Link's

3 Hallo daar

Als ik de deur van mijn appartement terug open, is het half elf. Ik zucht en leg mijn laptoptas vermoeid op tafel neer. Morgenochtend heb ik een afspraak met de adviseur in het stadion. Mijn rug klaagt vermoeid als ik me buk om de frigo te openen. Ik haal er een voorbereide pastasalade uit en warm die snel op in de microgolf. Mijn hersenen kunnen op dit moment gewoon even niet meer. Ik glimlach als mijn zus me een 'slaap-welbericht' stuurt en stuur er eentje terug. Ik merk dat Niall me ook enkele foto's gestuurd heeft en besluit er even niet op in te gaan. Dat hij een hele avond op de bank kan liggen, maakt me alleen maar jaloers.
Niet veel later kan ik eindelijk in mijn bed gaan liggen en een tevreden zucht slaken. Vraag me niet hoelang, maar volgens mij duurt het nog geen vijf minuten voordat ik mijn bewustzijn verlies in een diepe slaap.

"Nee, alsjeblieft..." En waarom was de meeting om acht uur 's morgens? Ik kreun en rek mijn vermoeide spieren kort uit. Vandaag is de training minder zwaar voor me omdat ik de volledige match gespeeld heb gisteren. Ik zet het koffieapparaat eerst aan voordat ik naar het toilet ga en me omkleed. Veel naast mijn koffie en kom havermout krijg ik niet binnen dus vertrek ik maar vervroegd naar het stadion. Onze manager Chris ontvangt me met open armen en glimlach stiekem als hij mijn vermoeidheid opmerkt. Ik laat het zijn voor wat het is en knabbel op wat snelle suiker nadat ik mijn portie vitaminen via supplementen nog snel genomen hen.
"Je bent zo vroeg?"
"Ja, alles ging een beetje sneller dan ik ingepland had."
"Je ziet er moe uit Louis." Hij draait zich om met een bezorgde frons en gaat aan zijn kant van het bureau zitten, terwijl ik ook plaats neem in zo'n leuke draaistoel.
"Ik denk persoonlijk dat dat wel normaal is met een schema als dat van mij." Ik probeer hem een normale blik te geven, een overtuigende blik maar geen die de waarheid verdoezelt. Ik ben moe, klopt. Daar ga ik nu ook geen doekjes om winden.
"Ja, je hebt gelijk jongen." Als er op de deur geklopt wordt, draai ik de stoel nieuwsgierig richting die kant. "Kom maar naar binnen!" Een man met kort donkerbruin haar en opvallend lichte ogen opent de deur en geeft ons beiden meteen een handdruk. Een stevige grote ruwe hand. Het is zo'n kerel dus.
"Harry Styles." Zijn hand is warm zodat er even een rilling over mijn koude lichaam loopt.
"Louis Tomlinson." Ik glimlach kort waarna hij Chris nog een hand geeft en naast me gaat zitten. Ik heb de indruk dat hij mijn huidige staat inspecteert, iets wat hem niets aangaat uiteraard. Ik dacht dat ik al lichte ogen had, maar die van hem zijn nog opvallender.
"Netjes op tijd." De manager glimlacht naar de grote kerel. Ik ben het intussen al gewend om één van de kleinste in de ploeg te zijn, maar als creatieve flankspeler is lengte ook niet het belangrijkste. Passie wel. Doorzettingsvermogen. "Dus u was akkoord?" De man die blijkbaar Harry noemt, knikt kort en duidelijk.
"Ik weet nog niet wat dit allemaal gaat inhouden." Ik glimlach liefjes naar de beide mannen. Ik teken niets zonder dat ik weet wat dit betekent voor mij.
"Klopt, wel," Chris legt zijn pen neer, "Harry hier wordt jouw adviseur. Hij houdt zich bezig met je contracten, je planning, alles en alles wat je van hem verlangt. Hij kan zelfs je advocaat zijn al hoop ik van harte dat dat niet moet gebeuren."
"En wie betaalt zo'n fulltime bezigheid van een hoog afgestudeerde kerel?" Ik niet hoor. Ik trek mijn wenkbrauwen op als Chris gewoon beleefd en vriendelijk blijft kijken. Die Harry beweegt nauwelijks maar komt me ook niet gespannen over, voor hem is de deal zo goed als rond.
"We betalen enkel de noodzakelijke uren. En met 'we' bedoel ik de club. We hebben er beraad over gehad en vinden dat je harde werk en moeilijke situatie beloond mogen worden met wat extra hulp. Als dit niets voor je blijkt te zijn, bel je me gewoon zo snel mogelijk." Hij glimlacht en leunt terug achteruit in zijn stoel.
"Dus je houdt niets van mijn loon af?" Hij schudt zijn hoofd met een glimlach.
"Helemaal niets. Jij moet zelfs niet tekenen en bent dus officieel ook nergens mee akkoord gegaan." Ik frons en knik, dat is wel enorm gul. Is dit te vertrouwen? Harry merkt mijn wantrouwen op en glimlacht stiekem, ik negeer het. Wat een gekke kerel met veel zelfvertrouwen is me dat...
"Ik ga zó hard moeten trainen om dit goed te maken." Chris lacht zoals alleen hij het kan en ondertekent dan snel het papier dat voor hem ligt.
"Jij zult schitteren Louis, op welke manier dan ook." Ik grijns en kijk hoe de vreemde man zijn handtekening ook op het document, dat voor ons op tafel ligt, zet waarna ze elkaar de handen schudden en ik maar hetzelfde doe. "Veel succes. Ik geef een kopie van je papieren met Harry mee hier. Alles wat er zal gebeuren, is na fysiek overleg met jou." Ik knik en neem dankbaar de beker water aan die hij me nog in de handen duwt. Mijn ogen lonken al naar het groene veld dat nog mooi onbetreden is.
"Oké, ik zie je misschien later nog." Ik geef Harry, die wel erg indringende groenige ogen heeft, opnieuw een vluchtige maar stevige handdruk, neem mijn sporttas en wandel de lege koele gang in.
"Ik bel je voor een afspraak!" Ik maak een gebaar richting de man, wiens hese stemgeluid door de gang weerklinkt, maar ik hem te snel af en wandel verder naar de kleedkamer om te gaan fitnessen. Ik haat te laat komen.