Fascinated With Luke Green

Kabanata 1

Kabanata 1

***

"Moreen!" Tapos inalog-alog ako ni Dana kaibigan ko.

"Tulala ka diyan!" sabi niya.

Napatingin lang ako sa kanya without any kind of expression sa mukha ko. Napayuko nalang ako at napa buntong hininga dahil until now I am still affected sa break up namin ni Drew my ex-boyfriend. Kahit 6 months na ang nakakalipas pero parang kahapon lang yong hiwalayaan namin.

"Anong bang mali sa akin para iwan ako ni Drew? Hindi ba ako maganda? Panget ba ako?" Nasabi ko nalang.

Drew Morales is my boyfriend for two years. Akala ko siya na yong lalakeng mamahalin ko hanggang pag tanda. Sweet, malambing, malalahanin, masarap kausap, at higit sa lahat hindi mahirap mahalin ang isang tulad ni Drew. Pero hindi ko maintindihan kung baket basta basta nalang niya kaagad tinapos 'yong sa amin sa walang kadahilanang dahilan. At ngayon mas lalo akung nasasaktan dahil masaya na siya sa bagong girlfriend niya ngayon. It's time to move on and let go na ba sa naramdaman ko sa kanya? Pero umaasa parin ako na isang araw baballik siya sa akin at babalikan niya ako.

"Friend! Ano ka ba! Matagal na kayong tapos ni Drew at hanggang ngayon ba naman hindi ka pa naka pag move on sa ex mo? Hellooo..! Alam mo friend minsan you should learn to love your self. Tignan mo itsura mo para kang galling sa bundok na bumaba sa bayan. Alam mo dapat nga nag papaganda ka at ipamukha mo sa Drew na 'yan na okey ka kahit wala na siya sa buhay mo." Seryosong sabi ni Dana.

"Ang hirap kasi itapon yong mga bagay na minsan naging masaya kami kahit sa simpleng bagay man lang. He is my first love at sobrang hirap kasi binigay ko sa kanya yong boong tiwala ko na hindi niya ako sasaktan at iiwan. And he made a promises that he will never leave me no matter what happened in our relationship. But still he choose to leave instead of he will just fixed our relationship. I love him so much Dana I know you know that how much I love Drew." Tapos umiyak na ako dahil naalala ko nanaman yong araw nong break up namin.

Hindi ko na inisip yong mga tao dito sa loob ng cafeteria. Hindi ko na kasi kayang pigilan yong sakit eh. At mag panggap na okey ako kahit ang totoo naman talaga ay hindi. Nasa cafeteria kami ni Dana ngayon tumambay.

"Hoy! Tumigil ka nga sa pag iyak diyan baka kung ano pa isipin ng mga tao dito eh. Gossh! Moreen. Kung nakaya ni Drew na maging masaya dapat kayanin mo rin na bumagon at maging masaya. You deserve to be happy. At pwede ba simula ngayon try not to think about that Drew just divert your attention to other things until you will forget him. Maawa ka naman sa sarili mo friend. Hindi ka pa ba nasasawa na umiyak lage habang si Drew nan'don nagpapakasaya?"

Sa sinabi ni Dana para akung natauhan don. Oo nga naman. Si Drew masaya habang ako malungkot. Si Drew Naka ngite at tumatawa habang ako umiiyak at nagluluksa. Si Drew may bago ng mahal habang ako nag hihintay na balikan niya ako. Unfair diba? Tama, I deserve to be happy. Dapat maging masaya ako. Babangon ka Moreen. Babangon ka.

"Salamat friend." Tapos niyaka ko yong kaibigan ko ng sobrang higpit.

"Drama mo kasi friend! Anyways nan'dito lang naman kami ni Marcus lage sa tabi mo na nag mamahal sayo. Kaya friend please tama na pagiging emo ah. I love you friendship!" Tapos niyakap din ako ni Dana na sobrang higpit.