Run away

Be like snow beautiful but cold#20

We stappen de lift uit en meteen vallen  de gele deuren naast elkaar op. Oké het gebouw leek zo groot en mooi van buiten, dan verwacht je toch geen gele deuren? Ik bedoel ik dacht-
'Goedkope etage.' Onderbreekt Nasser mijn gedachtes alsof hij wist wat ik dacht. Ik knik begrijpelijk en volg hem dan. Hij staat stil voor en gele deur met 119 op. Hij wilt net gaan kloppen maar keert zich dan naar mij om.

Zijn ogen kijken me op een of andere manier hoopvol aan iets dat ik gewoon niet zo goed kan plaatsen. Ik denk dat ik al begrijp waarom hij nog niet geklopt heeft. Ik leg mijn hand op zijn schouder om hem zo toch een sprankeltje moed in te spreken. Hij glimlacht zwakjes en klopt dan op de deur. Niet veel later word de deur open gegooid en staat er in de deur opening een jonge vrouw van ongeveer zeventien of achttien. Ze kijkt van Nasser naar mij en haar blik veranderd van neutraal naar vragend. 'Niet weer.' Zucht ze en richt haar dan op Nasser zonder mij en begroeting te geven.
Oké fijn...

'Ik wil dat je haar weg brengt.' Zegt ze gericht naar haar broer. Pardon.
'Ik heb geen behoefte aan een fucking psycholoog snap je dat dan? Ik wil gewoon alleen zijn laat me gewoon!'Roept ze. Ik schrik eenbeetje van haar uitbarsting maar laat er niets van merken. 'Ze is geen psycholoog maar gewoon een vriendin van me.' Zegt hij koeltjes en duwt haar wat aan de kant waarna hij naar binnen loopt. Ik kijk haar afwachtend aan of ik nog naar binnen mag maar ze kijkt me gewoon onbegrijpelijk aan.

'Amira.' Zeg ik met een gevormde glimlach om de knoop door te trekken.    'Zineb.' Zegt ze kort en wenkt me naar binnen te gaan. Ik loop dan ook naar binnen en volg haar netjes nadat ze de deur dicht deed naar de woonkamer ook al wist ik het ondertussen wel zitten aangezien het hier zo klein is. 'Thee koffie?' Vraagt ze me als ik op de bank tegenover Nasser plof. 'Water.' Zeg ik glimlachend. 'Voor mij thee zusje lief.' Zegt Nasser uitdagend. 'Zelf maken.' Kaatst ze en ik kon nog net haar knipoog zien waarna ze achter de woonkamer toog  verdween.

'Ik denk dat dit een slecht idee was.' Hoor ik hem binnensmonds mompelen. 'Ik ga even kijken of ze hulp nodig heeft.' Zeg ik en negeer wat hij net zei. Hij knikt zonder mij een blik te geven en ik loop dan naar de keuken. 'Hulp nodig.' Ze kijkt even dwars door me heen maar schud dan haar hoofd terwijl ze de waterkoker pakt en in een kan giet. 'Dus vriendin?' Zegt ze als ze de bekers neemt. 'Ja.' Zeg ik ongemakkelijk en leun tegen de muur. 'Hoe lang is het al aan.' 'Oh nee god nee niet zo.' Vlieg ik meteen in verdediging. Ik lach als ik haar hemelse oprechte lach hoor. 'Ik snap ook wel waarom, hij is een zak op dat gebied.' Giechelt ze. 'Kom laten we terug naar de woonkamer gaan.' Voegt ze lachend toe en neemt de theekan en bekers vast. Ik knik en volg haar waarna ik terug op de bank plof.

'Nasser heb je nu eindelijk vrienden gemaakt.' Zegt Zineb en nipt van haar thee doelend op mij. 'Hey!' Roept Nasser verontwaardigd. 'Ik heb heel erg veel vrienden ze noemde me wel de vriendenmagneet want zove-' 'Schei toch uit.' Onderbreekt ze hem lachend. Ik geniet hier eerlijk gezegd van, deze kant van Nasser heb ik nog nooit gezien of meegemaakt tot nu toe dan en ik moet zegen het bevalt me wel.

'Zullen we dan nog een pizza bestellen als twee niet genoeg waren.' Stel ik lachend voor terwijl ik nog een stukje in mijn mond prop. 'Alleen als jij betaalt.' Zegt Nasser en schenkt me een warme knipoog wat me nog harder laat lachen. 'Bestel maar want ik denk dat jullie beesten nog steeds geen genoeg hebben.' 'Hey!' Roepen ik en Nasser tegelijk terwijl we op onze pizza kauwen.

Haar gezicht is helemaal rood en ik zou haast zweren dat ze elk moment kan stikken in haar eigen lach. Ze rolt van de bank af en beland plat op de grond terwijl ze nog steeds dood gaat van het lachen, ik lach ook hard mee alleen heb ik die slappe lach nog niet te pakken. Nasser daarin tegen kijkt haar dodelijk aan en ik begrijp wel waarom, ze vertelde net gewoon dat ze hem betrapte met een teddybeer die hij kuste, ze vertelde letterlijk elke detail. Ze heeft echt veel verteld over hem en ik weet al zo veel meer over hem.

'In welke afvalzak heb je mijn broer gevonden Amira?' Zegt ze als ze eindelijk is uitgelachen maar dan krijg ik het opeens over. Ik lach me helemaal kapot en beland dan ook op de grond. Ze rolt ook naast me van het lachen en ik sla mijn handen tegen de grond om nog lekker meer te overdrijven. 'Jullie zijn echt niet goed snik.' Hoor ik Nasser zegen terwijl de tranen over me heen rollen van het lachen.

Als ik eindelijk terug op adem kom help ik mezelf en Zineb overeind naar de bank toe. We halen blazen tegelijk heel diep onze adem en giechelen nog even voor ik Nasser's afwezigheid merk. Dan val ik weer op we grond van het lachen. 'H.. hij hij kon he... het niet niet aan.' Lach ik met tranen. Ik voel mijn hoofd gewoon draaien van het lachen, terwijl het eigelijk niet zo grappig is. Ik heb gewoon de slappe lach om dit gekregen. Hij is gewoon weg gelopen zonder dat we het merkten. 'Oef.' Zucht ik met een glimlach en plof weer op de bank. 'Dit was leuk seg.' Fluistert Zineb naast me. Ik knik. 'Je moet vaker op bezoek komen.' Ik kijk naar haar op en zie haar lieve licht grijze ogen mij aankijken met een blote brede glimlach. 'Dat zal ik zeker doen.' 

'Zal ik je naar huis brengen.' Beiden kijken we op naar Nasser die ons geamuseerd aankijkt. Ik knik en net dan ik wilde opstaan word ik terug de bank in getrokken. 'Waarom blijf je niet slapen?' Vraagt ze haast smekend. 'Dat kan-' 'Ja tuurlijk waarom niet.' Onderbreek ik Nasser en schenk hem een dodelijke blik toe. Hij glimlacht naar me en ik richt me weer tot Zineb die haar geluk haast niet op kan. Ze klapt als een klein kind in haar handen en staat dan op. 'Ik zal pyjama voor je klaar legen en dan gaan we nog een film kijken.' Zegt ze en verdwijnt de korte gang in.
'Dat is heel lief van je.' Ik kijk op naar Nasser die nog steeds een glimlach op zijn gezicht heeft. 'Het is niets joh.' 'Nee het is echt lief van je, het is al lang geleden dat ze zo gelachen heeft en al helemaal dat er iemand bleef slapen.' Zegt hij en loopt naar me toe waarna hij naast me op de bank ploft. Ongemakkelijk schuif ik eenbeetje weg. 'Dankje.' Fluistert hij.

Waarom bedankt hij me nu? Ik vind Zineb echt aardig en ik heb het zelfs naar mijn zin ook al wist ik niet dat ik hier heen gebracht zou worden. 'Ik bel je oma wel zometeen.' Zegt hij als hij merkt dat ik nog niets heb geantwoord.

Na de lange film hebben ik en Zineb nog de woonkamer opgeruimd voor we samen naar haar kamer gingen.

'Jij slaapt op bed.' Zegt ze me. Ik schud hevig mijn hoofd. 'Geen denken aan!' Roep ik maar sla mijn handen dan voor mijn mond. Nasser slaapt al natuurlijk en ik wil hem niet wakker maken.
'Jij slaapt op bed en ik e-' 'Slaap dan naast me als je dat niet erg vind.' Onderbreekt ze me. 'Waarom zou ik dat erg vinden.' Zeg ik en kruip in het grote bed waar wel en hele gezin in kan slapen.

'Amira.' Ik sluit mijn ogen en mompel iets wat op en ja klinkt. 'Ik ben echt blij dat je kwam vandaag en ik wil wel dat je vaker komt.' Zegt ze dat mijn ogen doet openen. 'Ik vond het ook heel erg leuk.' Zeg ik oprecht. 'Ik heb al echt een lange tijd niet zo gelachen en geen bezoek gekregen, vriendinnen heb ik een per een verloren.' Zegt ze wat me naar haar laat omdraaien. Ik kijk haar aan terwijl ik op mijn zij lig en meteen doe ik het nachtlampje aan. Ze heeft tranen in haar ogen. Ik kijk haar bezorgd aan maar laat haar gaan.
'Het is niets, ik doe dit vaker als ik denk aan de personen die nu niets meer in mijn leven zijn.' 'Wil je water?' Vraag ik bezorgd. Ze schud zachtjes haar hoofd en veegt haar tranen weg. 'Ik zal je heus niet laten gaan, je bent een leuke, gezellige top vrouw.' Troost ik maar gemeend. Ze glimlacht door haar tranen heen en ik doe het nachtlampje uit en kruip terug in bed. 'Ik ken je werkelijk maar een paar uur maar je hebt al een plek in mijn hart genomen.' Voeg ik toe en draai me naar haar toe. 'Dankje je woorden doen me echt veel.' Zegt ze en sluit haar ogen.

We hebben gedronken, gegeten  en echt gelachen om de domste en hilarische dingen. Ik weet niet waarom ik dit gevoel heb maar ik voel me zo erg genomen door Zineb. Ik mag haar echt denk ik. En dat in amper vijf uur man. Ze is zo open en gastvrij, en erg grappig terwijl toen ze de deur open deed ik iets helemaal anders dacht om eerlijk te zijn. Ze leek zo koud maar ze is een hartverwarmende vrouw. Maar iets aan haar geeft me rillingen, ze lacht wel maar diep in haar ogen zie ik letterlijk boekdelen spreken.

Hiii,
Ik heb eigelijk niets te zegen. Gewoon niet vergeten te:

Vote⭐️
Comment💬
Tag👥

Ik ga bij 2 tags verder x

Kisssesss

Foodlover🍕