OLAĞANÜSTÜ HAYATIM.

Bölüm 2 : Açlık.

Sabah uyandığımda herşeyden iyi hissediyordum.Sanki hiçbir sorun yok gibi.Ama var.! Banyoya girip aynanın karşısına geçtim.

-Lanet olsun!?

Boynumdaki o iki kücük iz geçmemişti.Okula gitmeden önce alttan siyah taytımı üstende bir tişort giymiştim.Dolabımdaki fuları çıkarıp boynuma sardım.Umarım anlaşılamazdı.Ah...Telefonum çalıyor.

-Alo?

-"Sky,seni almaya gelenilir miyim? Belki biraz yürürüz."

-"Olabilir Spencer,hatta tamam ne zaman gelirsin?"

-"Kapıyı aç"dedi gülerek.

Çantamı aldım ve merdivenlerden hızlı adımlarla indim.Kapıyı açtım  ve verandaya çıktım.Bir anda Spencer ortaya çıktı.Güldüm.Sanırım konuşmaya o başlayacaktı.

-"Dün bizden ayrıldıktan sonra eve gittin dimi? "

-Hı?... Evet evet eve gittim."yalan söylemek bana yakışmıyordu ve bunu beceremiyordum.

-"Biraz garip gibisin"

-"Bir şey yok Spencer....en fazla ne olabilir"

Dün olan şeyler dışında tabi...Bunu ona söyleyemezdim.Okula ancak gelebilmiştik.Spencer ve benim dolaplarımız yanyanayd.Kitaplarımızı koymak için gittigimizde dolabımı açtım ve aynasına baktım.Yüzüm gayet normaldi.Kenardan gelen çocuk bana çarptı ve yere düştüm.Özür bile dilememisti.Sinirlendim ve ayaga kalktım.Tekrar dolabıma yöneldim.

-"Sky?!" spencer bunu şaşkınca söylemisti.

-Ona döndüm."Hı?”

"Sky,gözlerin..."

Döndüm ve aynaya baktım.Gayet normaldi.Her zamanki göz rengim.

-"Eee?”

-"Sky..gözlerin kırmızıydı.Gördüm çok garipti.Resmen kırmızıydı."

Tekrar aynaya baktım ama birşey yoktu."Isıklardan ole görmuşsündür."dedim uzatmadan.Çok acıkmistım.Aç degilim ama açım.Farklı bir şekilde.Sorunum ne benim! Kitaplarımı bıraktıktan sonra tuvalete gitmeye karar verdim.Tuvalet kapısı açılmıyordu ve içeride biri vardı.

"Yardim edin... birisi yok mu? "diye bağirıyordu icerdeki kız.

Kapıyı zorladım.Açılmıyordu.Bir anda kapıyı tüm gücümle ittim.Aman tanrım.Kapıyı kırmıştım.Koşarak içeri girdim.Bir kız yerde yatmış ve sanırım baygındi.Olamaz.Yerler kanla doluydu.Bu kız bizim sınıftaki kızdı.

-"Dayan"dedim kanayan yeri bastirarark.Birden garip birşey hissettim.Kendimi kıza doğru çekiyordum.Hayır.Bunu yapamam.diye düşünüp kızdan korkarak geri çekildim."Yardım edin?! Birisi yokmu? "

Açlığım artıyordu.Anlamadan ağlamaya başlamıştım.O açlık duygusu...Beni yiyip bitirmisti.Nasıl oldu da ilk önce kantine gitmemistim.

"Yardım edin.Yaralı var"dedim kızdan uzaktan.

Arkadaslar umsrım begendiniz. bendiyseniz yorum ve vote larınızı bekliyorum. Bana destek olursanız moralim cok artıyor. :))) Yeni bölümde çoook seyler olcak. Bu arada gecikme icin özür dilerim. Öptüm :*