Grinin Sesi

Bir

Hayatım boyunca bir çok aileye verildim ve hiçbiri bir seneden fazla katlanamadılar bana. Aslında sessiz biriyimdir ancak kontrol edemediğim güçler sıkıntı yaratıyor. En sonunda benim gibilerin ki benim gibi pek canlı yok gönderildiği yere gidiyorum. Ay'da açılmış bir okul. Güçlerimi kontrol etmeyi öğreneceğim bir okulmuş. Bir isim koymaya gerek görmemiş Tanrı.
Leona nın başı eğilmişti önüne. Üzgündü. O bir melek benden sorumlu. Benim gibi kontrol altında olması gereken herkesin bir meleği vardır ve Leona görevini yapamıyordu.
"Özür dilerim görevini yapmana çok engel oldum. Ben böyle olsun istemezdim. "dedim.
" Umarım orada hayatta kalabilirsin. Orada sana yardım edemem. "
" Kendine iyi bak. "deyip kapattım gözlerimi.
Vücudumu saran uyuşukluk ışınlanmanın gerçekleştiğini belirtiyordu. Boşlukta olma hissi ayaklarımın yere demesiyle son buldu ve gözlerimi açtım. Tavanın gökyüzü görüntüsüyle ışıldadığı kocaman bir odaydım. Etraf masmaviydi ama havası boğucuydu burası kesinlikle bir mağara. Önümdeki kocaman masada tek başına oturan adam suratıma baktı. Gözlerindeki korkukula nefrete karşılık sadece gülümsedim.
"Merhaba Elise. "
" Merhaba. "
" Senin buraya ait olmadığını ikimizde biliyoruz. Buranın kanunları vardır. Kanunsuzları yani sizleri evrene uydurmak için. Uymayanlarıda usulüne uygun yok ediyoruz. "
" Yani idam var. "
" İdam demeyelim sadece evreni düzende tutuyoruz. "
" Odama gitmek istiyorum. "
" Tabiki oda arkadaşınla uyumlu olmanızı tavsiye ederim arenada işinize yarar. "
"Hayvanlar gibi dövüştürüyor müsünüz?"
"Hayvanlardan daha vahşi. "deyip cevap vermeme fıraat vermeden direk odama ışınladı.
Ah ne hoş hayvanat bahçesine gönderildim. Odam küçüktü sadece 2 yatak, yatakların ortasında masa, bir dolap vardı. Düzgün olan yatağa oturdum diğeri muhtemel oda arkadaşıma aitti. Yavaşça yorganın altıma girip derin nefes alıp gözlerimi yumdum.