KALBİNİN SESİNİ DİNLE

1. Bölüm

  Kimi insanlar hayatı akışına bırakır. Ama ben her zaman kalbim ile birlikte bir yalnızlık yaşıyorum.

Bu bende alışkanlık haline geldi.

Tahta ve eski püskü bir evde yaşıyorum. Dışarıdan birileri neden bu tahta ve eski püskü evde yasiyorsun deyince kalbim her zaman" Allah var gam yok " diyordu.
Param yoktu ama gönlüm zengindi. Bunu ben demiyorum. Çevremdekiler bana böyle diyordu.
Bu arada benim adım Rüzgar.
20 yaşındayım. Mimarlık Bölümü okuyorum. Mimar olunca tek bir ev yaptirirsam kesinlikle tahtadan  olsun derim.
Çünkü ben kendi tahta evimi seviyorum. Bir gün yatağımdan uyandığımda dışarıdan bir kız sesi duydum. Ustumu başımı toparladim. Pencereden baktım. Kıza seslendim " ne oluyor??" Kız acele içinde " acele et aşağı gel çabuk "dedi. Ve tabiki ben niçin diye bile sormadan aşağıya indim. Kızın yanına gittim ve " ne oldu??" diye sordum. Kız " benim sana söylemek istediğim bir şey var ama çekiniyorum" dedi. Ben kıza " hayatı akışına bırakma sende kalbinin sesini dinle ozaman söyleyeceklerinden emin olursun " dedim. Ve ismini sordum  oda " benim ismim damla dedi" . Ve " senin dediklerini uygun hareket etmek iyi ama ben hayatı akışına bırakmayı sevmem" dedi.
Bende " soylediklerimi unutma " diyerek eve girdim. Ve sofrası hazırladım. Neredeyse bütün günlerim peynir ekmekti.
Biliyorum belki bigün benimde fazlasıyla param olurdu. Bir gün kız yine geldi ve kapıyı çaldı.  Açtım. Iceri girdi ve " sana söylemek istediğimi söylemeye geldim" dedi. Bende " söyleyeceklerini söyle" dedim. Oda " aslında ben sana senin kizkardesinin ameliyat geçirdiğini duydum senin kız kardeşini çok severdim sabah o yüzden bagiriyordum sana bu yüzden  diyemedim ve çekindim" deyince ben ceketimi giyerek otobüs kartımi aldım kalbim bana şöyle diyordu" kız kardeşini gör Bşk senden önce kimler kimler öğrenmiş" dedi. Otobüs durağına geldim birde baktım ki otobüs geliyor çok sevindim ve hemen bindim ve kartimi okutarak boş bir yere geçip oturdum. Otobüste otururken aklıma o kız geldi. Onada ayıp ettim ya diye kalbime seslendim ve hastanenin önünde indim koşarak hastane içindeki danışmaya sordum" Gül NİCE  Nerede"  diye . Oda " sağdan 2. Ameliyathane "dedi. Tam da kapının önüne geldim ki kapıdan doktor çıktı. Doktora" kardeşim nasıl iyimi " diye sordum. Doktor " Hiç merak etme kardeşin iyi biraz dinlenmesi gerek o kadar  başka ciddi bir sorunu yok" deyince derin bir "oh" çekip " kalbinin sesini dinle yoksa hayatın tadını cikaramazsin" dedim ve kalbim ile " ALLAH VAR GAM YOK " dedim