Yaprakları eksik bir takvimdi kalbim,
Hep en güzel günlerimi koparip attılar.
Kopardilar çiçeklerimi ve tüm yollarimi kirlettiler.
Sevgi diye ihanet hediye ettiler,
Susledikleri yalanlar gözümü boyadi,
Ve bir firtinada döküldü tüm süsleri.
Dönüp baktığımda bir ben vardim
Ve bir de eksi bir narenciye tadinda yalanlar.
Zincirin ilk halkasindaki o ilk yalan tüm gidişatı alt üst etmişti.
Şimdi kaynamiyor o zincirler birbirine,
Kirli,pasli yalanlar bağ turmuyordu oysa ki.
Aşkta böyle,
yalanin oldugu yerde oluşan bag gün gelir en ince yerinden kopar.
Sende koptun sevgilim en ince yerimden,yüreğimden..
Durmadan akan nehirler gibi benide alip sana karışıp gittin başka sulara.
Geriye kalan,
bende kalan sen,
sende kalan ben..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Kadının Çıkmaz Sokağı
PoetryGöğsüne saplanan ağrı aşkın belirtisimi yoksa bir hastalık belirtisimi bilmiyordu.Oysa Gökkuşağı rengindeki hayallerine hic bir zaman siyah bulastırmamıştı o ana kadar.Geldim gördüm ve sevdim. Üstelik aptal yerine koyulmanin acisida bir hayli ağırdı...
