Tempting The Heiress

Kabanata 16

Kabanata 16

 "I'M sorry," I whispered in air as I gently caressed his hair. Iñigo fell asleep while crying, pagod siya sa ginawa niyang pag-iyak at paglabas ng sama ng loob kaya inalalayan ko siya pahiga sa hita ko. I smiled bitterly while staring at his peaceful face. How can a strong man like him be so vulnerable like this?

He loves me. I heard him loud and clear. He loves me. Hindi ko magawang maging masaya, sa halip ay napuno ng takot, pagkakagulo at pagsisisi ang puso ko.

I'm a bitch. I am fucking worthless!

Gusto kong saktan ang sarili ko dahil wala akong maisagot sa kanya. I cried with him, we cried together. Iñigo cried because of his family and I cried because of my mission and feelings for him. How can I manage to love and hurt him at the same time? He trusts me yet I am betraying him.

How can I be this selfish?

Hindi ko namalayan na napuno na naman ng luha ang mata ko. Napahawak ako sa bibig nang may kumawalang hikbi at napasandal ako sa headboard ng kama. Nanginginig man ang kamay ko ay inalalayan ko ang ulo niya pahiga sa unan ko bago tumayo pero hindi pa man ako nakakalayo ay kaagad na may humawak sa kamay ko. I was startled and moved my sight towards him. Only to find him staring at me, napigil ko ang hininga ko at umawang ang labi ko.

"Why are you crying?" he asked me softly. Hindi ako nakasagot at mabilis na nag-iwas ng tingin. I swallowed the lump in my throat and tried getting away from his grip but before I could even get away ay mabilis niyang nahila ang baywang ko kaya napaupo ako.

"Thallia," I heard him.

"I-I'm fine," bulong ko bago mabilis na hinawi ang luha ko. I turned my head to his side before smiling. "Ayos lang ako," ulit ko nang makita ang hindi pagsang-ayon sa mga mata niya.

Umayos siya ng upo at kaagad na hinawakan ang magkabilang braso ko para paharapin ako sa kanya.

"What's wrong?" marahang tanong niya. I shook my head and smiled.

"Nothing," sagot ko naman at nagbaba ng tingin dahil sa pag-amba ng luha sa mata ko.

"Look at me," he said pero nanatili lang akong nakatingin sa takot na makita niya ang mga lihim at hinanakit ko. I felt him cupping my cheek and the moment I got drowned to his blue eyes, I cried. Kumunot ang noo niya at mabilis na sinalo ang luha ko.

"Sshh," he hushed me at kaagad naman akong yumakap sa kanya.

"I-I'm sorry, Iñigo... I'm sorry," I sobbed and clutched his shirt. I felt him embracing me close to him.

"Why?" tanong niya. Hindi ako sumagot at mas yumakap sa leeg niya, naramdaman ko naman ang pag-angat niya sa akin kaya napaupo ako sa binti niya.

"H-hindi ko na uulitin, I'm sorry," ulit ko pa.

Hindi naman siya sumagot pero hinaplos niya ang likod ko. My heart is constricting in pain.

I can't do this anymore. I can never hurt Iñigo.

I will do my best to help my Dad but not like this. I will help him with all my might. I will find out how he got involved in this case without hurting anyone, especially this man.

Wala akong imik matapos kong umiyak. Iñigo let me fix myself at siya naman ay naghanda sa trabaho. I was preoccupied the whole ride, napapansin ko naman ang panaka-nakang sulyap ni Iñigo pero hindi ko siya binabalingan.

The sound of the wind from the open window is our only noise. Inigo's heavy sighs and clearing of throat is another one.

"Thallia," he whispered. Napasandal ako sa headrest. "Thallia," his touch woke me up.