Mijn Geheim

H 29

'Naar mij? Waarom?' Vraag ik verbaasd. 'Ik wilde nog een keertje met je dansen' zegt hij verlegen. 'Ahhhh, wat schattig. Je bloost' zeg ik. Ik knijp zachtjes in zijn wang. 'Laat maar, het was stom. Ik zie je morgen' Hij draait zich en loopt weg. 'Vince! Het was maar en grapje! Ik wil ook nog een keer met je dansen' het laatste zeg ik zachte, want hij luisterd toch niet. Ik draai me om en ren weg. Ik doe mijn kamerdeur op slot. Mijn kamermeisjes zijn de spullen van bezoekdag aan het opruimen en zullen niet meer langs komen. Ik kleed me snel om en ga in bed liggen. Dan hoor ik zacht geklop op mijn deur. Ik doe niet open. Ik heb geen zin om uit mijn bed te gaan. Er word nu harder geklopt. 'Layla?' Hoor ik Vince zeggen. Ik ga nu helemaal niet open doen. Ik vind hem leuk, ja, maar hij heeft me gekwetst. 'Layla, wil je alstjeblieft open doen? Het was niet zo bedoeld net. Ik hou van je' het laatste zei zo zacht dat het moeilijk te verstaan is. Ik sta op en loop naar de deur. Ik doe hem op een kier open en steek alleen mijn hoofd om de hoek. Hij hoeft mijn pyjama niet te zien. 'He' zegt hij zacht. 'Mag ik binnenkomen?' Vraagt hij. 'Nee, ik heb mijn pyjama als aan' zeg ik. Hij moet lachen. 'Is die zo raar dan?' Vraagt hij. 'Nee, maar dat betekent nog niet dat je hem mag zien' zeg ik. 'Alstjeblieft?' Hij kijkt me met smekende ogen aan. Ik zucht. Ik steek mijn arm door de kier. 'Zo, je hebt hem gezien. Wat is er?' Vraag ik. 'Nee, ik wil hem helemaal zien' 'Hij ziet er overal precies hetzelfde uit, hoor' zeg ik. 'Maar ik wil jou in die pyjama zien. Helemaal' zegt hij glimlachend. 'Je weet dat als je dit aan een meisje vraagt, hetzelfde betekend om géén kleren aan te hebben?' Zeg ik. 'O, nee' hij bloost. 'Nee, grapje' zeg ik. Ik doe de deur verder open. Hij kijkt me verbaasd aan. 'Wil je mijn pyjama nog zien of wat?' Vraag ik. Hij stapt een tikje voorzichtig mijn kamer in. Ik doe de deur dicht. Hij kijkt me schattige oogjes aan. 'Wat? Je moet niet staren. Staren is onbeleefd. Of heb je dat nooit geleerd?' Ik tik tegen zijn borst als ik langs loop. Ik ga op bed zitten. Hij komt gelijk naast me zitten. 'Je hebt een schattige pyjama' zegt hij. Nu begin ik te blozen. 'Dank je. Ik heb hem van thuis meegenomen' zeg ik. Het is mijn pyjama met cupcakes. Ik heb hem van Ashton gekregen. Hij is een beetje aan de kleine kant, maar dat maakt niks uit. Hij zit nog lekker. Hij is alleen een beetje af, zoveel heb ik heb gedragen. Vince trekt me in een knuffel. 'Je mist thuis, hé?' Vraagt hij. Ik knik. Ik voel de tranen opkomen, maar duw ze ook weer weg. Ik ga niet huilen in het bijzijn van Vince. Hij wrijft met zijn hand over mijn rug. Ik ben best moe. Ik val bijna in slaap. Ik voel dat Vince me in bed legt en de deken over me heen  legt. Hij geeft ene kusje op mijn voorhoofd en loopt weg. 'Nee, blijf' mompel ik. Ik hoor hem grinniken en moet daardoor lachen. 'Je valt bijna in slaap, Layla. Je moet gaan slapen' zegt hij. 'Ja, maar jij moet blijven' zeg ik. Ik ga moeizama rechtop zitten. Ik moet gapen. 'Oke' zucht hij. Hij komt naast me liggen. Ik val zo in slaap. Ik was echt moe.

Ik rek me uit en stoot tegen iets aan. Ik schiet overeind en zie Vince liggen. Oja. Helemaal vergeten. 'Ben ik zo mooi?' Vraagt hij ineens. Ik had niet door dat ik staarde. Mijn wangen worden rood. Ik zien dat hij zijn pak nog aan heeft. 'Heb je serieus in je pak geslapen?' Vraag ik verbaasd. 'Ik heb mijn jasje en schoenen uitgedaan. Ik had niks om in te slapen' zegt hij. Hij staat op. Hij trekt zijn schoenen en jasje weer aan. 'Ik moet maar gaan, anders heb ik een boze vader' zegt hij. Ik knik. Hij loopt de deur uit. Als de deur dicht is, laat ik me zuchtend op mijn bed vallen. Ik kijk op de klok. 10 uur. Gelukkig mochten we vandaag uitslapen en was er geen school. O wacht, het is zaterdag. Ik facepalm mezelf. Ik sta ook op. Ik trek een van de broeken aan. Die zitten trouwens super lekker. Ik loop naar beneden. Er is nog niemand. Er staat wel eten klaar. Ik pak wat broodjes en een kop thee. Nadat ik mijn eten op heb, ga ik weer achter de piano zitten. Iedereen slaapt nog en de deuren heb ik dichtgedaan, dus als iemand hier wakker van word.

Na een uur kan ik aardig een liedje spelen. Het heet Amnesia van Five Seconds of Summer. Ik heb ze opgezocht. Ze zijn best goed. En knap. Ik wil hem nog een keer spelen als ik de deur hoor open gaan. Ik draai me met een ruk om en zie de kwaadaardige ogen van Esmee. 'Zo zo, waar heb jij zo leren spelen?' Zegt ze. 'Heb ik zelf geleerd' zeg ik. 'Ach, had je geen geld voor een leraar?' Ze trekt een zielig gezicht. 'Jawel, maar bij een leraar leer je zulke stukken pas na 3 jaar spelen. Dan is het geld verspilling. Daarvan kun je een weekend weg' zeg ik. 'Mar dat jij 3 jaar lang akoorden noten wil leren is niet mijn probleem' zeg ik. Ik draai me om en begin weer met spelen. Op een een gegeven moment duwt Esmee me weg. 'Laat mij maar. Ik ben een prof en jij een zielig amateurtje' Ze begint met spelen. 'Foute noot' zeg ik. Daarna drukt ze nog een foute noot in. 'Als jij je bek houdt, lukt het wel' zegt ze boos. 'Als prof moet je kunnen concentreren, ondanks wat er gebeurd' zeg ik. 'Dus ben je geen prof' en ik duw hara nu weg. Ik begin weer met spelen. 'Foute noot' probeert Esmee. Ik weet dat het niet zo was en speel verder. Zonder foute noten. 'Zo doe je dat' zeg ik. Daarmee loop ik weg. Ik zie net dat iemand de hoek om rent. Vince. Ik zag zijn haar. Ik doe net alsof ik weg loop en dan komt Vince weer tevoorschijn. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Was jij ons aan het spioneren?' Zeg ik. 'Nee, ik dacht dat jij weer aan het spelen was, maar je was met Esmee' zegt hij. 'Ik wilde jullie niet storen' Ik begin met lachen. 'Van mij mag het hoor. Ik mag Esmee niet. Ze dacht net dat ze beter kon spelen als mij, maar niet en toen ik zei dat ze een foute noot speelde, werd ze boos' zeg ik. 'Ze kan er niet tegen als iemand beter dan haar is'