Mantık Çipi

Doğru kararı verdiğinden ve doğru çipi seçtiğinden emindi. Merkezin kapısından içeri adımını attığı andan itibaren biliyordu. Kesinlikle yanlış karar değildi. Zaten milyonda bir kişinin başına gelebilecek bir farklılık ile dünyaya gelmişti. Şimdi o farklılığın bedelini ödüyordu. Karar vermek diğerlerine göre çok zor olmuştu. Herkes genetik ailesinin izinden giderdi ama o hangisinin izinden gidecekti ki?

Sanatçı anne baba ile bilim insanı anne babanın bir araya gelip genetik bir aile kurma istekleri milyonda bir olurdu ve o milyonda bir şans veya şanssızlık, daha dünyaya gelmeden bulmuştu onu. Duygu çipi yerleştirilmiş sanatçı anne babası ile mantık çipi yerleştirilmiş bilim insanı anne babası bir araya gelmeyi başarmış, genetik olarak kendilerine benzeyen bir çocuk istemişlerdi.

"Niye?" diye sordu kendine. "Niye ben? Niye diğer herkes gibi dört bilim insanı veya dört sanatçı bir araya gelip beni oluşturmadı? Daha genetik çaprazlama tüpünden çıkmadan her şey belliydi."

Aslında tüpten çıkarılıp, olgunlaşmasına izin bile verilmemeliydi. Ama o dönemlerde, hibrit çaprazlamayı engelleyecek yasal bir düzenleme yoktu bile. Sinirlendi ve tekrar doğru kararı verdiğine emin oldu.

Artık sinirlenmeyeceğim, artık üzülmeyeceğim diye düşündü. Gereksiz duygularımın hepsinden kurtulacağım. Bir an duraksadı.

"Belki. Belki sevinci, mutluluğu özleyebilirim."

Çocukluğunu düşündü. Duygu çipine sahip sanatçı anne ve babasıyla geçirdiği yaz tatillerini hatırladı. Beş boyutlu kampta yaşadıkları yaşadıkları güzel günleri, dağlara ve ağaçlara bakarak yaptıkları resimleri, geceleri ay ve yıldızlara bakarak okudukları şiirleri, anlamsız sözlerle söyledikleri şarkıları aklına getirdi. Gülümsedi. Ardından gülümsemesi yavaş yavaş kayboldu yüzünden. Ne önemi vardı ki, o mutlu günlerin? Hepsi geçip gitmişti. Duygu çipi ile mutlu olan, ona mutluluğu öğreten sanatçı ailesi verdikleri mantıksız kararlar yüzünden ölmüşlerdi. En çok bu duygudan nefret ediyordu. Üzüntüden, kederden nefret ediyordu. Artık duygularından kurtulmanın vakti gelmişti.

Kendisini, tıp merkezinin kapısında karşılayan robotu takip etti. Evrakları onaylamak için parmak izini verdi. Ona özel olarak ayrılmış kapsüle girdi ve mekanik kolların çıkıp mantık çipini yerleştirmesini son bir mutluluk duygusu ile izledi.