4 AY SONRA
Vee nin nikahından Coldwater a döndükten 1 ay sonra Üniversiteye başlamıştım.Herşey -Patch ile- çok güzel ilerliyordu,hemen hergün beraberdik, hiç boş kalmıyorduk. Artık annem de Patch e alışmaya başlamıştı.Hatta bana ulaşamadığı zamanlarda Patch i arar hale gelmişti.Bir süredir sürekli aynı şeyi hissediyordum ve yine okulda midemin bulandığını ve başımın döndügünü hissettim, endişeye kapılmıştım bu uzun zamandır olası ihtimallerini düşündüğüm şey olabilirmiydi.Hayır.Ders bitmeden önce Patch e "ÇIKIŞTA BİR SÜRE KÜTÜPHANEDE OLACAĞIM" diye bir mesaj atttım. Beni almaya gelmemesini söylediğimi anladığını düşündüm ve dersin bitmesiyle birlikte bir taksiye atlayıp hastaneye gittim.Hastane kapısında biraz duraksadım ve eski, kötü anılar canlandı bir an beynimde.Vee nin yaralanması... ve Hank ın damarlarıma zehrini enjekte etmesi.Aslında şuan burda olsa ona teşekkür bile edebilirdim.Patch ve Ben ölümsüzdük ve hayat bizi ayırana kadar - sonsuza- birlikte olacaktık . Belki bu yolda bize eşlik eden küçük varlıklar -mesela bir bebek - da olurdu .Bu ihtimali düşünmek bile beni tedirgin etti. Bebeğimiz diyememiştim.Kapıdan girdim ve sıra olmadığı için kendimi şanslı hissettim hemen kayıt yaptırdım ve doktorun yanına gitmem 2 dakika sürmedi.Aslında hastaneye gitmeden de halledebilirdim bu işi ama emin olmak istiyordum.
Doktor "Nora Grey siz misiniz? " dedi gülümseyerek. Sarı saçları bana Dabria yı anımsattı ama artık o cehennemde olduğu için içimden güldüm.
"Evet benim" diyebildim sadece.
"Şikayetiniz nedir?" diye sordu.
Umutsuzca başımı kaldırdım ve "Mide bulantısı artı baş dönmeleri.Sizce ne olabilir ?" dedim alay eder gibi ve mutsuz bir ifadeyle.
Doktor " Sakin olun tek nedeni bu olmaya bilir." ve "Hem neden üzülüyorsunuz ki " dedi endişeli bir tavırla.
Aslında neden üzüldüğümü bende bilmiyordum.Kendime hiç detaylıca düşünme fırsatı vermemiştim. Birkaç saniye düşündüm, hayatımın erkeği- Patch- ile ikimize ait, bizim genlerimizi taşıyan bir canlı. Kulağa fazla güzel geliyordu - tıpkı masallardaki gibi- .
Oturuşumu dikleştirdim ve "Üzülmüyorum." dedim ve gülümseyerek doktorun odasından apar topar çıktım.Doktorun arkamdan "Nora" diye seslendiğimi duyuyordum. Endişendiğim şey, bir nefil ve düşmüş melekten dünyaya gelen bebeğin nasıl olacagıydı.Bunun cevabını burada bulamazdım.
Koridorda yürüyordum,Patch e "HASTANEDEYİM ALMAYA GELİR MİSİN? ÇOK ACİL. " diye bir mesaj daha attım.Tam köşeden dönmüştüm ki başımı kaldırınca Patch le göz göze geldik.Telefon elindeydi ve sanırım tam da mesajımı okumak üzereydi.Tek Kaşını kaldırarak endişeli bir bakış attı.Gerçeği bildiğim için suçlu ve köşeye sıkışmış hissettim. Ama Patch gerçekten kötü ve endişeli duruyordu.
Patch "Nora...?" dedi merakla.
Onu gördüğüm için sevindim ama beni takip etmesi hiç hoş değildi.Tamam önceleri ceketime takip cihazı bile yerleştirmiş olabilir ama o zaman durum farklıydı diye geçirdim içimden."Patch? yoksa beni mi takip ediyordun?" dedim sert görünmeye
çalışarak.
"Evet." dedi kararlı bir ifadeyle."Sen iyi misin? Benden gizledigin bir sey oldugunu biliyorum ? Kütüphaneye gideceğini sanıyordum seni oraya bırakabileceğimi düşündüm ve okula geldim.Seni taksiye binerken gördüm. Herşey normal görünüyordu ama kütüphane taksinin gittiği yöne ters düşüyordu.Ve şimdi burdayız"dedi endişeli bir sekilde.Yaklaştım ve boynuna sarıldım."Haklısın." dedim. "Sana anlatmam gereken çok önemli bir şey var.İlk önce sana gelmediğim için utanıyorum.Ama korktum.
"Patch ellerimi tutarak "Seni bu kadar korkutan şey de ne Melek?" dedi.Başımı hafif eğerek "Bebek.Bir bebek." dedim.
Patch "Nora...Yoksa...Yoksa sen hamile misin?" diyordu ağzı kulaklarına kadar açılmış bir pis sırıtışla.İnanmıyorum dişlerini sayabiliyordum.
İlk yoksadan sonra "Evet!" dedim hiddetle.
Patch ani bir hareketle beni kucaklamış ve dudaklarıma yapışmıştı-ah o öpücükler, asla karşı koyamıyordum- "Nora, seni çok seviyorum." diyordu.Patch çok mutluylu. Anlayamıyordum. Ya umduğumuz gibi olmazsa, bu bir ilkti ve doğamıza aykırıydı -nefiller ve düşmüş melekler düşmandı-.
Birden hafifce omuzlarından iktirdim."Deli misin sen? Bu nasıl olacak bir fikrimiz yok." dedim üzgünce.Patch "Eğer sana deli oldugumu saymazsak,hayır"dedi neşeli ve umut vaat eden sözlerle. Anlam verememiştim.Ne demek istiyorsun dercesine bir bakış attım.
Patch "Asıl deli sensin. Mutlu ol, düşünmediğimi sanıyordun Melek? " dedi iyimser bir ifadeyle.
"Nasıl yani?" dedim.
"Bunu uzun zamandır bekliyordum, biraz gecikti bile diyebilirim ne kadar geç farkettin Nora." dedi gülerek. Şaşırmıştım. Patch in siyah ve gizemli gözleri parlıyordu " Bu konu üzerinde çok fazla araştırma yaptım, baba olmayı çok istesem de seni tehlikeye atamazdım. Sonuç olarak; hesaplarıma göre bir buçuk aylık hamilesin Nora. Bu ikimizin bebeği ve çok sağlıklı." dedi karnıma dokunarak.
Ne diyeceğimi bilememiştim "B..be..Ben, Patch ben senin çocuğunu taşıdığım için çok mutluyum.Şuan dünyanın en mutlu kadını olduğuma eminim." diyerek dudaklarına bir öpücük kondurdum.Ellerini kalçalarımda hissediyordum ellerimi boynuna dolamıştım.
O sırada az önce odasından bir şey demeden çıktığım doktoru gördüm. Şaşkın bir şekilde bize bakıyordu, ardından etrafa baktı ve aklından" iyi ki hastane boş" diye geçirdiğine iddiaya girebilirim.Yürümeye devam etti ve geçerken gülümseyerek bana göz kırptı.Doktor gözden kaybolmuştu.
Patch e "Hey bir dakika biz evli değiliz daha dedim."
"Her şey hazır Melek. Anneni ikna etmek için bir neden bekliyordum ve şuan en güzel nedene sahibiz." dedi gözlerinin içi gülen bir şekilde.
"Beklemek istemiyorum ama biraz zamana ihtiyacım var Patch." dedim .
Patch, söylediğimi duymazdan gelir gibi elimden tuttuğu gibi beni hastaneden çıkardı ve Jeep e bindirdi.Bindiğimiz gibi yola koyulduk.Nereye gittiğimiz hakkın hiç bir fikrim yoktu."Dur biraz nereye gidiyoruz? Söylemeyi düşüyor musun." ,"Bence ilk önce bunu kutlamayız!" dedim gülerek.
Patch belalı ve bir o kadarda hoş bir parıltıyla ışıldayan siyah gözlerini ilk önce karnıma çevirdi ardından benimkilere kenetledi ve "Kutlayacağız Melek.Çok az kaldı."dedi.
