If You could say it again - tłumaczenie kopia

...

Pięcioletni Harry Styles chce powiedzieć „Kocham cię" do każdej osoby, którą poznaje. Naprawdę ich kocha, ponieważ, no cóż, jest typem człowieka, który naprawdę przywiązuje się do ludzi.
Pięcioletni Harry Styles ze swoimi wielkimi, zielonymi oczyma, radosnym uśmiechem, podskakującymi przy każdym ruchu loczkami i słodkim głosem, właśnie ten Harry jest pewien, że kocha na przykład swoją przedszkolankę. Jest kochana i ma na imię Nanny. Zawsze daje Harry'emu różową kredkę, którą lubi najbardziej, więc to jasne, że ją kocha.

Harry kocha także Raula, starego mężczyznę, który pracuje w ulubionej piekarni jego mamusi. Raul wie, że Harry uwielbia babeczki, więc zawsze zatrzymuje dla niego najlepsze. Harry z pewnością kocha Raula.

Na tym lista się nie kończy, a Harry wie, że kocha jeszcze wielu ludzi. Ale z jakiegoś dziwnego powodu jego mama nie pozwala mu powiedzieć „Kocham cię" do nich wszystkich.  Nawet do niej, a tłumaczy to tym, że „Kocham cię" jest największym skarbem na świecie: możesz wypowiedzieć te słowa tylko raz, a kiedy już to zrobisz, nie możesz uczynić tego ponownie.
W pierwszej chwili Harry upiera się, że to właśnie mamusi powie, że ją kocha, bo uważa, że nikt be radzi nie zasługuje na „Kocham cię" bardziej niż Anne. Wtedy kobieta przeprowadza z nim tą rozmowę (każdy wie o rozmowie, którą rodzice muszą przeprowadzić z dzieckiem przynajmniej raz) i wyjaśnia, że kiedy Harry dorośnie, to znajdzie naprawdę uroczą osobę i się w niej zakocha i to właśnie wtedy będzie mógł to powiedzieć. To właśnie wtedy Harry będzie upoważniony do powiedzenia, że kocha.

Harry rozumie, bo przecież nie jest głupi. Widział wszystkie filmy Disneya i wie, że ani Roszpunka, ani Aurora, ani nawet Tiana nie mówią „Kocham cię" przez cały czas. Wypowiadają te słowa na koniec filmu, a Harry musi po prostu poczekać na zakończenie jego własnego filmu.

Ale przychodzi dzień, kiedy znajduje osobę, do której naprawdę chce powiedzieć dwa zakazane słowa. To nie jego przedszkolanka, nie Raul, a nawet nie jego mama... To Pan Hipek.

Pan Hipek jest ostatnim pluszakiem, którego ojciec podarował mu, zanim rozwiódł się z mamą. To ostatni pluszowy prezent, który dostał i dostanie od Desa Stylesa oraz ogólnie ostatnia rzecz, którą otrzymał jako dziecko. Harry kocha Pana Hipka i nie ma na świecie nic ważniejszego, niż ten pluszowy hipopotam, którego Des podarował swojemu synowi.

Więc pewnej nocy, gdy Harry leży, zawinięty w koce, a jego oczy są napuchnięte od płaczu, podnosi Pana Hipka na wysokość swojej twarzy i wreszcie, wreszcie szepce: – Kocham cię.

To nie brzmi źle. Ale nie brzmi też tak dobrze, jak myślał, że będzie brzmiało. To jakby mówił „Pójdę się wykąpać" albo witał się z Raulem. To było zupełnie zwyczajne.

Pięcioletni Harry dochodzi do wniosku, że pewnie jego mama robi wielkie zamieszanie o coś głupiego. Poza tym, ona powiedziała „Kocham cię" do taty i cóż... Teraz się rozwiedli. Ale Harry jest pewien, że on nigdy nie rozwiedzie się Panem Hipkiem.

To w ten sposób Harry Styles utwierdza się w przekonaniu, że powiedzenie „Kocham cię" do Pana Hipka było najlepszą decyzją w jego życiu. Żyje w tym przekonaniu i jest szczęśliwy.

Ale potem spotyka Louisa Tomlinsona i rozumie ogrom błędu, który popełnił. Niestety, jest już za późno.

***

Dziewiętnastoletni Harry Styles jest zakochany w Louisie Tomlinsonie od kiedy skończył piętnaście lat. Wszystko w jego najlepszym przyjacielu sprawia, że czuje się lekki, wolny i szczęśliwy. Od jego niskiego wzrostu do jego tyłka, od oczu, zarostu aż do... wszystkiego.

Dziewiętnastoletni Harry Styles ciągle żyje w świecie, gdzie ludzie mogą powiedzieć „Kocham cię" tylko raz w życiu. Oczywiście, próbował powiedzieć to znowu, ale to fizycznie niemożliwe. To jak sztylety wbijające ci się w gardło, jak próba przejścia po rozżarzonych węgielkach bez butów, jak mycie się w kranie pełnym popękanego szkła. To jak próba wzbicia się w powietrze i ulecenia – nie ważne, jak mocno się starasz, przecież nie możesz tego zrobić.