KUM TANESİ

Bölüm 4

Bu hayattan o kadar yoruldum ki artık nasıl başa çıkacağım konusunda hiçbir fikrim yoktu. Zamanla alışırım dedim ama olmuyor. Yapamıyorum.

En yakın zamanda buna bir çare bulmalıyım ama nasıl? Artık kendimi tanıyamaz noktadayım. En yakın arkadaşımı kaybettim, ailemi kaybettim bir insan bunlara nasıl alışabilir ki.

Bunları düşünürken odamda yankılanan o ses ile olduğum yerde kenetlenmiştim. Onun bana söylediği tek şey "YAPAMIYORSUN." demesiyle gece lambasını açtı. Ben ürkek bir sekilde arkamı döndüğüm anda yatağımda uzananı görmemle bir anda bağardım. O da hemen yanıma gelip ağz8mı kapatmasıyla "Bak sen yercücesinin bu kadar sesi çıkıyor muydu" demesiyle kendimi onun ellerinden kurtararak kısık bir ses ile  "Ya senin ne işin var burda ya bir gören olursa?"

Onun o umursamaz alaycı gülümsemesiyle sinirlerim iyice tavan yapmasıyla ona da alaycı bir gülümseme atıp kulağına yaklaşarak "Gül sen gül Ece ile durumun ne bilmiyorum ama eğer bunları duyarsa benden değil." dediğimde kaşlarını çatıp "Bana bak yercücesi senin üzerinde nasıl bir etki bıraktım bilmiyorum ama Ece'yi ilgilendiren ne onu anlamış değilim. Haa! Şimdi anladım yoksa senin odana gizlice gelmem ise, hiç sıkıntı etmiyorum. Çünkü onu kaç kere aldattım bu konuları pek kafasına takmaz. Anladın mı yercücesi" ya ben artık bunaldım bittim bu çocuk bana yercücesi demekten ne zaman vazgececek ya yoruldum.

"Bana bak bay egoist. Egona fazla güvenme sonu hiç iyi olmaz. Şimdi hemen odamdan çıkıyosun sinirlerimide bozmuyosun. Hadi!" alaycı bir kahkaha atarak ne olduğunu bilmediğim bir yola giriyor muşum gibi hissediyorum. Ama asla yenilmeyeceğim hırslı olacağım.

O uzun kahkasından sonra "Ya bir şey soracağım ama sen yürek falan mı yedin? Genelde kimse benimle konusmaz da ondan." bir alaycı gülümeme atarak "Pardon ama sen insan değil misin? Niye kimse seninle böyle konuşmaya cesaret edemiyormuş. Senin ayrıcalığın ne? Bence senin bu patavatsızlıklarına birinin dur demesi gerekiyor. Anladın mı?" yok artık ya bunları ben mi söylüyorum 18 yıldır ilk defa böyle konuşuyorum. Ben bayağı değiştiğimin artık farkındayım. Ancak bu benim için çok iyi bir şey, kimsenin önünde asla ama asla eğilmeyeceğimin kanıtına vardım.
Onun bana artık dimdik bakmasına asla izin vermeyerek hayatım boyunca yapmayacağım şeyler yapacakmışım gibi hissediyorum. Ama yapacağım da çünkü zirvede olan egosunu artık düşürmenin zamanı geldi. Yoksa bu ego yüzünden Ece denilen kızın hayatı bu patavatsız yüzünden  kararabilir. Bu yüzden artık bu şehir için asıl eğlencemi buldum. Artık bu şehir benim için bir eğlence şehri olacak. Başlayalım bakalım Rüzgar Bey ben burda olduğum sürece kimseye emir yağdıramayacaksın. Önce biraz arkadaş gibi yakın olmakla başlamalıyım. Çünkü onun en zayıf noktasından vurmam gerekiyor.

Bana kaşlarını çatıp dik dik bakmasıyla önce süt dökmüş kedi gibi gözükerek pişmanlığımı dile getirmeliyim. "Kızım sen harbi dengesizsin. Az önce bana tehditler yağıyordun, şimdi ise karşımda pişman bir şekilde büzülüp kaldın. Ya kızım sen gerçekten nesin ya böyle bir başbelası görmedim ya" diyerek  yüzüme dikkatlice bakarak beni çözmeye çalışıyordu.
"Ya tamam özür dilerim. Haklısın biraz dengesizce davranmış olabilirim. Ama bir sor bakalım niye?"  niye? anlamında başını sallayarak "Çünkü odama benden habersiz girdin. Sence napmalıydım. Bir genç kızın odasında gece vakti bir genç oğlanın ne işi var? Soruyorum sana." haklısın anlamında başını salladı ve "Aslında ben buraya bir sey konuşmaya gelmiştim." konunun nereye gideceğini bilmeden ona anlamayan gözlerle bakarak onu dinlemeye devam ettim.
"Biliyorum  teyzene kızgınsın. İçindeki sıkıntı büyük bunu da anlıyorum. Ama o senin için en doğru kararları verdiğinden o kadar eminim ki onu kırma onu sevmeye çalış. Çünkü o bu dünyadaki benim için en iyi insan öz annemden bile." öz annesi mi ? Aslında bu konuyu o kadar merak ediyordum ki bunu sorma gereksinimi  duymuştum. Onun gözlerindeki o hüznü o karamsarlığı çok iyi görebiliyordum. Pür dikkat onu dinliyordum. Anlatacaklarının çok iyi şeyler olmadığından adım gibi emindim.