Βρώμικα Παιχνίδια

κεφάλαιο 22

"Άσε μας Ελίζαμπεθ." μουρμουρίζει κάνοντας με να παγωσω.

"Ελίζαμπεθ;" φωνάζω και πετάω την τσάντα μου κάτω. Πως γίνεται να με λέει Ελίζαμπεθ; Πως γίνεται να αναφέρεται σε αυτή τη πουτανα που εξαιτίας της είχαμε ξεκοψει για μήνες;

Εκείνη είχε φύγει για παντα στο εξωτερικό εδώ και 2 χρόνια. Πως;..εκτός και αν..

"Τι;" με ρωτάει ο Ιαν τρομοκρατημένος τρίβοντας το μάτι του και προσπαθώντας να καταλάβει τι έγινε.

"Τι τι Ιαν; Για ποιο λόγο με αποκαλεσες Ελίζαμπεθ;" του απαντάω στον ίδιο έξαλλο τόνο με πριν. Εκείνος με κοιτάζει σαν χαμένος και στην συνέχεια στραβοκαταπινει. Δεν μου τα λες καλά Ιαν.

"Ε-εγώ.." "Τι εσύ;" τον διακόπτω για να συνεχίσει. Δεν το κάνει ομως. Δεν απαντάει και αυτό με εξοργίζει περισσότερο. Κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να κρατήσω τα νεύρα μου.

Βαθιές ανάσες Εμμα, βαθιες ανάσες.

Όταν τα ξανανοιγω τον κοιτάζω στα μάτια και τον ρωτάω ήρεμα. "Ήρθε η Ελίζαμπεθ;" η φωνή μου είναι τρομακτικά ήρεμη και ακούω τα βήματα των κοριτσιών να πλησιάζουν.

"Ναι." μου απαντάει τόσο σιγά που δεν ήμουν δίπλα του δεν θα τον άκουγα. Ειπε ναι. Άρα ξαναγύρισε. Και για να το ξέρει σημαίνει πως ήταν μαζί της.

Μπράβο Εμμα, από μαλακα σε μαλακα πας.

"Ήσασταν μαζί έτσι;" ως απάντηση κατεβάζει το κεφάλι του και κοιτάει το πάτωμα. Δεν το πιστεύω. Μετά από τόσο καιρό πάλι τα ιδια. Πάλι! Δεν φτάνει που τραβήξαμε τόσα για να είμαστε επιτέλους καλά μαζί, τώρα έχω και αυτή τη τσούλα πάνω από το κεφάλι μου.

Δεν μπορώ να κάτσω εδώ να σκεφτώ, ούτε θα ηρεμήσω εδώ μέσα. Αυτή τη στιγμή θέλω να μη βλέπω τον Ιαν μπροστά μου και να μείνω μόνη μου. Ήθελα να του μιλήσω κιόλας.

Παίρνω την τσάντα μου από κάτω και με γρήγορα βήματα κατευθύνομαι προς την πόρτα. Δεν με ενδιαφέρουν ούτε η φωνές των κοριτσιών, ούτε τίποτα. Αρκετά σκατα ειμαι ηδη. Ακούω τον Ιαν να με φωνάζει όμως τον αγνοώ. Κοπαναω την πόρτα πίσω μου με δύναμη και παίρνω τον δρόμο προς το σπίτι.

Το μόνο που σκέφτομαι αυτή τη στιγμή είναι το τίποτα. Το απόλυτο τίποτα. Δεν θέλω να σκεφτώ κάτι, θέλω απλά να σκέφτομαι το τίποτα. Δεν θέλω να σκεφτώ ούτε τον Ιαν, ούτε την ελιζαμπεθ, ούτε τον Άγγελο ούτε κανέναν. Το μόνο που θα καταφέρω να κανω είναι να γίνομαι χειρότερα και δεν το θέλω αυτό για τον εαυτό μου.