SEÇİM

ATEŞ BÖCEĞİ

Sabah alarmın sesiyle uyandım.Ben öyle herkes gibi alarmadan nefret etmezdim.Alarmın ilk çalışında hemen uyanırdım.Yatağımdan kalktım banyoya gidip aynanın karşısına geçip gülümsedim ve kendime günaydın dedim.Bunu yapmak çok iyi geliyordu bana.
Ben kimmiyim?Ben kendi halinde takılan sizin gibi bir genç kızım.Boyum 1.70 civarlrında,saçlarım uzun ve kumral biriyim.He bu arada ismim Deniz.Banyodaki işlerimi halledip yan oda da şu anda uyuduğuna kalıbımı basabileceğim ikizim Baranın odasına daldım.Tam tahmin ettiğim gibi :)
Bu seferlik onu uyandırmadım çünkü dün biraz hastaydı geç yattı muhtemelen.Anlından öptüm.Baranı herşeyden çok seviyordum.Onunla dünyaya gelmiştim ve onunla ölmek istiyordum.O beni her zaman korıyupkolluyurdu.okulda,mahallede,avm de vs.
Merdivenlerden kayarak aşağı indim.Dün karne almıştık.Yazlığa karne alır almaz her zaman olduğu gibi gelmiştik.Mutfağa gittim annem kahvaltı hazırlıyordu.Babam işlerinden dolayı gelmemişti bizimle. Zaten gep böle olurdu.Sadece hafta sonu gelirdi.Tatil zamanlarında her yaz olduğu gibi buraya gelirdik.Babam esnaf olduğu için bizimle gelemezdi.Şimdi de olduğu gibi.Telefon çaldı.Annemin telefonun melodisiydi bu.Annem açtı telefonu ve günaydınlaştılar karşı taraftaki kişiyle.Annem:günaydın Emelcim(özgürün annesiydi bu),evet bizde dün geldik zaten canım hıhı evet evet (anladığım kadarıyla Özgürler gelemiycekti.)usulca mutfaktan çıkıp salona gittim.Özgürü çok seviyordum.Benim için Barandan farksızdı.Kendimi bildim bileli her yaz burda gece gündüz birlikteydik.Hemen gelsin ve eskisi gibi oyunlar oynuyalım.Ne kadar yaşımız büyüsede biz her zamanki gibi sokakta oyunlar oynardık ve yine oynıycaktık.En son sömestr da görmüştüm Özgür'ü.Kumandayla kanalları karıştırırken kapı çaldı.Burdaki komşulardan biridir diye düşündüm zaten moralim bozuktu,Baranda hasta off .
Biraz bekledim birileri içeri girsin yada ses çıkarsın diye ama sanki özellikle ses yoktu.Şüphelendim anneme bilşey oldu diye(çok dizi,film izliyorum.)Aniden ayağa kalktım tam sola dönüp bakıcam noldu diye Özgür.. kardeşim gelmiş.Bilerek yaptı anladığım kadarıyla.Şaşırdım.O da anladı bunu ve kocaman kollarını açtı.Hiç beklemeden koştum sıkıca sarıldım.yaklaşık bir dakika bu şekilde kaldık.Kokusu hiç değişmemişti.Ayrıldım ondan. çok özlemişim kankam benim dedim.
"Sanki yıllardır görüşmüyormuşuz gibi".diyip kocaman gülümsedi.Sonra Emel teyzeye sarıldım.Oda bana sarıldı,çok seviyordum onu da zaten sevmemek elde değildi ki :)
Emel teyzenin arkasında Özcan abiyi gördüm.Özgürün abisiydi.Tıp okuyordu Ankara'da.Onu her zaman çok beğenmişimdir.Ona masum masum bakarken gel bakalım ufaklık dedi.Ve sarıldı.Daha sonra hepimiz salona geçtik.
Özgür:Baran nerde Nida teyze?
Annem:yukarda canım,dün biraz üşüttü sanırım.istersen Benizle birlikte bir bakın he?
Kafamızı salladık ve yukarı çıkmaya başladık.Merdivenlerden çıkarken "samimiyetin hiç değişmemiş" dedi birden bire.Gülümsemekle yetindim.Baranın kapısına geldiğimizde durduk ve bir birimize bakıp sırıttık.Özgür kapıyı yavaşça açtı ve aynı anda ikimiz birden Baran'ın üstüne atladık.Baran küfürler yağdırarak kalktı.Birden pişman oldum çünkü çok hasta görünüyordu .Özgürle öyle bir sarıldılar ki.Ben hala gülüyordum tabi.ikisi birden bana baktı daha sonra birbirlerine bakıp sırıttılar ve beni yatağa yatırıp gıdıklamaya başladılar.off bundan nefret ediyordum.Onlar beni hunharca gıdıklarken gülmekten karnıma ağrılar girmişti.Gıdıklamaktan yorulduklarında iki yanıma uzandılar.Gıdıklandıktan sonra hep çok yorulmuş gibi hissederdim kendimi.Ayağa kalkıp onlara baktım"ya çok kötüsünüz,hep böyle yapıyorsunuz" diyip somurttum.Özgür yataktan doğruldu ayağa kalktı"kızım bunu sadece sana yapınca bu kadar zevk alıyorum" diyip göz kırptı.Omzuna bir tane yapıştırdım.Özgür kapıya doğru giderken Baranı zorla kaldırdım.Aşağı indiğimizde herkes kahvaltıya oturmuştu.Sabah dediğim saat 12 yi geçiyordu.Çok aç değildik.Bir kaç patates kızartması ve bir dilim peynir aldım tabağıma.Herkes kahvaltısını etti Barana annem zorla birşeyler yedirdi.Daha sonra Baran yukarı dinlenmeye gitti.Annem ona ilaç da vermişti.
Gün boyunca annelerimiz koyu sohpetler ederken ben üsütümü giyinmeye çıktım.Buz mavisi boy friend pantolonumu ve beyaz sade bir tişört giydim.Aşağı indiğimde salonda sadece Özgürü gördüm.Koltuğa yayılmış telefonuyla birşeylere bakıyordu.Yanına oturduğumda instagram da gezdiğini gördüm.Beni fark ettiğinde gülümsedi.okuldan falan bahsettik."Özgür ne düşünüyorsun bölüm olarak"
"Kızım benden öle sayısal öğrencisi falan olmaz ben TM seçicem,hukuk düşünüyorum zaten.Asıl sen söle sen çok kararaızdın en son?"
"Ya ben galiba MF seçicem"diyip güldüm.o da güldü.Çok güzel gülüyordu ya.Tam gözlerimin içine bakıyordu.Özgürün bu huyundan nefret ediyordum.Göz teması kurmaktan hoşlanmadığımı bildiği halde bunu hep yapıyordu.
Sessizliği bozan ben oldum "film izliyelim mi?" Kafasını sallamakla yetindi."sen seç ben cips falan getireyim diyip mutfağa gittim.Emel teyze ve annem sohbet edip kahve fallarına bakıyorlardı.cipsleri tabağa boşaltıp kolaları alıp salona geçtiğimde özgürün beni beklediğini gördüm.
Yanına oturdum.Çok romantik bir film seçmişti demek isterdim ama bildiğiniz aksiyon filmi seçmişti.Çok sıkıycıydı ama izledik.Saat baya geç olmuştu.Akşam yemeği için hepimiz sofraya orurduk.Annem Baranı da getirdi sofraya(zorla da olsa)Bir tek Özcan abi yoktu.Çok çapkındı Allah bilir şimdi nerdeydi?Özgür Baranla uğraşırken bende mecburen annemlerin sohbetine karılıyordum.Yemeğimizi yedik.Yaz akşamlarının vazgeçilmezi olan akşam yürüyüşüne çıkmaya karar verdik.Barana ne kadar ısrar etsekte yatmak istediği için gelmedi.Annemler önde ben ve Özgür arkada dondurma yiyerek yürüyorduk."Özgür şu çalılıklarda ışık gibi olan şeyler ne?"dedim.Özgür gülerek"kızım sen cahilmisin??onlar ateş böcekleri."demişti."ya ben nerden bileyim ne böceği"diyip somurttum.Özgür kolunu omzuma atıp"Tamam güzelim ya,sende görmeyeli baya alıngan olmussun"dedi.Konuşmadım ama sadece sessizliği dinlemek için konuşmadım.Özgür küstüğümü sandı sanırım.Birden yanımdan uzaklaşıp çalılıklara doğru yütrüdü."Özgür?,Özgür?"Of iyice uzaklaşmıştı.zaten karanlıktı.(karanlık fobim var)Allahtan zifiri karanlık değil diyip şükür ettim.Kaldırıma oturup özgürü beklemeye başladım.Arkamdan bir ses geldi.Aldırış etmedim.Çatırtı sesleri geliyordu.Yine aldırış etmedim.Zaten korkuyordum.En iyisi hiç dönmememkti.Sesler gittikçe yakınlaşıyordu.Kalp arışlarım hızlanmıştı resmen.Tam ayağa kalkacakken yanıma özgür oturdu.Sıkıca sarıldım."Gittin sandım"Ama o bana sarılmıyordu.Sarılmayı bıraktım bana niye sarılmıyorsun diye sorucaktımki avuçlarını birbirine kapattığını gördüm.Sokak lambasının sıska ışığıyla ona baktım.Gözlerimiz birbirine çakıştı resmen."Avuçlarını aç"dedi.
İki yandan avuçlarımı açıp ona döndüm.O da yavaşça kapalı olan avuçlarını avuçlarımın içine koydu.Hafif bir aralık bıraktı."Bak ateş böceği"dedi.
"Özgür" kelimesi çıkabildi ağzımdan."Bu ateş böceğinin ışığığının söndüğünü düşün,(kafa salladım)sen benimle konuşmadığında ben bu ateş böceğinin ışıksız hali gibi oluyorum,sen benimle konuşmadığında Özgür..Özgür olmuyor güzelim"dedi.