Hər şeydən uzaqda olmağı düşünürən.Bəlkə də bu mümkün deyil amma sadəcə düşünürəm.Və birdən telefonuma zəng gəldi.Zəng vuran atam idi.Çoxdandır danışmırdıq.5 dəqiqə danışdıqdan sonra telefonu söndürüb yenə düşünməyə davam etdim.Xeyli xəyala damışdım.Və birdən gələn zəngin səsinə ayıldım.Tanımadığım biri idi məndə açmadım.Və zəng bitdi.Bir neçə saniyə sonra"səni tanıyıram"deyə bir mesaj gəldi.Mən buna o qədərdə əhəmiyyət vermədim.Yenə zəng gəldi və mən bu dəfə də açmadım.Yenə "səni çox yaxşı tanıyıram"deyə mesaj gəldi.Üçüncü zəngində isə artıq mən yatmışdım.Səhər duranda da"Danışmağımız lazımdır"deyə yazmışdı.Bu hadisədən 2 gün keçəndən sonra evimizə bir paket gəldi.İçində mənə aid olan şəkillər var idi.Hara gedib və nə etdiyimlə bağlı şəkillər.Və mən başa düşdüm ki,bu elə-belə məsələ deyil.Heç kimə heçnə demək istəmirdim.Özüm həll etməliydim.Amma necə ?Nə edə bilərdim.?Qızlardan birinə desəydim hamı biləcəkdi.Anama desəm polisə xəbər verəcəkdi.Bəs atam.?O da ola bilərdi.Amma yox!Başqa biri olmalıydı.Tanıdığım biri.Telefonuma zəng gəldi.
-Salam necəsən.?
+Salam şükür sən.?
-Belədə.Bu gün niyə kefin yox idi.?
+Sən necə hiss etdin.?
-Səni tanıyıram da.Hər simanı bilirəm.
+Nəbilim e
-Əgər işin yoxdursa,aşagı parkdayam
+Bu gün yox.Sabah axşam görüşərik.
-Necə istəyirsən elə olsun.Gecən xeyrə
+Xeyrə qarşı.
Və güvəniləcək adamı tapmışdım.Bəli,bu o idi.Məni yaxşı tanıyan biri.Hər şeyi Elxana danışacağam.O,mənə kömək edə bilərdi.Saat 02:00 və hələ də düşünürəm.Gözlərim yumulurdu,amma beynim susmurdu.
