Welcome to the Blood Academy (Not Completed)

Chapter 7

[N/A]: Nais ko lang po sabihin na PATAWAD. Dahil late po akong mag-update. Yeah, I'm busy po. So keep in touch nalang po. Maraming salamat po sa pag-babasa and yung kanta po is Opening ng Parasyte title po nun is Let Me Hear. So thank you po! Pasensya nalang po sa mga wrong grammars. I'm telling you, I'm writing because I want to. Hehehe. Mwuah!('ε｀*)

-

-

GEISHA's PoV

N-nasaan ako? Binuka ko ang aking mga mata at nasa kulungan ako. Hindi ko magalaw ang akin ulo o ang aking katawan. Parang namanhid lahat. Ang mga mata lang at ang bibig ko, sumisigaw ako pero feeling ko walang lumabas kasi di ko marinig.
It has a torch in my front at yun lang ang nag-sisilbing ilaw.

I hear metal meets the floor.

Para syang nananakot. Tumingin ako sa kaliwa, paparating sya dito. No please, please.

"No...Please... " I cry.

Nagulat akong sinisira nya ang kulungan. Hindi ko mainagan ang mukha nya.

"Be free.." He said with a cold voice. Hindi pa rin ako tumitigil kakaiyak dahil may paparating sa likod nya. Isang baril. Nakatutok sa ulo nya. Napatigil ang sumisira sa kulungan ngunit gusto ko syang tulungan.

"UMALIS KANA DITO!" Sigaw ko sa kanya. Pero...

He's smile. Make my heart flutter. And I heard gunshot.

"No!!!!!!!!"

Naramdaman ko nalang may yumuyugyog sa akin. Nagising ako. Nakita ko si Phoenix, hindi na ako nag-dalawang isip at niyakap sya.

"Wh-what the fvck."

"I-I'm scared."I said and I continue to cry. He hug me back. I feel some weird in my tummy. Gutom ba ako?

"A-are you... O-okay?" Utal nyang sinabi. Bumitaw ako sa pag-yakap at ngumiti. "Y-you are crying.. Th-that's why I wake up you... " dagdag nya tsaka nya ako iniwan. Ay grabe. Ramdam ko ang lamig na nasa pisngi ko dahil umiyak ako. Humarap ako sa harap ko. Malaking bintana. Dumiretsyo ako dun at binuksan ang bintana. Nakita ko kung gaano kaganda sa labas ng mansion nila Victoria. Pinapakiramdam ko ang simoy ng hangin. Ramdam ko ang pag-sayaw ng aking buhok sa hangin. Biglang may dumapong ibon. Kulay pula, mukha syang...

"Phoenix." Narinig kong sinabi nya. Tama, phoenix. "You must be lucky."
Sabi nya. Hindi ko sya pinansin dahil nakatingin parin ako sa pulang ibon na may pagka orange ang kulay. I love this. Pero hindi yung ibon na tao. -_-
Biglang pumasok sa loob ng kwarto at sinundan ng mga mata ko sa ibon na iyon. Dumampo sya sa balikat ni Phoenix at, nakangiti. Hindi pang-asar kundi. Ugh.

Bakit parang yung ngiti nya ay nakaka-akit? Ano ba ibon! Sarap mong itulak sa labas! Syet!

"Matunaw ako." Nakangiti nyang sabi. Bigla naman akong lumingon sa labas at nararamdaman ko ang pisngi ko ay umiinit. Ugghhh! (＞д＜)

"A-about kani -"

"Don't overthink too much." He said

"O-okay." (￣// 3//￣)

Tumingin ako ulit sa ibon at ang laki nya. Mukha syang babae.

Ang akward bes. Di ko alam kung anong gagawin ko. Humarap nalang ako sa bintana at tinitignan ang napakagandang view. Tumingin ako sa orasan ko, it's 3pm.

*kruuuu*

"Pfft." Pigil ang pag-tawa nya. Tumingin ako ng masama sa kanya at yun ang ika sineryoso nya. "I'll make some food." Dagdag nya. Tsaka sya umalis at kasama nya yung Ibon, wow lang. Eh diba yung mga yaya lang ang pwede? Hmm, sabagay. MASTER sya.