We need to talk about Credence

Prologue

รั้วเหล็กสีเงินวาววับ แตกต่างจากลูกกรงขึ้นสนิมเกรอะกรังในสถานคุมขังสำหรับผู้ใหญ่ แต่แผงรั้วซี่ถี่ยิบนั่นก็ขวางกั้นคนด้านในไว้จากอิสรภาพพอๆกัน
หลังจากการตรวจเช็ควัตถุต้องห้ามจากเจ้าหน้าที่ด้านหน้าสถานกักกันนิดหน่อย ผมถึงได้เข้ามานั่งในห้องกระจกสองด้านที่มีไว้สังเกตุการณ์
เด็กหนุ่มในชุดสีทึมด้านในนั่งเอนคางสบายๆ ผิวปากเป็นทำนองเพลงแปร่งแปลกหู

"เครเดนซ์ แบร์โบนส์ คุณมีแฟ้มคดีเขาอยู่แล้วสินะ"

ผู้คุมร่างใหญ่ท่าทางอารมณ์ร้ายยัดซองเอกสารในมือให้ผมพร้อมๆกับหมุนกุญแจเปิดล็อคพาเข้าไปด้านใน
ใบหน้าซีดขาวที่มีรอยแผลช้ำประปรายเอนมามองทั้งสองก่อนเบนสายตาไปทิศ
อื่นอย่างไร้ความสนใจ

"เครเดนซ์ นี่คือนักจิตวิทยาที่จะมาดูคดีของนาย"

ชายผมขาวแนะนำตัวลวกๆก่อนเดินจากไป ทิ้งผมไว้กับเด็กหนุ่มอายุ16 ที่ใช้ธนูเป็นอาวุธฆ่าคนในครอบครัวตายทั้งหมด ก่อนจะก่อคดีซ้ำด้วยการใช้ธนูอันเดิมไล่ฆ่าเด็กนักเรียนคนอื่นที่โรงเรียน
ความเงียบลอยผ่านเราไปชั่วครู่ มีเพียงเสียงสายโซ่ที่ล่ามเครเดนซ์ไว้กับโต๊ะเท่านั้นที่ส่งเสียงเป็นจังหวะ
ผมรู้สึกว่ามันคล้ายกับเพลงที่เด็กหนุ่มผิวปากก่อนหน้า

"เพลงคริสต์มาสเหรอ?"

ผมเอ่ยถามไป ดูจะดึงความสนใจเด็กหนุ่มได้นิดหน่อย ดวงตาคมสวยแต่ไร้แววนั้นถึงหันมาจับจ้องที่ผม
"ฮืม...." เครเดนซ์มองผมด้วยสายตาที่อ่านไม่ออกอยู่ครู่
ก่อนจะถลันตัวลุกขึ้นยื่นมือทั้งสองมาหมายจู่โจม
เสียงตัวล็อกโซ่กระชากดังขึ้นด้วยสุดความยาวของมัน ปลายนิ้วนั้นอยู่ห่างลำคอผมไม่ถึงนิ้วซึ่งหากข่วนทึ้งคงได้เลือด
เครเดนซ์ยิ้มร่าอย่างสนุกสนาน แววตาด้านชาไร้ชีวิตนั่นดูมีประกายขึ้นมาเล็กน้อย ผมมองเขากลับเรียบนิ่งราวไม่รู้สึกอะไร ก่อนหยิบแฟ้มคดีมาเปิดตรงหน้า

"คุณน่าสนใจ..." เด็กหนุ่มทำตาโตด้วยท่าทางไร้เดียงสา

บุคลิกและหน้าตาแบบนั้นหากไม่รู้มาก่อนคงนึกว่าเป็นเด็กน่ารักทั่วๆไป

"จะมาเล่นกับผม?"

"ฉันมาช่วยเธอ..." มีคำสั่งให้ผมใช้เด็กคนนี้เป็นกรณีศึกษาในการที่ผมจะทำวิจัย
เด็กหนุ่มเลิกคิ้ว ก่อนปรือตาเอียงคอมองมาทางผม ริมฝีปากแดงช้ำไม่เข้ากับหน้าซีดขาวนั่นยกมุมปากขึ้นยิ้มราวเทวดา เอนกายด้านบนขึ้นมาคร่อมขอบโต๊ะไว้ เรือนร่างผอมบางของเด็กหนุ่มขยับเข้าใกล้ผมเท่าที่สายโซ่จะอนุญาต

"โลกนี้ไม่มีอะไรฟรี...
คุณอยากได้อะไรจากผมเหรอ...ด็อกเตอร์เพอซิวัล เกรฟส์?"