ASLA

-3-

  Ece

  Biz -Yağmur ve ben- Uğur'un evindeydik. Sonra kapıda anahtar sesi ardından Murat içeri girdi. Şaşırmadım çünkü Uğur her şeyi anlatmıştı. İkisi çok yakın arkadaşmışlar. Artık Murat'tan nasıl arkadaş olunursa... Asıl benim şaşırdığım olay Murat'ın eve sapasağlam gelmesi.

  "Yine nasıl kandırdın kızı! Umarım beni de katmamışsındır bu oyunun içine?"

  Önce çapraz gülümsedi sonra "Aybediyorsun. Ben hiç yapar mıyım öyle bir şey?"dedi.

  Gözlerim kocaman açıldı "Ne dedin? Çabuk söyle,çabuk!"dedim ve elime hemen yanımdaki yastığı aldım. Elimi ona atar biçimde tutuyordum.

  "Tabiki de anlatmıycam. Bu bizim ilişkimiz ve özel. Yalnız..."

  "Yalnız ne?"

  "Beni kıskandığını kabul edersen, ve bana şans verip..."

  Bunun devamından ne çıkacak diye  bekliyordum ve sinirden küplere binmiştim.

  "benimle bir ilişki..."sözünü bitiremeden yüzüne yastığı yedi. O da bunun altında kalmayıp attığım yastığı gerisin geri bana geri attı ve aramızda hem normal kavga hem de laf kavgası başlamıştı.

  ...

  Kavgamız bittiğinde hiçkimse yoktu. Sadece ikimiz... Vardık. Ben koltukta bitmiş bir halde, o ayakta bana tepeden bakıyor. Ve dedi ki:

  "Çok güzel kavga ediyorsun ama tabiki de ben kazandım" der demez ona bir yastık daha attım. Ve yine gerisin geri yastık bana geri geldi.

  "Gıcık, nolcak." diye mırıldandım.

  Sonra yanıma oturup, yüzümü kendine çevirdi ama ben hemen geri çekildim. O da konuşmaya başladı. "Ben gıcık olabilirim ama senin de benden bir farkın yok. Hatırlarsan kavgayı sen başlattın, ben değil."

  Kaşlarımı çatıp "Eğer sen oyununa beni bulaştırmasaydın ben kavga çıkarmıycaktım." dedim.

  "Kızınca ne kadar güzel oluyorsun."

  "Bu sefer kimse olmadığına göre kimse seni benim elimden kurtaramaz. Artık seni rahatlıkla dövebilirim." dedim ve yastığı elime alıp onu dövmeye başladım. Farkında olmadan Murat'ın üstüne çıkmışım. Bunu farkettiğimde durdum. Ben öylece onun üstündeydim. Murat da durumumuza şaşırmıştı. Haliyle şu ana kadar yaptıklarımdan dolayı bunu beklemiyordu. Ben de beklemiyordum. Hemen toparlanıp üstünden kalktım.

Sonra demez mi?

  "Bakıyorum dayanamamışsın."

  Bu sefer iyice köpürmüştüm. Ve bu sinirle ona tokat attım. "Bana bakk! Ben senin bildiğin kızlardan değilim! Sakın beni onlarla karıştırma! Seni döverk..."

  "Hayır. Sen beni dövmedin. Ben buna izin verdim. Farkındaysan  herhangi fiziksel bir zarar veremedin."

  Gayet sakin konuşuyordu. Bu duruma sinir olmuştum. "O zaman sen salakmışsın. Ayrıca ben seni döverken farkında olmadan üstüne çıkmışım. Sakın ve sakın yanlış bir şey düşüneyim deme. Öyle bir şey olmadı ve o-la-maz! Anladın mı beni?"

  "Anladım canım. Hadi baaay."

  "Gıcık işte nolcak." diye mırıldandım.

  ...

  Eve gelir gelmez odama çıktım. Ben başka bir şehirde olduğumdan annemlerden ayrı ve Yağmur'la beraber yaşadığımdan kimse beni sorgulayamıycak diye -Yağmur dışında- rahattım. Va düşünmeye başladım.

  Murat'ı ve beni... Hikayemizin nasıl başladığını... Bizim hikayemiz şöyle başlıyordu...

  Nasıldı? Beğendiniz mi? Votelerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum.