Şizofren

Bölüm 1

Herkes farklı nedenlerle farklı bir hayat yaşamak ister. Kimi aşk acısından kavrulurken kimi arkadaşlarından dertlidir. Bazıları ise ailevi sorunlar yüzünden isyan ederler.

Peki ben hangisiyim?

Ben ölmüşlere ölmeyi öğretenim, ruhunda ki yaraya su akıtanım, göz yaşını siyaha boyayanım, umudun içinde ki umutsuzluğum.

Ben Janset, Janset Biçer. Bir hastanenin psikiyatri bölümünde kalıyorum. Ailem, sevgilim benden ayrılınca ve arkadaşlarımla kavga edince psikiyatrik sorunum olduğunu düşünüp beni 3 ay önce buraya kapattılar.

Şuan elimde serumum, üstümde hastane elbisem, yatan hasta bölümünde geziniyordum. Son kez çıldırmamın üzerinden bana sakinleştirici yapıp serum takmışlardı.

Koridorda gezerken herkes bana deli gözüyle bakıyordu. Kimse alışık değildi mavi ve beyaz saçlı bir kızın elinde serum ile hastenede gezmesine.

En sonunda bir odaya girdim. Bir adam yatakta baygın yatan kadının elini tutuyordu. Kapıyı açınca direk bana baktı.

"Kurtar beni buradan." Dedim. Adam "Anlamadım?" Diyip yüzüme bakmaya başladı.

"Beni buradan kurtar. Kapatıldım ben bu cehenneme."

"Ne diyorsanız biraz açık konuşun ama bileğinizde ki mavi bilekliğe bakılırsa psikiyatri bölümünden geldiğiniz belli. Galiba sorunlarınız var. Hemşireyi arayayım da sizi buradan alsın."

Adamın yanına gittim. "Nolur arama. Sen oranın nasıl bir yer olduğunu bilmiyorsun. İçine bir şeyler girenleri uğultuları, herkesin etrafta dolaşması, gece uyuyamamalar, intihara kalkışanlar... Bilmiyorsun, yardım et yoksa biraz daha kalırsam gerçekten psikiyatri bölümüne ihtiyacım olucak."

"Hanımefendi hemşireyi arıyorum, gördüğünüz gibi sevgilim burada hasta yatıyor ve şizofrenin teki gelmiş burada bana laf anlatmaya çalışıyor. Hem madem böyle sorunların yok, niye yatırdılar seni hastaneye?"

"Bak, sevgilimden ayrılıp arkadaşlarımla kavga ettim. Ailem bunda bir şey olabileceğini düşünüp beni buraya kapattı. 3 aydır buradayım. Artık dayanamıyorum. Yardım et." Dedim gözleri elimde taşıdığım seruma kaydı. "Bak sana yardım etmeyeceğim. Delilerden kaçan akıllı mısın sen?" Dediğinde "Evet!" Diye cevap verdim.

"Bak burada sevgilim hasta yatıyorken bir deli ile uğraşamam. Şimdi hemşireyi arayıp seni almasını söyleyeceğim." Dediğinde odadan çıktım. Eğer buraya beni almaya gelen herhangi bir hastane görevlisi olursa benim için çok kötü olur.

Psikiyatri bölümüne gidip elimi mekanizmaya koydum. Kapı açılınca beni ilk gören hemşire ayağa kalkıp yanıma geldi. "Janset neredeydin? Daha serumun bile bitmemiş." Dedi. Gözümü devirip odama gittim. Odamda benimle birlikte kalan, aynı yaşta olduğumuz Peri'yi uyurken gördüm. Peri'nin sorunu ise olmayan bir şeyi görmesi. Mesela masanın üstünde su bile yok ama o 'Suyu neden döktün? Yerler ıslandı.' gibi şeyler söylüyor. 2 aydır burada ve tedavisi günden güne iyiye gidiyor.

Yan odadan 40 ve 60 yaşlarında iki adam yatıyor. Onlar cidden deli.

Karşıda ki odada 15 yaşında ki psikopat bir kız çocuğu var. Sizi ısırabilir, bıçaklayabilir, boğabilir. Bir müddetten sonra eğer kendini sevdirebilirsen sana hiçbir şey yapmıyor ama sana nötr ise veya sevmiyorsa kendini kovlaman gerek. Aksi taktirde gece seni uykundan uyandıran bıçaklı bir kız görebilirsin.

Peri yataktan doğrulup "Ya ben acıktım." Dedi. Kafa sallayıp yemek saatine baktım. Daha 5 dakika olduğunu görüp üstümü değiştirmeye karar verdim ama bir sorun vardı. Kolumda hâlâ serum ile duruyordum.

Hemşireyi çağırıp serumumun bittiğini söylediğim de çıkarttı ve gitti. Kapağı kırık eskimiş küçük beyaz dolaptan siyah pantalon, beyaz kısa kollu tişört ve gri yün yelek giydim. Yün yelek bu yaz havası için fazlaydı ama ne yazlık pek bir kıyafetim vardı ve bileğimde ki bilekliği, kolarımda ki yaraları saklamak zorundayım.
Peri'de mavi pantalon beyaz gömlek giydikten sonra yemeğimizin gelmesini bekledik.

"Kaçalım buradan." Dedim Peri yemek yerken. "Anlamadım."

"Nesini anlamadın Peri? Kaçalım. Bak sen uyurken ben hastaneyi gezdim. Hastaneyi seninle gezelim. Bahçesine çıkalım. Hayat bizim şu küçük pencereden gördüğümüz kadar değilmiş Peri. Çok daha fazlası varmış." Dedim.

"Saçmalama Janset! Onlarım hayatında çok daha fazlası var. Şunu artık aklına sok! Senin sorunun olmasa bile şuan delinin tekisin! En büyük heyecanın ya sinir krizi olur, ya da pencereyi açmak!"

Onu ayağa kaldırdım. "Sen kendini bu şeye ne kadar da kaptırmışsın Peri ya! Bu gün bir odaya gittiğim de adam bana Şizofren muamelesi yaptı! O bana öyle dedi diye öyle mi oldum?" Kafasını hayır anlamında salladı. "Peki o zaman ne bekliyorsun?" Dediğim de bana gülümsedi ve ayağa kalktı.

***

Şuan hastanenin yatılı hasta bölümünde dolaşıyorduk. Benim giydiğim hırka, Peri'nin giydiği polar bileğimizde ki mavi bilekliği saklıyordu. "Bu cehennemde bu kadar kişi olduğunu bilmiyordum. Düşünebiliyor musun, bu kadar insanın bir derdi var!" Dedi Peri. Kafa sallamakla yetinip karşımda ki kişiye baktım. Sabah ki adamdı. Tam yanımdan geçicekken bana baktı.

"Kıyafetlerin değişti diye artık şizofren değil misin?" Diye sordu.

"Ben zaten şizofren değilim. Sen beni nasıl görmek istersen öyle görüyorsun."

"Felsefik bir deli. En sevdiğimden."

Kafamı iki yana salladım. "Yanlış düşünüyorsun. Şizofren ve deli aynı şey değildir. İstersen bir araştır. Ben daha çok buradayım. Psikiyatri bölümü 2, oda numarası 7. Janset desen herkes tanır." Dedim.

"Senin hiçbir şeyin beni ilgilendirmiyor Janset! O lanet delilerle dolu yere gitmem, senin için hiç gitmem."

Güldüm. "Çok iddialı konuşuyorsun ama gitmem lazım. Arkadaşım ile ben yokluğumuz farkedilmeden gezmeliyiz." Diyip Peri ile oradan uzaklaştık.

"Sana şizofren diyen adam mı?" Dedi Peri aniden. "Evet. Sevgilisi burada yatıyormuş." Dedim.

Biraz daha yürüdükten sonra Peri koluma vurmaya başladı. "Ne oldu Peri?" Diye sordum.

"Janset, hemşireler geliyor!"

<><><><><><><><><><><><><><><><>

Merhaba millet yeni hikaye ile karşınızdayım ve bu hikayeme, diğer her hikayem gibi çok güveniyorum. Eğer sizde hikayeyi/bölümü beğendiyseniz vote vermeyi ve görüşlerinizi yorum olarak bırakmayı unutmayınız!

By. @Bsenaztrk