Οι λαθος αγκαλιες

κεφαλαιο 4~ολα σωστα...~

Λοιπόν...
6:02..εφτασα...τον βλεπω...περιμένει...με βλέπει...τον κοιταω...μ χαμογελάει...(πεθαίνω μέσα μου)...με πλισιαζει...μα γιατι...γιατί να είναι τόσο όμορφος γαμωτο γιατί...
-πωπω Κατερίνα είσαι πανέμορφη...(μου λέει)
-Οχι όσο εσύ Βαγγέλη μου...(του λέω με τρεμάμενα χείλια)
Χαμογελάει...(πεθαινωωω)
Με κοιτάει στα ματια...δεν μπορω...νιώθω πως πετάω...είμαστε σε απόσταση αναπνοής...νιώθω την ζέστη του ανάσα πανω στα χείλια μου...με φιλάει...ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ...το ένιωσα...αυτό το φιλί ηταν οτι καλύτερο μου είχε συμβεί...το ενιωσα πως δεν είναι τυχαίο οτι έγινε...ένιωσαν το φιλί μέσα μου...η καρδιά μπυ πετούσε...

Μου πιάνει το χερι και κατευθυνόμαστε προς τα παγκάκια...καθόμαστε...με κοιτούσε συνεχώς...έρχεται κοντά μου και μ ψιθυρίζει στο αυτί...
-Σαγαπαω γλυκιά μ
χαμογελαω...χαμογελαω στα αλήθεια...είναι αληθηνο χαμόγελο...τίποτα απο αυτά δεν είναι λάθος...τον λατρεύω...
26/8 είναι η μέρα..η μέρα π τον γνώρισα...η μέρα π τον φιλησα πρωτη φορά...η καλύτερη μέρα...

Γυρναω σπίτι με χαμόγελο...ακούω την μαμά μου να με φωνάζει...
-Που γυρνας τέτοια ωρα...?
-Συγνώμη π άργησα μαμά...δεν θα ξαναγίνει....
Αυτή η απάντηση μ δεν είναι συνηθισμένη....ως συνήθως κάνω ολοκληρο σκηνικο λέγοντας πως μεγάλωσα και δεν ειμαι άλλο εκείνο το μωρο στο καροτσάκι π θυμάται....
Με κοιτάει περίεργα και με ρωτάει τι συμβαίνει....γιατί είμαι τόσο χαρούμενη....της χαμογελαω και μπενω στο δωμάτιο μου...
Τραγουδάω....
Τραγουδάω...
Ακούω το κινητό μου να χτυπάει...
Αυτός ηταν...
-Ξέχασα να σου πω...(μου λέει)
Σε λατρευω...θέλω να μαι μαζί σου μου λέει...δεν θα σε αφισω ποτε ζωή μου...μου λέει...
Πόλη η μέρα μ γεμάτη χαρά...
Επιτέλους έχω αυτό π θέλω....όλα άλλαξαν...όλα ειναι αλήθεια...όλα είναι σωστα...τιποτα λάθος...