ONCE UPON A MAGICAL ACADEMY

I. PROLOGUE

ONCE UPON A MAGICAL ACADEMY by Osiris_Chan

I'm just a normal girl,

But everything suddenly changed,

It's an unknown phenomenon,
Nobody knows what just they saw,

So they called me a sorcerer,
I DEFINETLY DON'T BELONG HERE.

Kailangan kong..
Matakasan, alamin, hanapin kung ano..

Ang nagaganap.

Sa dati kong realidad..

Everything I touch fades away,

Everything I face gets broken by mistake.

Everything I love, runs away.

I need to figure it out,
I need to search for it,
I JUST.. need to find that place..

THE PLACE WHERE BEINGS LIKE ME, BELONG.

I am Aria Menizez, the last legendary user of the magical world.

***

I. Enchant Academy
(The place where she belongs?)

Aria's POV

"Dad, naliligaw ba tayo?" Tanong ko while nakacross arms and tumawa naman si dad, siya na lang ang meroon ako matapos kaming iwan ni mama since I was on the 3rd grade.

"Can you please shut up your mouth for a moment dear? Nakakairita ka na eh, wala ka namang naitutulong" Ani ni dad and hinawakan ang kanyang glasses. Tumahimik naman ako and sinundan na lang si dad kung saan man siya papunta.

"Bakit ba kasi hindi natin pwedeng gamitin ang car?" Tanong ko and hinarap naman ako ni dad and pinitik ang aking noo, "Ow," Ani ko habang hawak hawak ang aking forehead.

"Isang sagradong lugar ang pupuntahan natin Aria and malamang hindi natin mahanap iyon kung car ang gagamitin natin" Ani niya and naglakad na papunta sa nowhere, napakunot naman yung aking noo.

Wala man lang akong dala sa pagpunta ko rito, in a rush kasi si dad. Then, hindi niya ako hinayaang mag-impaki. Then sabi niya, itratransfer niya ako sa school kung saan ang mga nilalang na kagaya namin nararapat.

Pagkatapos kasi nung incident na accidentally kong nashut down ang lahat ng mga lights and nabreak ang mga glasses sa aking pagsigaw, normal ba naman iyon? Nagprank kasi ang mga classmates ko sa akin kaya ganoon.

"Place where beings like us belong dad? Seriously, sa mountain?!" Tanong ko and may iba't-ibang sign naman na finorm si dad sa kanyang kamay and pagrelease niya ay may isang force naman ang bumalot sa aking bibig.

Magsasalita na sana ako, pero kahit ni isang salita ay walang lumabas sa aking bibig, tinignan ko naman ng masama si dad. "I warned you" Ani niya and nagpatuloy na sa paglalakad. Napasigh naman ako and sinundan na lang siya.

"We're here, Enchant Academy" Ani ni dad and dali dali naman akong tumakbo papunta sa kanya and halos mahulog naman ang aking panga nang makita ko ang isang napakalaking gate na metal sa harapan namin and hindi ko naman makita ang inside.