To ημερολόγιο ενός ξενερωτου βρικόλακα (On Hold)

Η ανακάλυψη.

Τετάρτη, 4 Δεκεμβρίου

Τετάρτη απόγευμα, και περιμένω τους φίλους μου να έρθουν απο στιγμή σε στιγμή. Εννοώ, την Νεφερτερι, τον Απόλλων και τον Ιόχιο, οχι την καινούργια παρέα απο το σχολείο. Γιατί όταν λέω φίλους εννοώ τους πρώτους και οταν λεω παρέα εννοώ τους δεύτερους.
Η χτεσινή μέρα δεν εξελίχθηκε και πολυ άσχημα. Αφου όταν γύρισα σπίτι με περίμενε μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ έκπληξη.Ενα-Πορτοκαλί-αυτοκίνητο! Οι γονείς μου δεν μπορούν να κάνουν κατι ολοκληρωτικα καλό. Έχω αυτοκίνητο αλλα...πορτοκαλί. Πόσο πιο ρεζίλι θα πρέπει να γινω?

-Πάλι γράφεις εσυ?? Mε εξέπληξε η φωνή της Νεφερτερι. Σήμερα ειχε διαλέξει να φορέσει πάλι ενα απο τα καυτά της σύνολα. Μαύρη φούστα που δεν ηταν παντού στο ιδιο μήκος και είχε ένα άνοιγμα μέχρι το γόνατο για να φαίνονται οι μαύρες μπότες και ενα σκούρο βυσσινί μεταξωτό μπλουζάκι με χαμηλό ντεκολτέ. Tα μαλλιά της κυμματιστα έπεφταν σαν χείμαρρος και πλαισίωσαν το γλυκό της πρόσωπο. Ενέπνεε μια δόση ανατολής, με αυτα τα κόκκινα σαρκωδη χείλη και τα πελώρια σκουροχρωμα μάτια με τις μακριές βλεφαρίδες.

-Θα κάθεσαι να κοιτάς για πολύ ωρα? Αντε σήκω, ωρα να πιάσουμε δουλεια!!! Ειπε ενθουσιασμένη και χοροπηδησε. Αμέσως ξεπρόβαλε απο πίσω της ο Απόλλων.

-Πολυ δεν μιλάνε οι γονείς σου? Είπε και ξεφυσηξε πλησιάζοντας το γραφείο μου. Δεν απάντησα γιατι συμφωνούσα οτι μιλάνε πολύ.

-Αντε παμε!! Φώναξε η Νεφερτερι και μας έσυρε έξω απο το δωμάτιό μου. Χωρίς να φέρουμε αντίρρηση την ακολουθήσαμε ενω ξέραμε που το πήγαινε.

Μας έσυρε μέχρι το κήπο του κάστρου και μας πρόσταξε να καθίσουμε στο γρασίδι σταυροπόδι. Δεν φέραμε αντίρρηση παρόλο που την περνούσαμε για τρελή. Μας μιλούσε με τις ώρες για το ένστικτο του βρικολακα και μπορώ να πω οτι έμαθα πληροφορίες που δεν ήξερα. Ο Απόλλων την κοιτούσε λες και ηταν απο αλλον πλανήτη και κάθε φορα που έλεγε κατι και εγω ενθουσιαζόμουν, κουνούσε τo κεφάλι του κυκλικά λέγοντας "ααα καλαααα" . 
Ζηλεύε!  Αυτό το ήξερα πολύ καλα. Γιατι η Νεφερτερι κατάφερε το στόχο της-δηλαδή να εκπαιδεύεται για μελλοντική ιερέα, ενω ο Απόλλων το μονο που κατάφερε να κάνει, ειναι να ρίχνει στο κρεβάτι διαφορετική κοπέλα καθε μέρα.

-Και δεν μου λες ρε Νεφ, γιατι μας μιλάς για το ένστικτο του βρικολακα? Την διέκοψε ο Απόλλων.

-Εεεε αμα με αφήσεις να συνεχίσω, θα μαθεις! Του φώναξε νευριασμενη. Εκείνος κοίταξε ενοχλημένος προς την αλλη μεριά του κήπου.

-Και λοιπόν, τώρα θα πρέπει να συγκεντρωθούμε, για να μάθουμε απο που να αρχίσουμε την εξερεύνηση. Να θυμάστε οτι πρέπει να ακολουθήσετε το ένστικτό σας. Mε αυτά τα λόγια, σηκώθηκε και πλησίασε τη πισίνα. Απο πάνω επεπλεαν διάφορα φύλλα απο τα δεντρα και το νερο έμοιαζε πηχτό και βρώμικο. Σημείωσα νοερά στο μυαλό μου, να θυμίσω στους γονείς μου να τη καθαρίσουν.

Το ένστικτο μου, μου έλεγε να αρχίσουμε απο τη κουζίνα. Δεν ξερω γιατι αλλα...ακολουθούμε το ένστικτο, σωστα? To ειπα στη Νεφερτερι και ενθουσιάστηκε γιατι και εκείνη το ιδιο σκεφτόταν. Ο Απόλλων μας ακολούθησε σαν πιστός φίλος που ανέχεται τους τρελούς φίλους του.

-Και λοιπον εξυπνάκηδες, τι κάνουμε τωρα? Ρώτησε αφου πήγαμε στη κουζίνα και κοιτάζαμε τριγύρω μας.

-Νομίζω...πφφφ δεν ξερω! Κανονικά θα πρέπει να χτυπήσουμε τα πλακάκια σαν στις ταινίες για να δούμε πιο ειναι κούφιο. Ειπε η Νεφερτερι και έπιασε δουλειά.

-Βασικά...κοιτάξτε. Τους ειπα και πλησίασα τη βρύση. Άνοιξα το ζεστό νερό και πιεσα το κόκκινο σημάδι, αυτη η ανακάλυψη ηταν απο τις πολλές που είχα βρει στο κάστρο τις πρώτες μέρες που ήρθα.

  Η βρύση σαν να τραβήχτηκε πίσω και στο πάτωμα άρχιζαν να εμφανίζονται σκάλες. Ο Απόλλων ειχε μια φάτσα...κοντακ μομεντ, ενω η Νεφερτερι ηταν χαμογελαστή. Με πλησίασε και με χτύπησε ελαφρά στον ώμο προσθέτοντας ενα γλυκό φιλι στο μάγουλο.

-Εισαι πιο έξυπνος απο όσο νομιζα. Άουτς, αυτό πόνεσε! Ειναι σαν να μου ειπε, "τοσο καιρό σε περνούσα για χαζο". Αλλα το φιλι στο μαγουλο...δεν ηταν τίποτα, ενα απλο φιλικό φιλι στο μαγουλο!

-Κρίμα πάντως που δεν ειναι μαζι μας ο Ιόχιο, του αρέσουν κατι τέτοια. Πρόσθεσε με υπονοούμενο ο Απόλλων, που παίζει να ξερει για τη σχέση του Ιόχιο και την Νεφερτερι. Ναι, όντως κρίμα που κάθετε σπιτι για να ανναρωσει.

Χωρίς να χάσουμε άλλο χρόνο προχωρήσαμε στο επόμενο στάδιο. Δηλαδή να κατέβουμε τις μαρμάρινες σκάλες, με αρχηγό την Νεφερτερι.