Stay strong(Xavier Foster-Love story)

Is het echt?

Whoeps... een beetje lang niet in dit boek geschreven. Ik was beetje bezig met die andere. Ik hoop dat jullie het niet erg vinden 😅 en anders wil ik wel iets doen voor jullie (als ik tijd heb). Hier hebben jullie een nieuw hoofdstuk!
----------------------------------------------
Larissa P.O.V

We habben gestreden voor deze wedstrijd maar uiteindelijk hadden we gewonnen. Iedereen was super blij maar ook heel erg moe. We gingen snel douchen en weer op naar huis. Ik zat met mijn hoofd te leunen op Xavier zijn schouder.

"Je hebt het goed gedaan Laris" zei Xavier en aaide over mijn rug. Ik ging liggen en liet mijn hoofd rusten op zijn schoot.
"Jij ook Xav, ik ben blij dat ik je heb leren kennen.
"Waar komt dat vandaan?"
"Geen idee... ik mag het toch wel zeggen?"
"Tuurlijk dat zeg ik ook niet. Ik was gewoon benieuwd."
"Oh zo..." zei ik en viel in slaap.

Xavier P.O.V

Toen we weer bij het huis aankwamen bracht ik Larissa eerst naar mijn kamer. Je denkt nu vast waarom niet die van haar maar ik wilde zeker weten dat ze veilig was. Ik deed de deur op slot en ging naar beneden.

"Slaapt Laris" vroeg Mark.
"Ja, ze was helemaal op."
"Zullen we wat gaan trainen?"
"Nu nog? Het is al bijna avond."
"Nouuuu en, kom mee jij" zei Mark en trok me mee naar buiten.

We schopten wat over en ik mocht op Mark af schieten. Even later voelde Mark dat het begon te regen. Hij zei niks omdat hij door wilde blijven trainen. Toen begon het te spoelen en we zochten een schuil plek. Het onweerde ook en bliksemde.

"Ze hadden niet zulk slecht weer voorspelt" zei Mark treurig.
"Ja raar... de vulkaan rookt volgens mij!"
"Niet zo erg gelukkig maar was dat er eerst ook al?"
"Euhm nee volgens mij niet... we moeten het maar goed in de gaten houden."
"Goed plan, we gaan weer terug naar het huis."

Larissa P.O.V

Het donderde en het bliksemde. Ik stond in de stromende regen. Er stonden twee personen voor me waarvan ik alleen hun ogen kon zien.

"W-wie zijn jullie" zei ik bang.
"Dat hoef je niet te weten meisie. Je komt ons nog wel tegen."
"Wat willen jullie" zei ik en een deed zijn hand voor mijn mond.
"Stil jij!"
"Hou je in bedwang wil je" zei de een tegen de ander.
"Maar wij demonen."
"Hoooou je gewoon stil!"
"Oke dan..."
"Ik zal op letten meisje, we komen als jullie het niet verwachten en nemen twee mensen mee om te offeren. Je zal ze dan nooit meer terug zien."

Een kneep mijn keel af en ik kon geen lucht meer krijgen. Ik dacht dat ik stikte maar ik schrok wakker en zat recht op bij Xavier in bed. Ik was helemaal bezweet en er sloeg een klonk een donder.

"Heey... wat is er" zei Xavier die blijkbaar bij mij lag. Ik keek geschrokken en zei niks. Hij ging rechtop zitten en streelde over mijn rug. Ik knuffelde hem en trilde helemaal.

"Relax, het was maar een droom lief" zei Xavier.
"H-het was geen droom, het was echt. Iemand pakte me vast en zei dat ze iemand van het team wilde offeren en..."
"Het was een droom Laris, er is niemand die je pijn doet. Ik ga wat water voor je halen" zei Xavier en deed het licht aan.

"Nee niet weg gaan" zei ik in shock.
"Komt goed, geef me een paar tellen" zei Xavier en liep weg. Ik kwam wat bij in de tussentijd en Xavier kwam terug. Hij ging achter mij zitten en gaf mij het water.

"Je weet dat niemand ons meer iets kan aan doen" zei Xavier.
"Ja maar het leek zo echt... als het nou echt waar zou zijn?"
"Dan hebben we altijd elkaar nog. We komen er wel door heen en je blijft maar voor een tijdje bij mij slapen."
"Waarom?"
"Nou... ik ben gewoon bezorgt om je."
"Ah zo, nou dan blijf ik hier wel" zei ik en zette het glas neer. We gingen weer liggen en vielen weer in slaap.
----------------------------------
Jongens.... we hebben de 3k bereikt! Dit boek heeft gewoon 3k reads en daar ben ik zo blij mee! Bedankt voor het lezen van mijn boeken want zonder jullie was ik al lang gestopt. Thanks guys 😊😘