Bir ekim ayıydı mazide kalan
Üşemeye meyilli ellerim
Susmaya an kala dilim
Tam kapancakken defterim
Hani günlerden cumartesi
Sen çektin tuttun beni
Melek misali yüreğinle ısıttın ellerimi
En tatlı cumelere sen boyadın kelimeleri
Sen diye doluyor tüm boşluklar
Sen diye yazıyorum her dili
Sen çevirdin bana bilmediğim bütün kelimeleri
Ben;
Sonbaharda soguk yağmurlar içinde kalan
Sen;
Güneş misali bakışlarıyla ısıtan yüreğimi
Mevsimlerin azılı suçlusu,
Sonbahar yeşili yapraklara benzettiğim gözlerin...
Yıl sen
Mevsim sen
Aylardan sen
Ağlamaya meyilli gözlerim
Gitmeye adım kala ayaklarım
Tam gökyüzü bırakacakken sırtındaki yağmur yükünü
Sen!
Bahar çiçekleri gibi açtın ömrüme
Beni sevgiye boğdun,
Sen yazdin tarihteki en güzel öyküyü
Hayatımı
Yeşerttin hayallerimi
Gözlerimde gökkuşağı misali rengarenk gülüşler bırakan
Hiç doyamadım gözlerine bakmaya
Sonbahar gözlerine ilkbaharın tonlarını bıraktığım
Yorgun yüreğime sevda tehşisini koyduğum günden beri
Ellerin ellerime ısındığı
Sadakatine sığındığım
O güzel yüregine vurulduğum
Yağmur sesine tel tel türküler düşürdüğün vakitten beri
Dilim tek söz söyler
Lâl olur bütün kelimler
Anlamını yitirir bütün diller
Konuşmayı unutur beden
Tek kelime söyler
Yorgun dilim;
" SEN"
❤️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalemimden Sızan Şiirler
PoetryKalbimden akıp elimdeki kalemden süzülerek kağıda damlayan mürekkep kağıtta ufak bir birikinti oluşturmuştu.Ardından mürekkep kağıda yavaş yavaş yayılmaya başladı.Dilimin ucuna gelipde söyleyemediklerim sanki o küçük birikintide toplanmıştı.
