Ben üzgündüm. Ama onlara yorgunum dedim...

Yancı bir keder...

  Soluduğum havada önceden sen vardın sen olurdun her zerresinde, şimdilerde karbonmonoksit gazı soluyor oldum herhalde kış geldi sanırım, baharın o tatlı serin sıcaklığını hissettiğim tenin yok buralarda mevsimleri aratmayan gözlerin sanırsam tenhalarda, bir yerlere gitmeliyim galiba gözlerin gözlerimden hep uzaklarda, gidelim o uzaklardan bile uzaklara dönmeyelim ne dersin yanımıza bir demlik çayda alabiliriz belki içeriz, birer kadeh kaldırırız bu göklere, isyan edercesine haykıran martıların şerefine ne dersin? sahi gözlerin bir ara ne bahsederdim onlardan sanırsam fotoğraflarında tek baktığım yer orasıydı göz bebeklerin ezberlemişim sahi sen... sen ne kadar güzelmişsin ben ne aptalmışım sadece gözlerin yetmiş beni benden almaya alamamışım gözlerimi gözlerinden, göremedim o yüzden, sahi... sen ne kadar güzelmişsin yüzün ne kadar pürüzsüz ne kadar narin, sahi... ne kadar güzelmişsin bakışların... savaşın ortasında kalan kanadı yaralanmış bir kuş gibi çaresiz... masum... sahi çok güzelmişsin, aynalarla kaplattığım odamın içindeyim şimdi, sahi ben ne kadar aptalmışım, bakınıyorum öyle süzüyorum inceden kendimi sen... yine gözlerin... onları görüyorum gözlerimde, hani bir ışığa uzun süre bakınca gözünde uzun bi süzülmesi kalır bakamazsın etrafa gözlerin sürekli kamaşır ya... işte ben sana o kadar bakmışım ki hala gözlerimde sen varsın nereye baksam oradasın tam orada göz bebeğimin hemen yanında duruyorsun o masum bakışlar... sahi güzelmişsin. Ama ben çok yorgunum...