Fluisterende Schaduwen

Bah, wat is het hier stoffig. Er is hier waarschijnlijk niemand geweest in de afgelopen 20 jaar. In een van de rijen rekken naast hoor ik een oorverdovende gegil. ”Ewoud!” roep ik. Ik wordt beantwoord met nog een gil. Snel ren ik naar hem toe, met het ergste in gedachten. Ademloos kom ik bij hem staan. ”Wat is er gebeurt, ben je oké?” . ”Nee, er is daar een GIGANTISCHE spin, haal hem weg!”zegt Ewoud duidelijk over stuur. Ik rol met mijn ogen. Moet je daarom zo gillen, je bent nog erger dan een meisje. Zo vinden we dat dossier nooit, we zitten hier al uren en hebben het nog steeds niet gevonden.”waarom wil je dat dossier eigenlijk zo graag vinden?” vraagt Ewoud zich af. Omdat ik wil weten wie of wat haar vermoord heeft. Kom, laten we verder zoeken. Na een eindje roep ik Ewoud:" ik denk dat ik het gevonden heb, kom eens". Ja, dit is het juiste dossier. Ik neem het uit, en veeg het stof ervan. Liza sterrenlicht staat erop. "Ironisch niet? Gezien ze dood is," fluisterd Ewoud verbaast. Kom laten we het meenemen naar huis. Thuis maken we het ons in de zetel gemakkelijk. Oké, eens kijken wat er is gebeurt. En daarna kunnen we hiermee stoppen. Ik kijk Ewoud kwaad aan, " hoe kun je zoiets zeggen, ben je dan niet nieuwsgierig?" "Nee, helemaal niet," hij neemt een slok van zijn cola. Ik zucht, we hebben hier maanden voor gezocht. Hoe kan hij niet nieuwsgierig zijn? Nu hebben we het eindelijk gevonden, en zullen we na al die tijd weten wat er is gebeurt. Vol spanning open ik het dossier. Liza sterrendal, vermoord 18 januari 1890.