RUHLARIN MÜHRÜ (ASKIDA)

✿1✿

SELAM.BU HİKAYEYİ YAYINLADIĞIM DİĞER HESABIMIN ŞİFRESİNİ UNUTTUM.ÇÜNKÜ BİRAZ ZAMAN GEÇMESİNE RAĞMEN HENÜZ KİMSEYE ULAŞAMAMIŞTIM.BURDAN DEVAM EDECEĞİM.İYİ OKUMALAR :)

Kitap okumanın uykuya sebep olup olmadığı hakkında bir fikrim yoktu.Ta ki geceleri kitap okumaya başlayana kadar. Uyumak istiyordum fakat böyle bir hisse dair hiçbir belirti yoktu içimde. Yaklaşık bir hafta önce bitirdiğim kitabımı da yenisiyle değiştirmenin vakti gelmişti. Kitaplığımın kilerde olması beni ürkütüyordu. Çünkü kilerin bir kısmını aydınlatan ve yanıp sönen loş ışık korkunç bir filmin giriş sahnesini andırıyordu. 

 Kitabı değiştirmeye karar verdiğimde hızlıca yatağımdan doğruldum.Kendimi kilerin içinde bulduğumda gözlerimi kırpıştırıyordum.Ellerimi duvarda gezdiriyordum bunun sebebi bu karanlık ortamın büyüsünü bozmaktı.Işık düğmesinin yerini bulduğumda bir oh çektim.Görüntü hoş değildi, ayrıca merdivenin gıcırtısı bile beni korkutmaya yetiyordu.Omzuma birinin dokunduğunu hissediyordum.Şimdi de omzumu kavrayıp beni sarsıyordu.Çığlık atarak arkamı döndüğümde beni bekleyen bir yaratığın olduğunu sanıyordum.Fakat kimsecikler yoktu.Kendime güldüm.Küçük çocuklar gibi düşünüyordum çünkü.Kilerin en kuytu ve karanlık köşesinden gelen tıkırtıyla irkildim.Adımlarımı sabitleyip öylece kalakaldım.Tıkırtı devam ediyordu.Homurdanma sesine benzer bir ses de buna eşlik ediyordu.Titreyip kendime geldim.Yavaş yavaş sesin geldiği yere doğru ilerlemeye başladım.Fakat oraya ulaştığımda son hatırladığım birinin beni kavrayarak yere düşmeme sebep olmasıydı.Gözlerimi açtığımda kilerde değildim buna kesinlikle emindim.Orman ya da başka bir yer...

Etrafı puslu gören gözlerimin yardımıyla algılamaya çalışıyordum.Görüntü netleştiğinde ıssız bir ormanda olduğumun farkına varabilmiştim ancak. Yaprak hışırtısı, kurt uluması yani ormanda duyulması olası seslerin hiçbiri yoktu. Kulaklarıma pamuk tıkanmış gibi hissediyordum. Elimi tutan küçük bir elin olduğunu henüz fark etmiştim. Saçlarını sağa taramış ufak bir erkek çocuğuydu.Neden elimi tutuyordu ve burada ne işimiz vardı.Küçük çocuğa soru sormaya hazırlanıyordum ki,bebek mavisi gözlerini bana dikti ve ormanın derinliklerini işaret etti.

Geliyordu.

Koca koca ağaçların ardından çıkan siyah toz bulutları bize doğru yaklaşıyordu.Bu ilgimi küçük çocuğun üzerinden dağıtmaya yetmişti bile. İnsan bedeni şeklini almış bu toz yığınlarının bir tek yüzleri belirgin değildi. Koşmaya başladık. Onları arkamıza alıp koşmaya başladık.Çocuk hala ellerimi tutuyordu.Hem koşuyor hem de omzumun üzerinden onlara bakıyordum.Çok yakındılar.Onlardan birini  arkamda hissettiğimde ayağımın bilmediğim bir cisme takılmasıyla yere kapaklandım.