ng sapat na lakas ng loob na sabihin sa kanya na siya ang sinisigaw ng puso ko. :">

Nilagay ko na nga rin pala yung picture ko. (Tingin sa right) Pwede nyo ng paglawayan, titigan, at pag-agawan. Haha. Pero taken na ako eh. Sayang naman. Basta walang mang-aaway kay Justinne, kung hinde, nakooo. Haha.

Waah. Kalimutan na lahat ng sinabi kooo.

Balik na tayo sa reality.

So, kumakain na kami ng dinner.

Yum. :bdbd

Kaso, hindi kumakain si Justinne. Bakit kaya? Matanong nga.

"Justinne!"

"Oh?"

"Masarap ba?"

"Ah. Oo. Haha."

"Sus! Di ka nga kumakain eh."

"Uhm.Haha"

"Kumain ka na. Baka malipasan ka pa ng gutom."

"..."