Tempting The Heiress

Kabanata 15

Kabanata 15

MY heart started pounding hard and fast at the sight of the man. I don't know him but something in him bothers me. That scar. I knew that scar too well.

"Are you okay?" I heard Iñigo asking me but I couldn't even utter any word. I just stared at the man who eventually stared back at me. His eyes are blank and cold na parang wala siyang pakialam sa ginagawa kong pagtingin sa kanya.

"Iñigo," mahinang tawag ko sa kanya at napaatras ng isang hakbang.

"What?" Nilingon ko siya at kaagad kaming nakapag-usap sa tinginan. Napatingin siya sa lalaking nakaitim at nang humarap siya sa akin ay nagtataka siya.

"I—" ibinuka ko ang labi ko para magsalita pero itinikom ko ulit. His forehead creased and before I could even turn my head back to the man, kaagad niyang kinabig ang likod ko kaya hindi ko nagawang lumingon.

"Excuse us," his voice was strict and stern. I didn't even budge when he dragged me out of the room.

Kaagad niyang isinara ang pintuan nang nakalabas kami at hinawakan niya ang magkabilang-balikat ko. He searched for my eyes, probably asking me about my sudden act.

"Scar," I answered. Mas nangunot naman ang noo niya.

"What about the scar?" aniya.

"I-I think I saw it before. Remember the time when I received a death threat?" sabi ko. "The man we saw in the CCTV has a scar on his left jaw," saglit siyang natahimik sa sinabi ko.

"Anyone can have a scar, right? Are you not mistaken?" tanong naman niya sa akin, nagtatantya.

"But-" ako naman ang natahimik sa sinabi niya.

He has a scar but it's not enough! He's right, anyone can have a scar. Maybe I'm just paranoid!

"Are you sure it's him?" tanong niyang muli. Nakita ko ang pagsalubong ng kilay niya at ang halos pag-itim ng asul niyang mga mata, halos manlamig ako. His jaw clenched, nabitiwan niya ang balikat ko at lumingon siya sa pintuan na pinaglabasan namin.

"Is it him?" he asked me in a stoic voice I almost felt my knees shaking. His eyes scream danger and rage. I couldn't even answer but when he took a step back and turned to head inside, I quickly grabbed his arm to stop him.

"No!" I screamed pero parang wala siyang narinig kaya mas nilakasan ko ang hatak sa kanya kaya natigil siya.

"I will fucking talk to him," malamig niyang sabi pero hinatak ko siyang ulit hanggang sa mapaharap siya sa akin.

"No! No, Iñigo," I said out of desperation. Mabilis kong hinatak ang kwelyo niya at mabilis na niyakap ang leeg niya para kumalma siya.

"Maybe I was just mistaken," bulong ko sa kanya. Hindi pa rin mapanatag ang loob ko sa lalaking naroon at kay Iñigo na mabilis at malalim ang paghinga habang niyayakap ko.

"Let me. I will just ask," bulong niya at pilit namang umalis sa yakap ko pero mas yumakap pa ako.

"No, no," umiling ako. "Sshh, calm down, ayos lang ako." Mula sa leeg niya ay bumaba ang kamay ko sa likod niya para pakalmahin siya. He stilled for a while but he seemed to relax after a few moments. Unti-unti kong naramdaman ang kamay niya na yumayakap sa baywang ko at gano'n na lang ang pagluwang ng paghinga ko nang sumubsob siya sa balikat ko.

"I will let them pay," he whispered. May kirot naman akong naramdaman sa puso ko at hinaplos ko ang buhok niya.

"He's not the culprit," sabi ko. Mabilis naman na lumuwag ang yakap niya sa baywang ko at marahan siyang lumayo sa akin.